3 دقیقه
توضیح مدل امنیت مشترک Symbiotic
پروتکل‌های امنیت مشترک به‌عنوان راه‌حلی عملی برای موانع زیرساختی که باعث کندی پذیرش بلاکچین در مقیاس وسیع توسط نهادها شده‌اند، مورد توجه قرار گرفته‌اند. مدیرعامل Symbiotic، میشا پوتیاتین، استدلال میکند که یک لایه امنیتی یکپارچه — جایی که شرکت‌کنندگان دارایی‌ها را برای تأمین یک لایه اعتبارسنجی مشترک استیک میکنند — میتواند هزینههای توسعه را کاهش داده و موانع فنی را برای سازمان‌هایی که روی چند زنجیره کار میکنند، برطرف کند.
امنیت مشترک چیست؟
در بنیاد خود، امنیت مشترک یک لایه قابل استفاده مجدد با محوریت امنیت است که چندین برنامه و بلاکچین میتوانند از آن بهره ببرند. بهجای اینکه هر پروژه مجموعه اعتباردهنده‌ها، مکانیزمهای استیکینگ و ابزارهای تأیید خود را از صفر بسازد، سازمان‌ها میتوانند روی مجموعه‌ای از اپراتورها و پرایمتیوهای تثبیتشده برای اعتبارسنجی نتایج اجماع در شبکهها تکیه کنند.
مزایا برای استقرار سازمانی چندزنجیرهای
پوتیاتین مزیت اصلی را مقیاسپذیری فوری توصیف میکند: مؤسسات میتوانند از مجموعه‌های اپراتور و زیرساخت‌های امنیتی موجود برای تسریع استقرار بهره ببرند. برای مثال، دارایی‌هایی که روی اتریوم استیک می‌شوند میتوانند قدرت اعتبارسنجی برای اپلیکیشن‌هایی که روی سولانا اجرا می‌شوند فراهم کنند و اثبات اجماع یکسان را بدون تکرار لایه‌های تایید میسر سازند. این رویکرد یکپارچه میتواند استقرار پروتکل‌های نقدینگی، پل‌های بینزنجیرهای، سیستم‌های اوراکل و دیگر محصولات دی‌فای را که مؤسسات به‌طور فزاینده‌ای بررسی میکنند، تسهیل کند.
پرداختن به چالش‌های تایید بینزنجیرهای
روشهای سنتی بینزنجیرهای هرکدام معایب خود را دارند. سیستم‌های پیام‌رسان مورد اعتماد نیازمند فهرست‌سفید و توافق‌های خارج از زنجیره هستند، در حالی که لایتکلاینتها نیاز به توسعه سنگین و نگهداری مستمر دارند. امنیت مشترک می‌کوشد بین این دو قرار گیرد و با امکان‌پذیر ساختن اعتبارسنجی اجماع در سراسر اکوسیستم‌ها، سربار مهندسی و هزینههای عملیاتی پیوسته را کاهش دهد.
خطرات تمرکزگرایی و راهکارهای حفاظتی
منتقدان هشدار می‌دهند که لایه‌های یکپارچه میتوانند در صورت طراحی نادرست نقاط شکست سیستمی ایجاد کنند. پوتیاتین به رویکردهای معماری اشاره میکند که استقلال شبکه را حفظ میکنند: برخی فریم‌ورک‌های امنیت مشترک به زنجیرههای فردی اجازه می‌دهند که کنترل انتخاب اعتباردهنده، سیاست‌های استیکینگ و حاکمیت خود را حفظ کنند. مسیرهای ارتقا میتوانند بهصورت اختیاری باشند، به شبکه‌های متصل این امکان را می‌دهند که تغییرات را انتخابی بپذیرند بهجای اینکه مجبور به پذیرش به‌روزرسانی پروتکل شوند.
پیامدها برای پذیرش سازمانی
مؤسسات مالی بین استقرار روی شبکه‌های عمومی و توسعه بلاکچین اختصاصی بر اساس نیازهای تطبیقی و مشخصات فنی، توازن برقرار میکنند. امنیت مشترک میانجیگری میکند — سفارشی‌سازی بدون بازسازی کامل زیرساخت. در نهایت، موفقیت لایه‌های امنیت یکپارچه در راندن پذیرش سازمانی بستگی به تعادل منافع استانداردسازی با انعطاف‌پذیری مورد نیاز مؤسسات برای حاکمیت و سازگاری با مقررات خواهد داشت.
منبع: cryptoslate
.avif)
نظرات