بازگشت یک افسانه از پلیموث: کانورتیبل اسپرت ستلایت ۱۹۶۹

پس از بیش از سه دهه دور از دیدها، یک دستگاه بسیار نادر از پلیموث اسپرت ستلایت کانورتیبل مدل ۱۹۶۹ دوباره ظاهر شده و علاقه‌مندان خودرو را با بخشی ویژه از تاریخ موپار آشنا می‌کند. این خودروی کلاسیک که به خوبی حفظ شده، نمونه‌ای از هماهنگی میان طراحی، عملکرد و لوکس بودن است که خودروهای عضلانی آمریکایی دهه ۶۰ میلادی را تعریف می‌کردند.

تاریخچه و تکامل: معرفی پلیموث ستلایت پلیموث ستلایت برای نخستین بار در سال ۱۹۶۵ به عنوان نسخه‌ای سطح بالا از بِل‌ویدر، جهت جذب خریدارانی طراحی شد که به دنبال راحتی و موتور V8 قدرتمند اما در قالبی کوچکتر از خودروهای فول سایز بودند. ستلایت بالاتر از مدل معادل داج کورونت قرار گرفت و پاسخ پلیموث به تمایل فزاینده بازار آمریکا به خودروهای عضلانی متوسط سایز بود.

در سال ۱۹۶۸، پلیموث ستلایت با تغییرات عمده در طراحی و بهره‌گیری از بدنه معروف کوک-باتل، ظاهر مدرن و استیل تهاجمی‌تری به خود گرفت. همزمان، نسخه اسپرت ستلایت با امکاناتی چون تریم کروم فراوان، روکش داخلی با کیفیت و صندلی‌های سطلی معرفی شد تا در بین مدل‌های کوپه و کانورتیبل متوسط، جایگاه ویژه‌ای یابد.

تلفیق لوکس و عملکرد: جایگاه منحصربه‌فرد اسپرت ستلایت اگرچه اسپرت ستلایت هیچ گاه مانند رودرانر یا GTX پلیموث به جایگاه افسانه‌ای نرسید، اما به عنوان گزینه‌ای شیک و متفاوت برای علاقمندان خودرو جایگاهی مهم پیدا کرد. این مدل که برای رانندگی راحت و پر از ویژگی بود، با ارائه موتورها از نوع ۲۷۳ و ۳۱۸ اینچ مکعب تا ۳۸۳ سوپر کاماندو، ترکیبی از لوکس بودن و قدرت خودروهای عضلانی را نمایش می‌داد.

مدل کانورتیبل اسپرت ستلایت به طور خاص در تیراژ بسیار محدود تولید شد تا پاسخگوی کسانی باشد که سبک رانندگی در هوای آزاد و طراحی خاص را ارزشمند می‌دانستند. این خاص بودن و تولید کم، آن را به یکی از گزینه‌های جذاب برای کلکسیونرها تبدیل کرده است.

کمیابی تولید و اهمیت تاریخی در سال ۱۹۶۹، پلیموث نزدیک به ۲۴۱ هزار دستگاه از بادی B تولید کرد، اما تنها حدود ۱۶ هزار دستگاه برچسب اسپرت ستلایت داشتند و فقط ۸۱۸ دستگاه به صورت کانورتیبل از کارخانه خارج شدند که این مدل را به یکی از کمیاب‌ترین کانورتیبل‌های میانه سایز موپار تبدیل می‌کند. تعداد اندکی نیز با موتور استاندارد ۳۱۸ V8 و گیربکس اتوماتیک تولید شده‌اند که همین امر، ارزش نمونه‌های باقی‌مانده و دست‌نخورده را در میان کلکسیونرها دوچندان می‌کند.

طراحی و ویژگی‌ها: برجستگی ظاهری و داخلی بدنه خیره‌کننده با خطوط تیز، تزئینات کروم درخشان و اسپویلرهای ساده، پلیموث اسپرت ستلایت کانورتیبل ۱۹۶۹ را متمایز می‌کرد. صندلی‌های سطلی، تریم داخلی بهبود یافته و سقف جمع‌شونده برقی شیشه‌دار از جمله امکانات استاندارد این مدل بودند که جلوه‌ای از تعادل میان خودروی لوکس و عضلانی ارائه می‌داد.

کابین داخلی با جادار بودن و ارتقاء راحتی، جزئیات کلاسیک موپار را کامل می‌کرد. نمونه مورد بررسی با حفظ قطعات اصلی داخلی خود، فرصت ویژه‌ای برای بازسازی اورجینال یا پروژه اختصاصی برای خریدار جدید فراهم می‌کند.

