6 دقیقه
مزیت ساحلی: نزدیکی به اقیانوس و طول عمر
زندگی در فاصلهٔ چند ده مایلی از اقیانوس به نظر می‌رسد با افزایش امید به زندگی همراه باشد، طبق یک تحلیل وسیع در ایالات متحده. این مطالعه که توسط محققانی از دانشگاه ایالتی اوهایو رهبری شد و در مجله Environmental Research منتشر گردید، برآوردهای امید به زندگی را در بیش از 66,000 حوزهٔ سرشماری ایالات متحده مقایسه کرده و نتایج را نسبت به نزدیکی به انواع مختلف «فضای آبی» — اقیانوس، خلیج، رودخانه‌ها و دریاچه‌های بزرگ داخلی — ارزیابی کرد. اعتبار: Shutterstock
محققان مشاهده کردند که ساکنان زندگی‌کننده در فاصلهٔ نزدیک به حدود 30 مایل از خط ساحلی معمولاً طول عمر بیشتری نسبت به میانگین کشوری دارند، در حالی که مردم در بسیاری از محله‌های شهری مجاور آبهای داخلی بزرگ (که در این مطالعه به عنوان وسعتی بیش از چهار مایل مربع تعریف شده‌اند) همان مزیت طول عمر را نشان ندادند. جوامع روستایی نزدیک آب گاهی برخی از مزایای ساحلی را داشتند، اما واضح‌ترین برتری متعلق به جمعیت‌های ساحلی بود.
روش‌ها و یافته‌های کلیدی
تیم تحقیقاتی دادههای جمعیتی و امید به زندگی را در ده‌ها هزار حوزهٔ سرشماری تحلیل کرد و زمینهٔ شهری در مقابل روستایی و نزدیکی به آب را کنترل نمود. یافته‌های اصلی را می‌توان به صورت زیر خلاصه کرد:
- ساکنان ساحلی به‌طور کلی امید به زندگی بالاتری نشان دادند — اغلب بیش از یک سال بالاتر از میانگین ایالات متحده که در مجموعهٔ داده حدود 79 سال بود.
- ساکنان شهری که در کنار رودخانه‌ها و دریاچه‌های بزرگ داخلی زندگی می‌کردند غالباً برآوردهای امید به زندگی کمی پایین‌تر داشتند، در حدود یا کمی کمتر از 78 سال.
- ساکنان روستایی نزدیک آب گاهی مزایای طول عمری مشابه نواحی ساحلی کسب کردند، که نشان میدهد زمینهٔ محلی اهمیت دارد.
نویسندهٔ اصلی Jianyong "Jamie" Wu و همکارانش مزیت ساحلی را نتیجهٔ مجموعه‌ای از عوامل محیطی و اجتماعی-اقتصادی می‌دانند تا یک علت واحد.
مکانیسم‌های احتمالی: محیط، اقتصاد و سبک زندگی
تحلیل چندین عامل محتمل را برای اثر ساحلی برجسته می‌کند. نواحی ساحلی معمولاً دارای نوسانات دمایی ملایم‌تر و روزهای بسیار گرم کمتر، کیفیت هوای محیطی بهبود یافته، دسترسی بیشتر به فعالیت‌های فضای باز و اغلب زیرساخت حملونقل بهتر هستند. در بسیاری از جوامع ساحلی، درآمدهای متوسط بالاتر و حساسیت کمتر به خشکسالی نیز با نتایج سلامت جمعیت بهتر همبستگی دارد. این عوامل مرتبط با سلامتی عمومی، مانند نزدیکی به اقیانوس و فضای آبی، می‌توانند به افزایش طول عمر کمک کنند.
چرا آبهای داخلی شهری ممکن است متفاوت باشند
در مقابل، مناطق شهری مجاور آبهای داخلی ممکن است با آلودگی متمرکز، ریسک بالاتر سیل در شرایط مشخص، فقدان فضاهای امن یا جذاب برای فعالیت بدنی و لکه‌های فقر مواجه باشند. این عوامل اجتماعی و زیست‌محیطی نامطلوب احتمالاً هرگونه منفعت بالقوه از نزدیکی به آب را خنثی میکنند.
