8 دقیقه
یافتههای تازه دربارهٔ تاتو و ملانوما
آیا تاتو ممکن است بر خطر ابتلا به ملانوما تأثیر بگذارد؟ یک مطالعهٔ مورد-شاهدی مبتنی بر جمعیت که به‌تازگی در ایالت یوتا — یکی از ایالات آمریکا با بالاترین میزان ملانوما — انجام شد، ارتباطی غیرمنتظره گزارش کرد: افرادی که چندین جلسه تاتو داشته یا چند تاتوی بزرگ روی بدنشان دارند، در این مطالعه در مقایسه با افراد بدون تاتو خطر کمتری برای ابتلا به ملانوما نشان دادند. پژوهشگران کمی بیش از ۱۰۰۰ شرکت‌کننده را مورد بررسی قرار دادند و بیماران مبتلا به ملانوما را با گروه کنترل سالم مقایسه کردند تا ببینند آیا شیوع تاتو، وسعت آن یا زمان انجام تاتو ممکن است با خطر سرطان رابطه‌ای داشته باشد یا خیر.
تیتر چنین نتایجی میتواند سال‌ها نگرانی دربارهٔ ایمنی جوهر تاتو را به چالش بکشد. رنگدانههای تاتو ترکیبی از ترکیبات آلی و غیرآلی هستند و برخی از اجزای مرکب‌ها در مطالعات آزمایشگاهی باعث مطرح شدن نگرانی‌های سرطانی شده‌اند. در مقابل، برخی از مطالعات اپیدمیولوژیک و گزارشهای موردی هم تاتو را با سرطان‌های نادری مانند لنفوم پوست در برخی موارد مرتبط دانسته‌اند. بنابراین این یافته‌ها باید با دقت تحلیل شوند و نباید سریع به عنوان اثبات ایمنی یا محافظت تلقی شوند.
طرح مطالعه و نتایج کلیدی
مطالعهٔ یوتا از طراحی مورد-شاهدی استفاده کرد: افراد تشخیص‌داده‌شده با ملانوما با کنترل‌های سالم همگن مقایسه شدند تا تفاوت‌ها در مواجهه با تاتو شناسایی شود. پژوهشگران تعداد جلسات تاتو و وجود تاتوی بزرگ را ثبت کردند. پس از تعدیل برای چندین متغیر مانند سیگار کشیدن و فعالیت بدنی، تحلیل نشان داد شرکت‌کنندگانی که چندین تاتو داشتند بیش از ۵۰٪ کاهش گزارش‌شده در خطر ملانوما را نسبت به افرادی که تاتو نداشتند نشان دادند.
نکتهٔ مهم این است که مطالعه نشان نداد ملانوماها بهطور معناداری بیشتر در پوست تاتوشده رخ می‌دهند تا نسبت به مناطق بدون تاتو. این مشاهده احتمال اینکه جوهر تاتو به‌عنوان یک عامل سرطان‌زا مستقیم برای ملانوما در جمعیت مورد مطالعه عمل کرده باشد را کاهش میدهد، اما چنین مشاهداتی هرگز بهطور کامل امکان نقش مستقیم ترکیبات جوهر را منتفی نمی‌کنند.
ملاحظات عمده و منابع سوگیری
با وجود نتایج جالب، چندین محدودیت حیاتی وجود دارد که تفسیر این ارتباط را محدود می‌کند. توجه به این سوگیری‌ها برای فهم واقعیت رابطه میان تاتو و ملانوما ضروری است.
- دادههای ناقص دربارهٔ عوامل خطر اصلی ملانوما: مطالعه برای بیماران ملانوما اطلاعات دقیق‌تری دربارهٔ تاریخچهٔ تابش آفتاب، استفاده از تختِ سولاریوم، نوع پوست و سابقهٔ خانوادگی ملانوما جمع‌آوری کرد، اما برای گروه کنترل چنین عمقی از اطلاعات ثبت نشده بود. بدون دادههای قابل مقایسه، امکان تعدیل کامل برای این مخدوش‌کننده‌های مهم فراهم نیست.
- سوگیری رفتاری و اندازه‌گیری: شرکت‌کنندگان تاتوشده در نمونه رفتارهای پرخطرتری مانند استفاده از سولاریوم و تجربهٔ آفتاب‌سوختگی را گزارش دادند، با این حال «حفاظت» ظاهری پس از تعدیل برای برخی متغیرهای سبک زندگی همچنان باقی ماند. اطلاعات مربوط به روش‌های محافظت از آفتاب (استفاده از ضدآفتاب، پوشش مناسب، اجتناب از آفتاب عمدی) در گروه‌ها ناکامل بود. اگر افراد با تاتوهای متعدد به‌منظور حفظ ظاهر تاتو مراقبت بیشتری از پوست خود کنند، این رفتار ثبت‌نشده میتواند توضیح دهندهٔ اثر ظاهری باشد.
- سوگیری انتخاب و پاسخ: نرخ پاسخ در میان موارد ملانوما حدود ۴۱٪ بود. نرخ پاسخ پایین میتواند سوگیری انتخاب را معرفی کند اگر پاسخ‌دهندگان بهطور سیستماتیک در جنبه‌هایی که هم با تاتو و هم با خطر ملانوما مرتبط است با غیرپاسخ‌دهندگان تفاوت داشته باشند.