وضعیت فنی و قوای محرکه این دستگاه اسپرت ستلایت کانورتیبل ۱۹۶۹ مجهز به موتور شماره منطبق ۳۱۸ اینچ مکعب V8 و گیربکس اتوماتیک است که برای رانندگی راحت و بی‌دردسر ایده‌آل می‌باشد. موتور با ارتقای ملایم میل سوپاپ و سیلندرهای ۳۴۰X تقویت شده است تا در عین حفظ اصالت، عملکرد پویاتری ارائه کند. اگرچه اعداد اولیه قدرت (۲۳۰ اسب بخار و ۳۴۰ پوند فوت گشتاور) دقیق نیستند، اما تجربه رانندگی بهتری را به همراه آورده است.

این خودروی کلاسیک با کارکرد کمتر از ۸۹,۱۰۱ مایل در طول نوزده سال (متوسط سالانه کمتر از ۴۷۰۰ مایل) همچنان از لحاظ بدنه بسیار سالم است. قطعاتی چون پانل‌های عقب، کف صندوق، کف اتاق و درها همگی اصلی هستند و فقط گلگیر سمت شاگرد تعویض شده است که نشان از مراقبت عالی دارد.

میراث دست نخورده: سی و هفت سال خواب زمستانی آنچه این پلیموث اسپرت ستلایت کانورتیبل را خاص می‌کند، تاریخچه بی‌نظیر آن است. از اواخر دهه ۱۹۸۰ در یک گاراژ تگزاسی پارک شد و هرگز بازسازی یا تغییرات عمده‌ای روی آن صورت نگرفت. آب و هوای خشک تگزاس موجب حفظ بدنه و عدم زنگ‌زدگی شده است. این خودرو از دسامبر ۱۹۸۷ تا کنون به جاده بازنگشته و همین ویژگی جذابیت آن را برای کلکسیونرها دوچندان کرده است.

تمام قطعات تریم داخلی کامل حضور دارند (حتی اگر برخی نصب نشده باشند) و سقف برقی کاملاً سالم باقی مانده است؛ مسئله‌ای مهم برای علاقه‌مندان اصالت و کلکسیونرهای خودروهای کلاسیک موپار و کانورتیبل.

نگاه بازار: ارزش و کلکسیون بودن با قیمت ۱۷,۹۰۰ دلار، ممکن است این کانورتیبل اسپرت ستلایت ۱۹۶۹ در نگاه اول برای یک مدل موپار نه چندان افسانه‌ای، گران به نظر برسد؛ اما باتوجه به اینکه نمونه‌های بازسازی شده با موتور ۳۱۸، تا ۴۷,۰۰۰ دلار (یا حتی ۵۱,۷۰۰ دلار در حراج‌هایی چون Mecum Indy) معامله شده‌اند، این خودرو هم فرصتی برای سرمایه‌گذاری و هم امکان تملک بخشی از تاریخ پلیموث را با قیمتی منطقی فراهم می‌کند.

چه به دنبال بازسازی اصیل باشید، چه ساخت یک پروژه عملکرد محور کلاسیک یا صرفاً لذت بردن از رانندگی با خودرویی شیک و قابل اتکا، این اسپرت ستلایت همه نیازهای شما را پوشش می‌دهد. کمیابی، اصالت و سلامت مکانیکی این خودرو، آن را گزینه‌ای عالی برای نمایش یا گردش‌های شبانه می‌کند.

مقایسه و جمع‌بندی اگرچه فاقد شهرت پیست‌گردی رودرانر یا قدرت خام GTX است، پلیموث اسپرت ستلایت کانورتیبل ۱۹۶۹ جایگاه ویژه‌ای در میراث موپار دارد. ترکیب طراحی شیک، ساختار اصیل خودروهای عضلانی و لذت رانندگی سقف باز، تصویری متفاوت و پرطرفدار از دهه ۶۰ آمریکا ارائه می‌دهد. تعداد اندک نمونه‌های اصیل و دست‌نخورده آن، درجه کمیابی خاصی به این مدل بخشیده است.

برای علاقمندان خودروهای کلاسیک، هواداران موپار و هر کسی جویای بخشی واقعی از تاریخ خودروسازی آمریکاست، این کانورتیبل اسپرت ستلایت ۱۹۶۹ کشفی ارزشمند است. چنین خودروهایی هر سال نادرتر می‌شوند و حالا بهترین فرصت برای بازکشف کانورتیبل عضلانی پلیموث فراهم شده است.