تولد یک اسطوره دراگ ریسینگ: پروتوتایپ ۱۹۶۸ همی کودا

هر علاقه‌مند به خودرو داستان افسانه‌ای Plymouth Hemi Cuda را شنیده است؛ اما کمتر کسی از ماجرای اولین همی کودای سوپر استاک کارخانه‌ای باخبر است، خودرویی که شروعش با تنها یک دلار بود. اگرچه مدارک رسمی، ورود همی‌کودا را به سال ۱۹۷۰ نسبت می‌دهند، اما نقطه آغاز این اسطوره دو سال زودتر با معرفی نمونه اولیه ویژه مسابقات درگ شکل گرفت: Plymouth Barracuda B029 مدل ۱۹۶۸، مشهور به 'مول'.

در اواخر دهه ۶۰ میلادی، کرایسلر با هدف متحول‌کردن دنیای خودروی پرفورمنس، پلتفرم کاملاً جدید E-Body را طراحی کرد، پلتفرمی که برای نصب پیشرانه‌هایی از موتورهای اقتصادی Slant Six تا موتور قدرتمند ۴۲۶ اینچی Hemi V8 قابل تطبیق بود. اما پیش از تولید مدل Hemicuda، دپارتمان خودروهای ویژه کرایسلر به شکل مخفیانه پروژه‌ای را آغاز کرد. در این پروژه، یک Barracuda مدل 340ci Formula S Fastback برگزیده شد و با هدایت تام هوور و مهندس خلاق باب تاروزی هدفی نو داشت: قرار دادن موتور عظیم همی در شاسی باراکودا و تبدیل آن به سلاح نهایی مسابقات درگ.

تحت نظر تاروزی، تمام جنبه‌های این نمونه اولیه بازنگری و بازطراحی شد؛ از رینگ‌های جلوی مگنزیومی گرفته تا براکت‌های ویژه ترمز که با درپوش‌های حجیم موتور Hemi هم‌خوانی داشت. سبک‌سازی، تعادل و آماده بودن برای پیست اولویت‌های اصلی بود. تاروزی، با حکاکی جمله "Nobody Cares" روی در صندوق عقب، به تردیدها پاسخ داد؛ حتی اسطوره‌هایی مثل رانی ساکس هم باور نداشتند ولی عملکرد "مول" روی پیست، برتری بی‌نظیرش را نشان داد.

پس از پایان آزمون‌ها، خودروی نمونه اولیه در آستانه تخریب قرار داشت اما آرلن ونک، ستاره مسابقات، آن را با تنها ۱ دلار (ارزش معادل حدود ۹ دلار امروز) خرید و از نابودی نجات داد. این خودرو با نصب موتور دست‌ساز ونک جان دوباره گرفت، با نام "Suppa Cuda" در مسابقات ظاهر شد و نزدیک بود در ایندیناپولیس، جام NHRA را کسب کند.

بعدها کلکسیونر معروف پت مک‌گروتر خودرو را دقیقاً مطابق مشخصات مسابقه Irwindale بازسازی کرد و اصالت هر قطعه را باب تاروزی تائید نمود. سپس مایرون سربی مالکیت خودرو را به دست گرفت و "مول" را در رخدادهایی چون All Hemi Reunion، موزه کرایسلر و رویداد شاخص Sox & Martin Hemi Challenge 2024 در ایندیاناپولیس به نمایش گذاشت. امروزه همه بزرگان و قهرمانان مدرن دنیای درگ ریسینگ، بر نقش این کودا در موفقیت‌های سوپر استاک کرایسلر تأکید می‌کنند.

در هسته خود، پروتوتایپ ۱۹۶۸ Hemi Cuda به یک Hemi V8 426ci دست‌ساز، سیستم کراس‌رم، دو کاربراتور هالی و نسبت تراکم ۱۲.۵:۱ مجهز است؛ همان ساختاری که ونک برای درگ ریسینگ به اوج رساند. انتقال قدرت با گیربکس TorqueFlite A727 اتوماتیک، دیفرانسیل Dana 60 Sure Grip منطبق با رقابت، فنرهای خاص Super Stock، میل‌پیچ‌های فوق سبک جلو و مجموعه‌های فرمان و مستر سیلندر ویژه تکمیل می‌شود.

سبک‌سازی هوشمندانه: حذف فرش‌ها، استفاده از درهای فولادی اسیدکاری شده، قطعات فایبرگلاس جلو، پنجره‌های پلکسی با کشنده و صندلی‌های فوق سبک ریسینگ. رینگ‌های عقب فولادی کروم‌شده برای دوام و رینگ‌های جلوی مگنزیومی برای سبک‌ترین حالت، همگی بر تایرهای اسلیک مخصوص مسابقه نصب شده‌اند؛ روشی که بعدها به الگویی برای تمامی مدل‌های سوپر استاک باراکودا تبدیل شد.

