10 دقیقه
خلاصه: شبکههای رمزارز آمادگیهای خاموش را آغاز کردهاند
امروزه کامپیوترهای کوانتومی قادر به شکستن بیتکوین یا سایر بلاکچینهای بزرگ نیستند، اما چندین پروژه گامهایی را برای آمادهسازی در برابر آیندهای که حملات کوانتومی ممکن است عملی شود برداشتهاند. این اختلاف در رویکرد — با حرکت بسیاری از آلتچینها بهسمت بهروزرسانیهای پساکوانتومی در حالی که اکوسیستم بیتکوین بر سر زمانبندی و پیامرسانی بحث میکند — نگرانی سرمایهگذاران را تشدید کرده و یک مناظره گستردهتر درباره مدیریت ریسک رمزنگاری بلندمدت ایجاد کرده است. این بحثها شامل ارزیابی مخاطرات محاسبات کوانتومی، راهکارهای مهاجرت کلیدها، و تأثیرات بازار بر اعتماد سرمایهگذاران میشود.
چرا برخی بلاکچینها اکنون حرکت میکنند
رهبری اتریوم محاسبات کوانتومی را از یک تهدید فرضی به چالشی مهندسی تبدیل کرده است که شایسته برنامهریزی زودهنگام است. ویتالیک بوترین و دیگر پژوهشگران استدلال میکنند که حتی احتمال اندک نیز ارزش پرداختن زودهنگام را دارد، چرا که جدول زمانی مهاجرت میتواند سالها طول بکشد و هزینه اشتباه بسیار بالا باشد. مطالعات پیشبینی که توسط طرفداران نقل شده نشان میدهد احتمال قابلتوجهی وجود دارد که ماشینهای کوانتومی قدرتمندی که توان تضعیف رمزنگاری کلید عمومی کنونی را دارند در عرض چند دهه ظاهر شوند — بنابراین کار فنی اولیه و آزمایشها معقول به نظر میرسد. این موضوع شامل بررسی الگوریتمهای امضا پساکوانتومی، استانداردسازی طرحهای رمزنگاری، و اجرای آزمایشی در شبکههای تست است تا قابلیتپذیری و سازگاری سنجیده شود.
مدلهای پیشبینی احتمال ۲۰٪ برای دستیابی به کامپیوترهای کوانتومی قدرتمند در حدود پنج سال آینده را نشان میدهند.
استراتژیهای اختیاری و شبکههای تست
شبکههایی که میتوانند سریع تکرار کنند، عمدتاً مقاومت در برابر کوانتوم را بهعنوان زیرساخت اختیاری در نظر میگیرند: بهروزرسانیهای حسابمحور اختیاری، امضاهای مبتنی بر هش و شبکههای تست تجربی به توسعهدهندگان اجازه میدهد تا رویکردها را بدون اختلال در کیفپولها یا پروتکلهای موجود اعتبارسنجی کنند. برای مثال، پروژه Aptos پیشنهاد کرده است که پشتیبانی از امضاهای پساکوانتومی را در لایه حساب از طریق مکانیزم اختیاری اضافه کند تا کاربران علاقهمند به حفاظت بیشتر بتوانند آن را پذیرش کنند در حالی که دیگران از کلیدهای فعلی خود استفاده کنند. چنین رویکردهایی امکان آزمایش افزایشی، بازخورد از توسعهدهندگان و سنجش تأثیر بر تجربه کاربر و همسویی ابزارها را فراهم میآورد.
سولانا اخیراً با شرکت امنیت پساکوانتومی Project Eleven همکاری کرده تا شبکه تستی با استفاده از امضاهای مقاوم در برابر کوانتوم را اجرا کند. هدف تعیین این است که آیا این الگوریتمها میتوانند بدون به خطر انداختن توان عملیاتی (throughput) یا سازگاری با ابزارهای موجود یکپارچه شوند یا خیر. این گونه آزمایشها برای ارزیابی هزینههای اجرایی، مصرف منابع و تأثیر بر پروتکلهای همگامسازی ضروری هستند.
مقاومت کوانتومی بهطور فزایندهای بهعنوان یکی از مسائل بررسی لازم (due diligence) توسط سرمایهگذاران ارزیابی میشود.
