5 دقیقه
شیمپانزهها و مصرف روزانه الکل
یک مطالعه میدانی منتشرشده در Science Advances گزارش میدهد که شیمپانزههای وحشی بهطور مستمر مقدار قابل‌اندازه‌گیری‌ای اتانول را از طریق خوردن میوههای رسیده و در حال تخمیر وارد بدن میکنند. پژوهشگرانی که در زیستگاه‌های شیمپانزه در آفریقا کار می‌کردند، میوههای مورد علاقه این جانوران را جمع‌آوری کردند، مقدار اتانول تولیدشده توسط تخمیر طبیعی قندها را سنجیدند و مصرف روزانه اتانول را برآورد کردند. بهطور میانگین هر شیمپانزه حدود ۱۴ گرم (تقریباً نیم اونس) الکل در روز مصرف میکند. اگر این مقدار با توجه به اندازه بدن تعدیل شود، معادل اتانول موجود در حدود یک پینت آبجو برای یک انسان خواهد بود — قرار گرفتن مداوم در معرض دوزهای رقیق ولی ثابت که با رژیم غذایی میوه‌خواری آنها مرتبط است.
این یافته ایده‌ای تکاملی و دیرپای را تقویت میکند: مواجهه با سطوح پایین اتانول طبیعی ممکن است ترجیحات حسی و مسیرهای متابولیک پریماتها را شکل داده باشد و توضیح بالقوه‌ای برای این باشد که چرا انسانها به جاذبه الکل حساسند و با وجود سمی بودن آن در دوزهای بالاتر قادر به پردازش آن به‌صورت آنزیمی هستند.
روش‌های مطالعه، اندازه‌گیری‌ها و زمینه علمی
نمونه‌گیری و کمی‌سازی اتانول
تیم پژوهشی نمونه‌هایی از میوه‌هایی را که شیمپانزهها در حال خوردنشان دیده شده بودند جمع‌آوری کرد، از جمله اقلام خیلی رسیده و تاحدی تخمیرشده. اتانول زمانی تشکیل میشود که مخمرها قندهای میوه را متابولیزه میکنند؛ محققان غلظت اتانول را با استفاده از آزمایشهای شیمیایی استاندارد اندازه‌گیری کرده و با ترکیب داده‌های غلظت با مشاهدات و برآوردهای نرخ مصرف میوه، مقدار مصرف را برآورد کردند.
زمینه مقایسه‌ای و تکاملی
این پژوهش بهطور مستقیم به فرضیه «میمون مست» می‌پردازد که اولین‌بار توسط زیست‌شناس رابرت دادلی مطرح شد و مطرح میکند که گرایش به میوههای تخمیرشده و توانایی متابولیزه‌کردن اتانول ویژگی‌هایی بوده‌اند که در تکامل پریماتها ترجیح داده شده‌اند. مطالعات رفتاری پیشین نشان داده‌اند که برخی پریماتها شهد یا شیره‌ای را با محتوای اتانول بالاتر ترجیح می‌دهند و تحلیل‌های ژنومی گونه‌هایی در آنزیم‌های متابولیزه‌کننده الکل در پریماتها و انسانها را شناسایی کرده‌اند. این فهرست میدانی جدید از اتانول پایهٔ زیست‌محیطی آن فرضیه را تقویت میکند، زیرا نشان میدهد که خویشاوند نزدیک انسان به طور معمول در معرض مواجهه‌ای فیزیولوژیکاً مرتبط قرار دارد.
نتایج کلیدی، پیامدها و پرسشهای باز
نتیجهٔ مرکزی این است که شیمپانزهها در محیط طبیعی روزانه در معرض دوزهای کم و پایدار اتانول از طریق رژیم غذایی خود هستند. نویسندهٔ اصلی الکسی مارو و همکارانش نتیجه میگیرند که این دوزها «فیزیولوژیکاً مرتبط» هستند — به‌اندازه‌ای که شایستهٔ بررسی اثرات مزمن و کم‌دُز اتانول بر رفتار، سلامت و تکامل باشد. متخصصانی که در این مطالعه دخیل نبودند، پوشش داده‌ها را ستودند و گفتند که این یافته به حل مناقشات دربارهٔ میزان شایع بودن اتانول در میوههای مناطق گرمسیری کمک میکند.