در سال ۱۹۶۸، شرکت Hurst Performance تنها حدود ۵۰ دستگاه B029 سوپر استاک باراکودا برای رقابت در کلاس NHRA SS/AH تولید کرد که هرکدام با دقت فراوان آماده شده بودند. اما "مول" نخستین نمونه و بستر اصلی آزمون این پروژه بود. مستندسازی دقیق کرایسلر و پوشش رسانه‌ای Hot Rod Magazine این خودرو را جاودانه کرد.

باراکوداهای سوپر استاک کارخانه بدون هیچ امکانات رفاهی عرضه شدند: فضای داخلی خالی، دو صندلی سطلی ریسینگ، داشبورد ساده، باتری منتقل‌شده و جلوی سبک و باریک، همه برای تسلط بر مسیر ۱۳۲۰ فوتی طراحی شده بودند. حتی کارخانه به صراحت اعلام می‌کرد این خودروها برای جاده یا مصرف معمولی ساخته نشده‌اند.

با وجود اصالت بی‌نظیر، مسیر "مول" در بازار خودروهای کلکسیونی فراز و فرودهای زیادی داشت. زمانی که این پروتوتایپ با کارکرد ۷۲۹۰ مایل در حراج Mecum Indy 2025 عرضه شد، قیمت پیشنهادی به ۱۲۵ هزار دلار رسید و فروشنده حاضر به معامله نشد. خودرویی با چنین اهمیت تاریخی، با وجود نقشش در تکوین میراث مسابقه‌ای کرایسلر، به سختی به مرز شش‌رقمی نزدیک شد.

امروز قیمت پیشنهادی این نمونه ویژه به ۲ میلیون دلار رسیده؛ افزایشی شگفت‌انگیز نسبت به بهای اولیه ۱ دلاری آن. این رشد چشمگیر نه فقط نادر بودن، بلکه تاثیر عمیق و اساسی این ماشین را در تاریخ سوپر استاک حقیقی Mopar و دنیای خودرو نشان می‌دهد.

اگرچه خودروهای مدرن همچون Dodge Challenger SRT و Ford Mustang Shelby GT500 مملو از فناوری‌های روز و قدرت هستند، اما معدود خودروهایی، همان اصالت بی‌پرده و هدفمند باراکودای سوپر استاک را دارند. پروتوتایپ ۱۹۶۸، بدون در نظر گرفتن راحتی یا مصرف جاده‌ای، تنها برای سرعت و پیروزی طراحی شد؛ فایبرگلاس، فلز اسیدکاری‌شده و رینگ‌های منیزیمی، خودرویی کم‌نظیر میان کامارو ینکو یا COPO Chevelle و حتی مدرن‌ترین خودروهای سوپر اسپرت لوکس امروز رقم زد.

اثرگذاری "مول" حتی پس از دهه‌ها ادامه دارد. تمام خودروهای مدرن درگ ریسینگ Mopar، از چلنجرهای Hemi گرفته تا رقبا، بقایایی از نوآوری و خلاقیت این نخستین باراکودا را در شناسنامه خود دارند. بدون "مول"، میراث مسابقه‌ای کرایسلر هرگز شکل فعلی نمی‌داشت.

بدنه با حکاکی "Woodward Garage" هویت نمونه اولیه را فریاد می‌زد. داخل کابین فقط دو صندلی ریسینگ، دورسنج جونز و نشانگر استوارت-وارنر قرار داشت و ساده‌گرایی کامل حکفرما بود. حتی طرح پیچ‌های چرخ برای نصب رینگ‌های سبک‌تر تغییر یافته بود و صندوق عقب شباهتی بیشتر به در جت جنگنده داشت تا خودرو مسافرتی. کرایسلر بی‌پروا به خریداران هشدار داد: این خودروها هرگز برای استفاده عمومی ساخته نشده‌اند.

نوآوری‌های فنی ساده اما خلاقانه از جابجایی باتری تا اسیدشویی قطعات و اصلاح هندسه شاسی، رویکرد حل مسئله‌ای را نشان داد که بعدها به امضای محصولات ویژه کارخانه برای مسابقات درگ بدل شد.

پروتوتایپ مول، با گذر از آزمون‌ها، مسابقات و خطر نابودی، به عنوان زیربنای اسطورگی تاریخ ماسل کارهای Mopar ایستاده است. امروز دیگر شعار قدیمی "Nobody Cares" جای خود را به احترام همگانی در میان موتوردوستان و مورخان اعطا کرده.

اگر علاقه‌مندی حقیقی وارد عرصه شود، داستان مولاسطوره‌ای ۱۹۶۸ Hemi Cuda می‌تواند فصل تازه‌ای بیابد؛ اگر نه، این میراث بی‌مانند همچنان در انتظار بازشناسی بازار به اهمیت ناب خود است. این فقط یک خودرو نیست؛ جوهره افسانه‌های Mopar، تجسم‌یافته در نقشه‌ها، فولاد، فایبرگلاس، سوخت و آتش است. برای عاشقان ماسل کار و فرهنگ درگ ریسینگ، این همان جام مقدس است که جان دادن به افسانه را در انتظار آینده نگاه داشته.