چرا گفتوگوی بیتکوین پیچیدهتر است
ارزش پولی بیتکوین بهطور نزدیکی با برداشتها از امنیت بلندمدت مرتبط است. پروتکل در حال حاضر از رمزنگاری منحنی بیضوی (ECC) برای تأیید مالکیت استفاده میکند: یک کلید عمومی فقط زمانی در زنجیره قابلدیدن است که یک آدرس استفاده شده باشد، در حالی که کنترل در اختیار کلید خصوصی است. از نظر تئوری، یک کامپیوتر کوانتومی بهاندازه کافی قدرتمند که بتواند الگوریتم شور (Shor) را اجرا کند، میتواند از کلید عمومی کلید خصوصی را استخراج کند و سرقت غیرقابلتشخیصی را ممکن سازد — کوینها صرفاً جابهجا خواهند شد گویی مالک آنها تراکنش انجام داده است. این احتمال فنی نگرانیهای عمدهای درباره اعتماد و تداوم امنیت بلاکچین ایجاد میکند، بهویژه برای داراییای که وعده امنیت و عدم تمرکز بلندمدت میدهد.
این امکان فنی پایهگذار یک مسئله اعتماد بزرگتر است: حتی اگر ماشینهای توانمند کوانتومی سالها دور باشند، ظاهر رخوت یا انکار در میان توسعهدهندگان مؤثر بیتکوین میتواند بر اعتماد سرمایهگذاران تأثیر بگذارد. برخی فعالان بازار پیامرسانی محتاطانه را با فشار نزولی بر بازارهای BTC مرتبط میدانند. بدگمانی درباره برخورد با خطرات بلندمدت میتواند هزینه سرمایهگذاری را افزایش دهد و سرمایهگذاران را به سوی داراییهای جایگزین سوق دهد.
برخی سرمایهگذاران میگویند نادیده گرفتن ریسکهای کوانتومی بر قیمت بیتکوین تأثیر میگذارد.
دو جبهه درون جامعه بیتکوین
در یک سو توسعهدهندگان و رمزنگاران هستند که هشدار میدهند نباید محاسبات کوانتومی را بهعنوان یک وضعیت اضطراری قریبالوقوع قلمداد کرد. آنها تأکید میکنند که سختافزار کوانتومی فعلی توانایی شکستن ECC در مقیاس را ندارد و هشدار میدهند که بیانهای هیجانی میتواند موجب وحشت غیرضروری و سیگنالدهی نادرست در بازار شود. آدام بک، مدیرعامل Blockstream، بارها حملات عملی کوانتومی را دههها دور توصیف کرده و بزرگنمایی خطر را زیانآور دانسته است. این دیدگاه بیشتر بر واقعبینی فنی و جلوگیری از تغییرات شتابزده در پروتکل متمرکز است.
در سوی دیگر سرمایهگذاران و پژوهشگران سیاستگذاری قرار دارند که میگویند حتی ریسکهای کماحتمال اما دارای پیامد بالا برای داراییای که جذابیت آن بر قطعیت بلندمدت است اهمیت دارند. افراد فعال در سرمایهگذاری و پژوهش مانند نیک کارتر و کریگ وُرمک استدلال میکنند که نادیده گرفتن یا کماهمیت جلوه دادن خطر میتواند سرمایه را وادار به تنوعبخشی away کند و در صورت تسریع تهدید، واکنشی آشفته را بهوجود آورد. آنها بر برنامهریزی احتیاطی، سیگنالدهی شفاف و ساختارهای مهاجرتی قابلاطمینان تأکید دارند.
این دیدگاههای متضاد توضیح میدهد که چرا اقدامات آزمایشی مانند پیشنهاد بهبود بیتکوین BIP-360 — که گزینههایی برای امضاهای مقاوم در برابر کوانتوم معرفی میکند — توجه زیادی جذب میکند. طرفداران آن را بهعنوان نشانهای از خردمندی و کاهش ریسک میبینند؛ در حالی که منتقدان نگراناند که خود بحث ممکن است اعتماد را تضعیف کند. بنابراین تعادل بین شفافیت فنی و حفظ آرامش بازار بهعنوان یک چالش ارتباطی و مدیریتی برجسته است.
واقعیتهای فنی و مسیرهای مهاجرت
در عمل، مهاجرت یک ارز دیجیتال جهانی به رمزنگاری پساکوانتومی یک تلاش پیچیده و چندساله است: این فرآیند شامل بهروزرسانی کلاینتها و کیفپولها، استانداردسازی طرحهای امضا، هماهنگی اکوسیستم، و مهاجرت محتاطانه داراییها است تا کاربران در معرض خطر قرار نگیرند. به همین دلیل بسیاری از پروژهها استراتژیهای مرحلهای را انتخاب میکنند — حسابهای اختیاری، مسیرهای ارتقاء لایهای و استقرارهای آزمایشی — که اجازه میدهد اکوسیستمها تجربه جمع کنند بدون اینکه فورسفولک یا بازآفرینی کلیدها برای تمامی آدرسها ضروری شود. این رویکرد به کاهش ریسک عملیاتی، تسهیل آزمون در محیطهای کنترلشده و امکان بازگشت (rollback) و اصلاح در صورت شناسایی اشکالات کمک میکند.
