آیا دوچرخه های برقی تهدید اصلی خیابان های ما هستند یا خودروها؟

مقدمه: تهدید بزرگ‌تر در خیابان‌های ما چیست؟

دوچرخه‌های برقی در ماه‌های اخیر توجه زیادی به خود جلب کرده‌اند و بحث‌هایی را میان شوراهای شهری، قانون‌گذاران و والدین برانگیخته‌اند. برخی بر این باورند که دوچرخه‌های برقی با محبوبیت رو به رشد خود، مخصوصاً در میان نوجوانان، و عملکرد سریع و بی‌صدایشان، به خطری جدید در جاده‌ها تبدیل شده‌اند. اما در مقیاس گسترده‌تر ایمنی حمل‌ونقل و نوآوری‌های خودرویی، آیا واقعاً باید نگران دوچرخه‌های برقی باشیم؟ یا آنچه از نگاه‌ها پنهان مانده، نقش پررنگ و مخاطره‌آمیز خودروهای سنتی است؟

نگرانی‌های عمومی: چرا دوچرخه‌های برقی زیر ذره‌بین قرار گرفته‌اند؟

در سراسر جهان، نهادهای قانون‌گذار با چالش مدیریت رشد چشمگیر استفاده از دوچرخه برقی روبرو هستند. نگرانی‌ها عموماً حول سرعت، وزن و استفاده بدون نظارت توسط نوجوانان یا افراد بی‌تجربه تمرکز دارد. این دغدغه‌ها گرچه قابل توجه‌اند، اما اغلب از چشمان عمومی واقعیت مهم‌تری را پنهان می‌کنند: سوانح بی‌شمار مربوط به خودروها، خیابان‌های شلوغ و زیرساخت‌های شهری که زیر بار ماشین‌های سواری و کامیون‌ها خسته شده‌اند.
بر اساس داده‌های موجود، در حالی که تصادفات دوچرخه برقی رخ می‌دهد، انعکاس رسانه‌ای این رخدادها معمولاً بیش از سوانح پرتعداد و مرگبار خودروهاست.

امنیت خودروها در مقایسه با ریسک دوچرخه برقی: نگاهی به آمار

بیایید به آمار رجوع کنیم. هر سال بیش از ۴۰ هزار نفر بر اثر تصادفات رانندگی در ایالات متحده جان خود را از دست می‌دهند و هزاران نفر دیگر دچار آسیب‌های دائمی می‌شوند. در مقابل، حتی در شهرهایی مانند نیویورک با بالاترین تعداد دوچرخه برقی، میانگین فوت عابران بر اثر دوچرخه برقی تنها دو نفر در سال است، در حالی که خودروها مسئول مرگ تقریباً ۱۰۰ عابر پیاده در سال‌اند. این ارقام نشان می‌دهد خطر مرگ ناشی از خودروها در شهرهای پرتراکم تقریباً ۵۰ برابر بیشتر از دوچرخه‌های برقی است.

شکاف در ادراک عمومی

پس چرا حساسیت نسبت به دوچرخه‌های برقی این‌قدر بالاست؟ بخشی از این موضوع به دیده‌شدن و مقاومت در برابر تغییر برمی‌گردد؛ زیرا خودروها بخش جدایی‌ناپذیر زندگی مدرن شده‌اند. بسیاری از جوامع آن‌قدر به سوانح رانندگی عادت کرده‌اند که به ندرت جدی تلقی می‌شوند، اما وقوع هر حادثه مرتبط با دوچرخه برقی، موجب واکنش و قوانین سختگیرانه می‌شود.

مقایسه طراحی وسایل نقلیه: دوچرخه‌های برقی در برابر اتومبیل‌ها

دوچرخه‌های برقی برای کارایی و رفاه شهری طراحی شده‌اند. اکثر مدل‌ها دارای سرعت محدود ۲۰ تا ۲۸ مایل در ساعت بوده و با موتوری کوچک و کم‌مصرف (معادل یک اسب بخار) کار می‌کنند. وزن سبک و آلایندگی صفر آن‌ها، دوچرخه‌های برقی را به گزینه‌ای مطلوب برای کاهش آلودگی و ترافیک شهری بدل کرده است.
در مقابل، خودروهای مدرن می‌توانند بیش از دو تُن وزن داشته باشند و با موتورهای قدرتمند خود، به راحتی از سرعت‌های مجاز فراتر روند. حتی ایمن‌ترین خودروها با امکانات پیشرفته نیز به دلیل ابعاد، سرعت بالا و خطاهای انسانی مانند رانندگی حواس‌پرت، همواره خطرآفرین‌اند.

