5 دقیقه
جفری رایت پاسخ منتقدان را میدهد: دفاعی جسورانه از کمیسر گوردون
جفری رایت، که برای بازی قدرتمندش در نقش کمیسر جیمز گوردون در فیلم مات ریوز، بتمن، مورد توجه قرار گرفت، به‌طور علنی از منتقدانی که می‌گفتند یک بازیگر سیاهپوست نباید فرماندهی نیروهای پلیس گاتهام را بر عهده داشته باشد، انتقاد کرده است. در مصاحبه‌ای اخیر با Collider، رایت این شکایت‌ها را نژادپرستانه و نامتعقل خواند و استدلال کرد که روایت‌پردازی — به‌ویژه برای اثری پایدار مانند بتمن — باید همگام با تحولات اجتماعی تغییر کند.
چرا واکنش‌ها بحث را شعله‌ور کرد
این جنجال از سوی جناحی از طرفداران برانگیخته شد که اصرار داشتند شخصیت‌های کاننیکال باید ظاهراً در زمانی که کمیک‌ها برای اولین بار منتشر شدند، ثابت بمانند. رایت با سختی نسبت به این دیدگاه واکنش نشان داد و به مخاطبان یادآوری کرد که اسطورهٔ بتمن را باب کین و بیل فینگر — دو مرد یهودی از برانکس — خلق کردند و دید اولیهٔ آن‌ها آن‌قدر باز بود که اجازهٔ بازخوانی را می‌داد. او این مخالفت را «واقعاً نژادپرستانه و احمقانه» توصیف کرد و گفت این واکنش نشان‌دهندهٔ امتناع از پذیرش تغییرات فرهنگی است.
زمینه: چرا بازنقشدهی نقشهای آشنا چیز جدیدی نیست
گزینش بازیگران متنوع یا با توجه به رنگ پوست رویکردی رو به رشد در هالیوود بوده است. از بازتصور شخصیت‌ها در مارول تا تولیدات صحنه‌ای که گزینش بدون توجه به نژاد را می‌پذیرند، استودیوها بیشتر بازتاب‌دهندهٔ جمعیت معاصر شده‌اند. گوردونِ رایت به سلسله‌ای از بازتفسیرها می‌پیوندد — به یاد بیاورید گوردونِ اخلاق‌مدار گری اولدمن در سه‌گانهٔ شوالیهٔ تاریکی کریستوفر نولان، و برداشت جی. کی. سیمونز در DCEU — هر اجرا تحت تأثیر لحن کارگردان و حساسیت‌های دوران شکل گرفته است.
مقایسه با فیلم‌ها و اقتباس‌های تلویزیونی گذشته‌ی بتمن
گوردونِ رایت متفاوت به‌نظر می‌رسد زیرا گاتهامِ مات ریوز خشن‌تر و بیشتر در ژانر نوآر ریشه دارد تا بسیاری از نسخه‌های پیشین. جایی که گوردونِ اولدمن متحد ثابتی برای بروس وِین بالغ بود، نسخهٔ رایت در دل شهری تاریک و بارانی لایه‌گذاری شده است و حال‌وهوئی نزدیک به سریال‌های ممتاز اخیر و نوآر سینمایی را بازتاب میدهد. این تنوع نشان‌دهندهٔ قوت فرنچایز بتمن است: این شخصیت دوام می‌آورد چون خالقان آن را بازآفرینی میکنند.
پشت صحنه و چشم‌انداز فرنچایز
رایت قرار است در قسمت دوم بتمن نقش را بازپخش کند، دنباله‌ای که با تأخیرهایی مواجه شده اما گزارشها حاکی از آن است که اکنون فیلمنامه‌ای نهایی دارد و تاریخ اکران اول اکتبر ۲۰۲۷ تعیین شده است. جیمز گان، هم‌مدیر DC Studios، بر صبر تأکید کرده و گفته پروژه‌های کارگردان‌محور نیاز به زمان برای توسعه دارند. رویکرد متمایز مات ریوز — متمرکز بر فضا، کار کارآگاهی و روان‌شناسی شخصیت — دقیقاً همان چیزی است که بسیاری از طرفداران را نسبت به گاتهام او حساس کرده است.
تأثیر بر صنعت و فرهنگ
فراتر از یک انتخاب بازیگر خاص، بحث پیرامون گوردونِ رایت سؤالات گسترده‌تری دربارهٔ نمایندگی، میراث فرنچایزها و حس تعلق طرفداران مطرح میکند. انتخاب بازیگران رنگین‌پوست برای نقش‌هایی که سنتاً سفیدپوست بوده‌اند برخی را نگران میکند، اما در عین حال داستان‌هایی را گسترش میدهد که این فرنچایزها میتوانند روایت کنند. همان‌طور که رایت اشاره کرد، خالقان بتمن اسطوره را منعطف گذاشتند؛ همین انعطاف است که اجازه داده شخصیت در طول نسل‌ها مرتبط باقی بماند.
دیدگاه کارشناسان
«به‌روزرسانی‌های بازیگری مانند گوردونِ جفری رایت کمتر دربارهٔ بازنویسی تاریخ و بیشتر دربارهٔ گسترده‌تر کردن دیدگاهی است که از طریق آن به تاریخ می‌نگریم،» می‌گوید مورخ سینما مایا تورِس. «این انتخابها امکانات دراماتیک جدیدی ایجاد میکنند و مخاطبان گسترده‌تری را به روایت دعوت میکنند بی‌آن‌که نسخه‌های پیشین را پاک کنند.»
نتیجه‌گیری: دفاع رایت برای طرفداران و سازندگان فیلم چه معنایی دارد
پاسخ بی‌پردهٔ جفری رایت به منتقدانش هم دفاعی از تکامل هنری و هم از کار خودش است. چه طرفدار گاتهام کلاسیک باشید و چه نسخهٔ معاصر آن را ترجیح دهید، تنوع تفسیرهاست که بتمن را زنده نگه می‌دارد. برای فیلم‌سازان، موضع رایت یادآور این نکته است که انتخاب‌های جسورانه در بازیگری — حتی هنگامی که بحث‌برانگیزند — میتوانند دامنهٔ عاطفی و فرهنگی یک فرنچایز را گسترش دهند. برای مخاطبان، این دعوتی است برای دیدن داستان‌های آشنا از منظری تازه به‌جای تعیین اصالت بر اساس انتظارات مندرس.»
منبع: variety
.avif)
نظرات