بازشناسی کادیلاک فلیتوود؛ نگاهی به تاریخچه یکی از لوکس ترین خودروهای آمریکایی

بازشناسی کادیلاک فلیتوود؛ نگاهی به بخشی از تاریخ خودروسازی آمریکا

دهه ۱۹۵۰ به عنوان عصر طلایی کادیلاک شناخته می‌شود؛ دورانی که این برند هر سال بیش از صد هزار خودرو تولید می‌کرد. گرچه بیشتر مدل‌های کلاسیک کادیلاک از این دوران هنوز محبوب و مورد توجه مجموعه‌داران خودروهای کلاسیک هستند، اما برخی مدل‌ها همچنان به عنوان گنج‌های نایاب باقی مانده‌اند. یکی از این خودروهای کم‌یاب و نماد لوکس‌گرایی آمریکایی، لیموزین کادیلاک فلیتوود است.

میراث فلیتوود؛ ریشه‌ها و تاریخچه

نام فلیتوود اولین بار در دهه ۱۹۳۰ مطرح شد، زمانی که به عنوان یکی از برجسته‌ترین سازندگان بدنه سفارشی خودرو در آمریکا شناخته می‌شد. نمونه‌های اولیه حاصل هنر دست‌ سازی بودند و بر روی شاسی‌های برندهای معتبری مانند پَکارد، دوسنبرگ، بنتلی و لینکلن نصب می‌شدند. در سال ۱۹۲۵، فلیتوود به مجموعه فیشر بادی ملحق شد و از ۱۹۳۱ به طور کامل در جنرال موتورز ادغام گردید. پس از این ادغام، تنها راه خرید یک خودروی لوکس با بدنه فلیتوود، انتخاب مدل‌های رده‌بالای کادیلاک مانند سری ۷۵ یا ۹۰ بود. این نام تا سال ۱۹۹۶ با تجمل و زیبایی عجین ماند.

کمیابی لیموزین‌های کشیده فلیتوود

گرچه کادیلاک در میانه قرن بیستم تولید بالایی داشت، اما نسخه‌های لیموزین فلیتوود با فاصله محوری بلند، همواره بسیار نایاب بودند. تولید سالانه این «کشتی‌های زمینی» به ندرت از هزار دستگاه عبور می‌کرد که همین موضوع ارزش کلکسیونی آن‌ها را دوچندان می‌کند. متاسفانه بسیاری از این لیموزین‌های باشکوه امروزه در پارکینگ‌های متروکه یا مجموعه‌های خصوصی، فراموش شده و چشم انتظار احیا هستند.

سه جواهر فراموش‌شده؛ کشف شگفت‌انگیز فلیتوود در یک انبار

به تازگی، جستجوگر خودروهای کلاسیک شان رابرتز موفق به کشف جالبی شد؛ سه لیموزین کم‌یاب کادیلاک فلیتوود که در یک حیاط خصوصی به حال خود رها شده بودند. ماجرا با حضور یک کادیلاک فلیتوود مدل ۱۹۶۰ آغاز می‌شود؛ رنگ مشکی ماشین بر اثر گذر زمان و قرار گرفتن زیر آفتاب مات شده و تزئینات کرومی خودرو درخشش گذشته را ندارد. فضای داخلی خودرو تقریبا سالم مانده اما نشانه‌های کهنگی در آن مشهود است. بررسی اولیه حکایت از آن دارد که زنگ‌زدگی شاسی شدید نیست اما به سبب سال‌ها توقف در فضای باز، نیازمند بازسازی اساسی خواهد بود.

از مجموع ۳،۷۱۰ دستگاه کادیلاک فلیتوود ۷۵ که در سال ۱۹۶۰ تولید شد، فقط ۸۳۲ نمونه، لیموزین واقعی بودند و این نمونه خاص، جزو همان تعداد محدود است که تنها ۲.۶ درصد از کل تولید سال را تشکیل می‌دهد؛ یک فصل منحصر به فرد در داستان خودروسازی آمریکا.

گنج‌های پنهان بیشتر؛ لیموزین‌های فلیتوود مدل ۱۹۵۷ و ۱۹۵۸

در این پارکینگ، دو دستگاه فلیتوود کشیده دیگر نیز قرار دارند که بخشی از آن‌ها پشت یک فورد اف-سری و اتوبوس توریستی مخفی مانده است. باله‌های عقبی متمایز و جزئیات طراحی نشان می‌دهد که حداقل یکی از آن‌ها، مدل ۱۹۵۷ و گونه‌ای کمیاب و خاص با نام ایمپریال بوده که هیچ ارتباطی با مدل‌های کرایسلر ندارد و از آن تنها ۸۹۰ دستگاه ساخته شده است. دیگری بر اساس تزئینات ظاهری یا باز هم مدل ۱۹۵۷ یا نمونه نادر ۱۹۵۸ است که فقط ۸۰۵ دستگاه از خط تولید خارج شد. هر چند هر دو خودروی کلاسیک نشانه‌های زیادی از فرسودگی دارند اما ارزش تاریخی بالایی برای علاقه‌مندان خودروهای کلاسیک محفوظ است.

طراحی، عملکرد و ارزش بازار

لیموزین‌های فلیتوود با طول چشمگیر، باله‌های شیک و امکانات لوکس، نماد زیبایی و شکوه در زمان خود بودند. این خودروها عمدتاً به موتورهای هشت سیلندر قوی کادیلاک مجهز بودند و سواری نرم و راحتی را برای مقامات، هنرمندان و مهمانان ویژه به ارمغان می‌آوردند. فضای داخلی مجلل، کیفیت رانندگی بالا و هنر ساخت سفارشی باعث شد که فلیتوود در بازار خودروهای لوکس رقبای خود مانند لینکلن و پکارد را پشت سر بگذارد. امروز، مدل‌های سالم یا بازسازی‌شده این خودروها در میان کلکسیون‌داران و علاقه‌مندان خودروهای کلاسیک، توجه و ارزش زیادی دارند.

آیا این کادیلاک‌های نادر باید حفظ شوند؟

کمیابی و اعتبار این لیموزین‌های کشیده فلیتوود، آن‌ها را به گزینه‌ای عالی برای مرمت و احیا تبدیل کرده است. هرچند این مسیر اغلب پرزحمت و پرهزینه است، اما احیای آن‌ها به حفظ بخشی مهم از میراث خودروسازی آمریکا کمک می‌کند. بسیاری از علاقه‌مندان خودروهای کلاسیک معتقدند چنین لیموزین‌هایی شایسته فرصت دوباره برای درخشش هستند و نباید به فراموشی سپرده شوند.

اگر به داستان خودروهای کلاسیک و کادیلاک فلیتوود علاقه دارید، حتماً ویدیوی زیر را مشاهده کنید تا با این اکتشافات بی‌نظیر بیشتر آشنا شوید.