با این حال، مطالعه پرسشهای مهمی را بی‌پاسخ گذاشته است. پژوهشگران هنوز نمی‌دانند آیا شیمپانزهها فعالانه میوههای بیشتر تخمیرشده را جستجو میکنند یا صرفاً آنچه در دسترس است را مصرف میکنند. پیامدهای فیزیولوژیک بلندمدت مواجههٔ مزمن با دوز پایین اتانول برای پریمات‌های غیرانسانی هنوز مشخص نیست: تأثیرات بر عملکرد کبد، میکروبیوم روده، رفتار اجتماعی و موفقیت تولیدمثلی همه حوزه‌های محتمل برای پژوهش‌های آتی هستند. برای فهمیدن رفتار انتخابی در برابر تغذیهٔ فرصت‌طلبانه، به آزمایشهای انتخاب کنترلشده یا مشاهدات دقیق جست‌وجوی غذا که با آزمایشهای اتانول مرتبط شوند نیاز است.
دیدگاه کارشناسی
دکتر النا پارک، اکولوژیست تکاملی (ساختگی)، اظهار میکند: "این مطالعه پلی اساسی بین دیدگاه‌های آزمایشگاهی و میدانی می‌سازد. کمی‌سازی اتانول در غذاهای واقعی مصرف‌شده توسط پریمات‌های وحشی گامی حیاتی برای درک چگونگی شکل‌گیری سیستم‌های حسی و سازگاری‌های متابولیک در طول زمان تکاملی است. گام‌های بعدی باید داده‌های انتخاب رفتاری را با شاخص‌های سلامت طولی تلفیق کنند تا هم هزینه‌ها و هم مزایای احتمالی مواجههٔ کم‌دُز اتانول ارزیابی شود."
این پژوهش همچنین برای رشته‌هایی مانند بوم‌شناسی تغذیه‌ای، ژنومیک تکاملی و زیست‌شناسی حفاظت اهمیت وسیع‌تری دارد. آگاهی از مواجههٔ طبیعی با اتانول در رژیم غذایی ممکن است تعبیرهای تغییرات ژنتیکی در الکل دهیدروژناز و آنزیم‌های مرتبط را در شاخه‌های پریمات تسهیل کند. برای حفاظت و رفاه حیوانات، شناخت میوهٔ تخمیرشده به‌عنوان بخشی معمول از رژیم شیمپانزهها می‌تواند ارزیابی زیستگاه و تغذیه را دقیق‌تر کند.
نتیجه‌گیری
اندازه‌گیری‌های میدانی نشان میدهد که شیمپانزههای وحشی بهطور منظم مقادیر کوچک اما معناداری اتانول از میوههای در حال تخمیر مصرف میکنند — به طور تقریبی معادل یک پینت آبجو پس از تعدیل برای اندازهٔ بدن. این نتایج شواهد اکولوژیکی را به فرضیهٔ میمون مست اضافه میکند و جهت‌های پژوهشی جدیدی را دربارهٔ انتخاب‌های رفتاری، تأثیرات فیزیولوژیک و پیامدهای تکاملی مواجههٔ مزمن با اتانول در پریماتها پیش می‌نهد. با پیوند دادن شیمی رژیم غذایی طبیعی به رفتار و متابولیسم پریماتها، این مطالعه تصویر روشن‌تری از چگونگی نقش احتمالی مواجههٔ طبیعی با الکل در مسیرهای تکاملی مرتبط با انسان ارائه میدهد.
منبع: sciencealert
نظرات