مطالعات پیشین که قرار گرفتن در معرض «فضای آبی» را با سلامت مرتبط کرده‌اند گزارش داده‌اند که افراد ساکن در کنار آب فعالیت بدنی بیشتری دارند، شیوع چاقی کمتری دارند و نشانگرهای قلبی‌عروقی بهتری دارند. این مطالعهٔ جدید از جمله نخستین مطالعاتی است که به طور نظام‌مند بررسی می‌کند چگونه آن پیوندها به تفاوت‌های امید به زندگی در انواع مختلف پهنه‌های آبی و محیط‌های محله‌ای ترجمه می‌شوند.
پیامدها برای سلامت عمومی و برنامه‌ریزی شهری
یافته‌ها نشان‌دهندهٔ حوزه‌های قابل اقدام برای سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی هستند. بهبود کیفیت هوا، ایجاد دسترسی ایمن به سواحل و کنارهها، سرمایهگذاری در زیرساخت‌های حملونقل فعال و امکانات تفریحی و پرداختن به نابرابریهای اجتماعی-اقتصادی میتواند به جوامع نزدیک آبهای داخلی کمک کند تا بیشتر از منافع سلامت مشاهده‌شده در سواحل بهرهمند شوند. همچنین، برنامه‌ریزی برای تاب‌آوری ساحلی که ریسک سیلاب را کاهش داده و اکوسیستم‌ها را محافظت کند میتواند به حفظ مزایای طول عمر موجود کمک نماید.
دیدگاه کارشناسی
دکتر لنا رامیرز، اپیدمیولوژیست محیطی (ساختگی)، می‌گوید: "این مطالعه تأکید می‌کند که فضای آبی به‌طور یکسان مفید نیستند. بازده سلامت بستگی به کیفیت محیط محلی، منابع اجتماعی و زیرساخت دارد. نسیم‌های ساحلی ممکن است مفید باشند، اما بدون هوای پاک، مسیرهای پیاده‌روی امن و سرمایهگذاری عادلانه، زندگی در حاشیهٔ آب به‌تنهایی تضمین‌کنندهٔ سلامت بهتر نخواهد بود."
دکتر رامیرز پیشنهاد می‌کند که برنامه‌ریزان شهری دسترسی عادلانه به کناره‌های پاک و امن را در اولویت قرار دهند و تاب‌آوری اقلیمی را برای جلوگیری از سیل و آلودگی که ممکن است منافع سلامت را زیر سؤال ببرد، ادغام کنند.
زمینهٔ پژوهش و گام‌های بعدی
این مطالعه بخشی از تفاوت‌های مشاهده‌شده در روندهای امید به زندگی در ایالات متحده در مقایسه با سایر کشورهای پردرآمد را توضیح میدهد، جایی که تعیین‌کننده‌های اجتماعی و قرارگیری‌های پیچیدهٔ محیطی به شیوه‌ای متفاوت تعامل دارند. نویسندگان اشاره میکنند که پژوهش‌های بیشتری لازم است تا علت و معلول‌ها بازشکافی شوند — برای مثال آیا افراد سالمتر احتمال بیشتری دارد که به مناطق ساحلی مهاجرت کنند یا آیا زندگی ساحلی فواید فیزیولوژیکی قابل اندازه‌گیری در طول زمان ایجاد می‌کند.
کارهای آتی میتواند از دادههای طولی در سطح فردی، پایش کیفیت هوا و اندازهگیریهای دقیقتر فعالیت بدنی و شرایط اجتماعی برای شناسایی مؤثرترین مداخلات استفاده کند.
نتیجه‌گیری
نزدیکی به اقیانوس در ایالات متحده با امید به زندگی اندکی بالاتر همراه است، در حالی که زندگی شهری نزدیک آبهای بزرگ داخلی لزوماً این مزیت را فراهم نمی‌کند. نتایج نشان میدهد که شرایط محیطی، عوامل اجتماعی-اقتصادی و زیرساخت‌های محلی تعیین‌کننده‌اند که آیا فضای آبی به طول عمر بیشتر ترجمه می‌شوند یا خیر. سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان که قصد دارند از کنارهها برای بهبود سلامت عمومی استفاده کنند باید حفاظت محیطی، سرمایهگذاری عادلانه و برنامه‌ریزی تاب‌آوری را ترکیب کنند تا تمام ظرفیت مزایای فضای آبی را به دست آورند.
منبع: sciencedaily
.avif)
نظرات