جایگاه بازار: تحرک پایدار یا حفظ وضع موجود؟

دوچرخه‌های برقی راه‌حلی در دسترس، مقرون‌به‌صرفه و سازگار با محیط زیست هستند. با تشدید قوانین آلایندگی و تجدیدنظر در سیاست‌های شهری، جایگاه دوچرخه برقی در برنامه‌ریزی کلان‌شهری اهمیت یافته است و می‌تواند وابستگی به خودروهای شخصی را بدون کاهش آزادی فردی، کمتر کند.
در عین حال، باوجود پیشرفت‌های قابل توجه در فناوری خودروهای ایمن و خودران، همچنان خودروها انتخاب اول مردم هستند و پذیرفته شدن آن‌ها در جامعه، ایجاد تغییر و حمایت از گزینه‌هایی مانند دوچرخه و حمل‌و‌نقل عمومی را دشوار می‌سازد.

چالش‌های قانون‌گذاری: استانداردهای دوگانه در قوانین حمل‌ونقل

در مدیریت ریسک‌ها، تعادل چندانی دیده نمی‌شود. در حالی که محدودیت‌های مربوط به شتاب و الزام به استفاده از کلاه ایمنی برای دوچرخه‌سواران، به شدت بحث‌برانگیز است، رفتارهای خطرناک در رانندگی مانند سرعت غیرمجاز، استفاده از موبایل و عبور از چراغ قرمز به‌خصوص در مناطق مدرسه، غالباً با کمترین واکنش یا نظارت مواجه می‌شود. سوانح رانندگی همچنان علت اصلی مرگ نوجوانان است، اما فوریت قانون‌گذاری بیشتر روی میکروموبیلیتی‌های جدیدی همچون دوچرخه برقی متمرکز شده تا علل اصلی وابستگی به خودرو.

خطر واقعی: وقتی خودرو سلاح می‌شود

متاسفانه گاهی وسایل نقلیه برای آسیب زدن عامدانه به کار می‌روند و این مسئله خطر خودروها را دوچندان می‌کند. اخبار مربوط به حملات با خودرو به جمعیت یا عابران، نشان‌دهنده ظرفیت تخریب بسیار بالاتر خودروها در مقایسه با دوچرخه‌ برقی است.

اولویت‌های نادرست: دوچرخه‌های برقی در نقش مقصر

در حالی که عناوین خبری روی نوجوانی که با دوچرخه برقی خود از چراغ توقف عبور می‌کند، تاکید دارند، رفتارهای بسیار خطرناک‌تری از طرف رانندگان خودرو اغلب نادیده گرفته می‌شود. قوانین سخت‌گیرانه علیه دوچرخه برقی و چشم‌پوشی از سوانح رایج خودروها، نمادی از ریشه‌های عمیق فرهنگ خودرویی و اولویت‌های غلط جامعه است.

مسیر پیش رو: به سوی خیابان‌هایی ایمن‌تر برای همه

پس گام بعدی چیست؟ رویکردی متعادل، قابل تحقق و ضروری است. آموزش نوجوانان در خصوص قوانین رانندگی و نکات ایمنی دوچرخه‌سواری، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های ایمن برای دوچرخه و اجرای قوانین عادلانه مبتنی بر شواهد می‌تواند به افزایش ایمنی همه کاربران جاده منجر شود، چه با دوچرخه باشند، چه با خودرو.
در واقع، انقلاب دوچرخه برقی گامی به سوی تحرک پاک و پایدار است. دوچرخه‌های برقی با کاهش موانع حمل‌ونقل، کاهش آلودگی هوا و ترافیک، به نوآوری امیدبخش برای شهرهای بزرگ با مشکلات ازدحام و آلودگی تبدیل شده‌اند.

جمع‌بندی: بازنگری در شیوه‌های جابجایی

به جای مقصر شناختن دوچرخه‌های برقی به عنوان منبع اصلی مشکلات ایمنی جاده‌ای، باید اصلاحات معناداری برای کاهش ریسک‌های حمل‌ونقل خودرویی دنبال کنیم. با ترویج ایمنی دوچرخه‌سازی، تقویت اجرای قوانین ترافیکی برای همه وسایل نقلیه و حمایت از راهکارهای حمل‌ونقل سبز، می‌توانیم شهرهایی ایمن‌تر، پاک‌تر و عادلانه‌تر داشته باشیم.
پس بار دیگر که نگران ایمنی در جاده شدید، به این بیاندیشید که خطر اصلی کجاست: نه در نوجوانی با دوچرخه برقی، بلکه در ریسک‌های بدون کنترل ناشی از وابستگی بیش از حد به خودروهای سنتی.
این همان تهدیدی است که باید در صنعت خودروسازی و فرهنگ حمل‌ونقل به آن توجه ویژه شود.