تفاوت بین رویکردهای اختیاری و استاندارد
طراحیهای اختیاری به کاربران اجازه میدهد کلیدهای مقاوم در برابر کوانتوم را بنا بر صلاحدید خود بپذیرند. این کار اختلال فوری را کاهش میدهد و تضمینهای رمزنگاری موجود برای حسابهای قدیمی را حفظ میکند. در مقابل، یک مهاجرت اجباری یا اعمال الزام شبکهای میتواند بهعنوان سیگنالی تعبیر شود که امنیت فعلی پروتکل به خطر افتاده — چیزی که حتی اگر تهدید فنی هنوز دور باشد، میتواند پیامدهای کوتاهمدت در بازار داشته باشد. علاوه بر این، مهاجرت اجباری نیاز به برنامهریزی قانونی، هماهنگی با صرافیها و والتهای بزرگ، و سازوکارهای پشتیبانی گسترده دارد تا از از دست رفتن کلیدها یا خطاهای انسانی جلوگیری شود.
سرمایهگذاران و توسعهدهندگان باید به چه چیزهایی توجه کنند
شاخصهای کلیدی که باید رصد شوند شامل پیشرفتها در نقاط عطف سختافزار کوانتومی، تحلیلهای عمومی موفق با استفاده از الگوریتمهای کوانتومی (در صورت وجود)، و پیشرفت در استانداردسازی طرحهای امضا پساکوانتومی است که عملکرد مناسب و قابلیت تعامل (interoperability) را ارائه دهند. طرحهایی مانند امضاهای مبتنی بر شبکههای توری (lattice-based) — از جمله الگوریتمهایی که در فرایند استانداردسازی NIST ظاهر شدهاند — و امضاهای مبتنی بر هش هرکدام مزایا و معایب خاص خود را دارند که باید براساس کارایی، اندازه امضا، و نیازهای عملیاتی ارزیابی شوند.
پروژههایی که نقشههای راه روشن، نتایج آزمایش و برنامههای ارتقاء منتشر میکنند تمایل دارند بازارها را آرام کنند در حالی که انعطافپذیری لازم را در صورت تغییر جدول زمانی حفظ میکنند. برای بیتکوین، این بحث هم به مهندسی مربوط است و هم به ارتباطات. جامعه باید بین برنامهریزی شفاف برای موارد اضطراری و پیامرسانی مراقبانه تعادل برقرار کند تا از ایجاد وحشت بیمورد که میتواند اعتماد به مقاومت بلندمدت شبکه را تضعیف کند، جلوگیری نماید.
نتیجهگیری: مدیریت ریسک رمزنگاری بلندمدت
محاسبات کوانتومی تهدیدی از نظر تئوری جدی اما در حال حاضر دور برای رمزنگاری کلید عمومی مطرح میکند. بسیاری از بلاکچینها — بهویژه آنهایی که توانایی تکرار سریع دارند — در حال آزمایش امضاهای پساکوانتومی و بهروزرسانیهای اختیاری برای آیندهپذیری زیرساخت هستند. بیتکوین همچنان میان کسانی که ترجیح میدهند خطر نزدیک را کماهمیت جلوه دهند تا از اختلال در بازار جلوگیری کنند و کسانی که طرفدار برنامهریزی احتیاطی برای حفظ اعتماد سرمایهگذارند، تقسیم شده است.
در نهایت، شرایط در حال تحول است: کارهای مهندسی، شبکههای تست و ارتباطات دقیق میتوانند همزمان وجود داشته باشند. مسیر سازنده برای صنعت ادامه پژوهش دقیق، استقرار راهحلهای اختیاری سنجیده در صورت امکان، و اطلاعرسانی بازارها بدون تشدید ترس است. این رویکرد متعادل به حفاظت از امنیت اکوسیستم و حفظ اعتماد سرمایهگذاران در دوران بلوغ فناوریهای کوانتومی کمک میکند. همزمان لازم است سرمایهگذاران، توسعهدهندگان و سیاستگذاران بر استانداردسازیهای NIST، شبیهسازیهای مهاجرت، و سنجش هزینه-فایده مهاجرتهای کلان تمرکز کنند تا از انتقال نرم و ایمن به معماریهای پساکوانتومی اطمینان حاصل شود.
منبع: cointelegraph
نظرات
رادنت
وااای، این جدال بیتکوین خیلی پیچیده ست… اگه کوانتوم زودتر بیاد چی میشه؟ حس میکنم بازار ممکنه شلوغ شه، باید زودتر شفافسازی کنن
ارسال نظر