4 دقیقه
تحقیقات تازه ارتباط پیادهروی سریع و افزایش امید به زندگی را نشان میدهد
مطالعهای فراگیر انجامشده توسط دانشگاه وندربیلت، تأثیر چشمگیر سرعت پیادهروی را بر طول عمر افراد برجسته میکند. در این تحقیق، بیش از ۸۰ هزار بزرگسال از ۱۲ ایالت آمریکا مورد بررسی قرار گرفتند و ارتباط میان سرعت پیادهروی، مدت زمان روزانه پیادهروی و نرخ مرگومیر طی میانگین پیگیری نزدیک به ۱۷ سال تحلیل شد. یافتهها بیانگر آن است که حتی ۱۵ دقیقه پیادهروی سریع روزانه میتواند به کاهش قابل توجه خطر مرگ و به ویژه مرگهای مرتبط با بیماریهای قلبی-عروقی منجر شود.
زمینه علمی: فعالیت بدنی و ریسک مرگومیر
شواهد بسیاری وجود دارد که فعالیت فیزیکی را عامل کاهش بیماریها و افزایش طول عمر معرفی میکنند. اما مطالعات کمتری به تأثیر سرعت پیادهروی در میان جوامع کمبرخوردار یا سیاهپوست/آفریقایی-آمریکایی پرداخته است. این پژوهش جدید، عمداً از گروهی عمدتاً متشکل از افراد با درآمد پایین و شرکتکنندگان سیاهپوست بهره برد تا گروههایی که معمولاً در پژوهشهای سلامت و ورزش نادیده گرفته میشوند و با چالشهایی مانند نبود فضای مناسب برای پیادهروی سالم مواجه هستند نیز نمایندگی یابند. جامعیت و تنوع شرکتکنندگان، میزان تأثیرگذاری و اهمیت یافتههای این مطالعه را برای سلامت عمومی در سطح جهانی افزایش داده است.
جزئیات تحقیق و نتایج برجسته
پژوهشگران مدت زمان پیادهروی آرام (مانند قدم زدن با سگ یا حرکت هنگام کار) و پیادهروی سریع (معادل بالا رفتن از پلهها یا ورزش با سرعت بالا) را در بین شرکتکنندگان پیگیری کردند. نتایج نشان داد افرادی که روزانه حداقل ۱۵ دقیقه با سرعت بالا قدم زدهاند، تا حدود ۲۰ درصد کمتر به مرگ زودرس دچار شدهاند؛ این در حالی است که پیادهروی آهسته حتی اگر بیش از سه ساعت در روز انجام شود، چنین اثری را نداشته است. دکتر وی ژنگ، اپیدمیولوژیست دانشگاه وندربیلت، خاطر نشان کرد: «این مزیت حتی با در نظر گرفتن سایر عوامل سبک زندگی همچنان پررنگ باقی مانده و در تحلیلهای حساسیت مختلف ثابت بوده است.»
این یافتهها نشان میدهد برای سلامت، نه تنها مقدار پیادهروی، بلکه شدت آن اهمیت دارد. پیادهروی تند که موجب افزایش ضربان قلب و فعالیت هوازی میشود، ضمن ارتقای سلامت قلب و عروق، به حفظ وزن مناسب نیز کمک میکند؛ دو عاملی که برای کاهش ریسک بیماریها ضروری هستند.

پیامدهای پژوهش برای سلامت عمومی و زندگی روزمره
سادگی، در دسترس بودن و کمهزینه بودن پیادهروی، آن را به ابزاری مؤثر برای بهبود سلامت جمعی بدل میسازد. دکتر لیلی لیو، اپیدمیولوژیست دیگر از وندربیلت، اظهار داشت: «کمپینهای سلامت عمومی و برنامههای اجتماعی میتوانند با تأکید بر اهمیت و امکان پیادهروی سریع، منابع و حمایت لازم جهت افزایش این نوع فعالیت را در تمامی جوامع فراهم آورند.»
از آنجا که پیادهروی تند نیاز به تجهیزات خاصی ندارد و بهراحتی در برنامه روزانه قابل گنجاندن است (مانند فاصله بیشتر بین محل پارک خودرو تا مقصد یا انتخاب پله بهجای آسانسور)، راهحلی عملی و قابل دسترس برای افراد با شرایط مختلف اقتصادی و اجتماعی بهشمار میرود. تشویق به داشتن حتی دقایقی کوتاه از پیادهروی سریع، بهویژه در جوامعی که دسترسی محدودی به باشگاهها و فضاهای ورزشی دارند، اهمیت بسزایی دارد.
جمعبندی
این پژوهش وسیع نشان میدهد که سرعت پیادهروی اهمیت بسیاری دارد — پیادهرویهای کوتاه و سریع، در مقایسه با قدمزدنهای طولانی و آهسته، مزایای سلامتی بیشتری ارائه میکنند. لذا برای افرادی که محدودیت زمان دارند یا فرصت شرکت در ورزشهای ساختارمند برایشان فراهم نیست، افزودن ۱۵ دقیقه پیادهروی سریع در برنامه روزانه میتواند به شکلی چشمگیر خطر مرگ و ابتلا به بیماریهای قلبی را پایین بیاورد. یافتههای این تحقیق راه را برای تدوین راهبردهای هدفمند سلامت عمومی که پیادهروی سریع را کانون سیاستهای افزایش طول عمر و کاهش نابرابریهای بهداشتی قرار میدهند، هموار میکند.
منبع: linkinghub.elsevier
.avif)
نظرات