- کمبود اطلاعات دربارهٔ محل تاتو و ترکیب جوهر: دادههای نظام‌مند دربارهٔ اینکه آیا تاتوها عمدتاً در نواحی در معرض آفتاب قرار دارند یا در نواحی پوشیده جمع‌آوری نشد؛ همچنین ترکیبات جوهر یا سن تاتوها کامل مشخص نشد. تابش فرابنفش عامل خارجی غالب در خطر ملانوما است؛ اگر تاتوها بیشتر در نواحی که معمولاً پوشیده هستند قرار داشته باشند، این ارتباط ممکن است بازتاب‌دهندهٔ تفاوت در مواجهه با UV باشد تا یک اثر محافظتی واقعی از جوهر.
- ناسازگاری با مطالعات پیشین: تحقیقات بین‌المللی دربارهٔ تاتو و سرطان پوست نتایج متغیری گزارش کردهاند. برخی مجموعه‌های کوچک از موارد و مطالعات جمعیتی وجود سرطان‌های پوستی در نواحی تاتوشده را نشان دادهاند، اما آن پژوهش‌ها اغلب از نمونه‌های کوچک یا کنترل ناکافی برای رفتارهای مرتبط با UV رنج برده‌اند.
مکانیسم‌های ممکن و زمینهٔ علمی
چندین توضیح فرضی وجود دارد که میتواند یافتههای مطالعه را توجیه کند، اما هیچ‌یک اثبات‌شده نیستند:
- مخدوشی به‌واسطهٔ رفتارهای محافظتی در برابر آفتاب: ممکن است افراد دارای تاتو عادت‌های محافظتی در برابر آفتاب را برای حفاظت از ظاهر تاتوی خود در پیش بگیرند و به این ترتیب خطر ملانوما که عمدتاً با تابش UV مرتبط است کاهش یابد.
- توزیع آناتومیک: اگر تاتوها بیشتر در نواحی‌ای قرار گرفته باشند که بهطور معمول با لباس پوشیده می‌شوند، آن نواحی در معرض UV کمتری هستند و لذا خطر کمتری برای ملانوما دارند.
- تأثیرات واسطه‌شده توسط جوهر: از نظر نظری برخی رنگدانه‌ها میتوانند زیست‌شناسی محلی پوست یا جذب UV را تغییر دهند. به‌عنوان مثال، رنگدانههای تیره‌تر ممکن است رفتار پراکندگی یا جذب فوتون‌های UV را در سطح موضعی تغییر دهند؛ با این حال شواهد محکمی وجود ندارد که جوهر تاتو حفاظت قابل‌توجهی در برابر UV فراهم کند یا محافظت سیستمیک علیه ملانوما ایجاد نماید.
- اختلافات در تشخیص یا گزارش‌دهی: تاتوها میتوانند معاینات بصری پوست را دشوار کنند و این ممکن است در برخی محل‌ها تشخیص را به تأخیر اندازد و ثبت اپیدمیولوژیک محل دقیق بروز ملانوما را پیچیده‌تر سازد.
با توجه به این احتمالات، شواهد کنونی از هیچ ادعای زیستی مبنی بر اینکه تاتو مانع ملانوما میشود، پشتیبانی نمی‌کنند. در عوض، این مطالعه سوالاتی مطرح می‌کند که نیازمند آزمایشات آیندهنگر و کنترل‌شده‌ای هستند.
پیامدها برای سلامت عمومی و توصیه‌های بالینی
از منظر عملی، مطالعهٔ جدید نباید توصیه‌های جاری سلامت عمومی را تغییر دهد. متخصصان پوست و سازمان‌های پیشگیری سرطان همچنان توصیه می‌کنند که از قرار گرفتن عمدی در معرض اشعهٔ فرابنفش خودداری شود، از ضدآفتاب‌های طیفگسترده استفاده گردد، پوشش‌های محافظتی پوشیده شود و معاینات خودآزمایی پوست به طور منظم انجام شوند، چه فرد تاتو داشته باشد و چه نداشته باشد. برای کسانی که تاتو دارند، مراقبت و دقت بیشتری لازم است: پوست تاتوشده را در معاینات بالینی با دقت بیشتری بررسی کنید و به بیماران توضیح دهید که جوهر به‌عنوان یک عامل محافظت‌کننده ثابت‌شده علیه سرطان پوست نیست.
افراد دارای تاتو میتوانند رفتارهای محافظتی در برابر آفتاب را تشدید کنند؛ این شامل استفادهٔ منظم از ضدآفتاب مناسب، پوشش فیزیکی و اجتناب از ساعات اوج تابش خورشید است. (pixelshot/Canva)
اولویت‌های پژوهشی آینده باید شامل مطالعات کوهورت آیندهنگر با جمع‌آوری دادههای استاندارد دربارهٔ اندازه تاتو، سن تاتو، ترکیبات رنگدانه و محل‌های دقیق بدن باشد، به‌علاوه اندازه‌گیری‌های جامع از مواجههٔ مادامالعمر با آفتاب، استفاده از ضدآفتاب و عوامل ژنتیکی خطر. مطالعات بیومارکری که ترکیبات جوهر را به تغییرات بافتی مرتبط می‌کنند، و تحلیل‌های مبتنی بر رجیستر که سوگیری انتخاب را کاهش می‌دهند، نیز به تقویت استنتاج علی کمک خواهند کرد.
بینش کارشناسان
دکتر کارن آلواِرز، متخصص پوست و اپیدمیولوژیست بالینی، می‌گوید: «این مطالعه یک سیگنال اولیهٔ مهم است اما اثبات‌کننده نیست. نگرانی اصلی ما باقی‌ماندن مخدوشی باقیمانده است — نیاز به مطالعات آیندهنگر خوب طراحی‌شده‌ای داریم که میزان مواجهه با UV، محل قرارگیری تاتو و شیمی جوهر را بهطور پیش‌آگهی اندازه‌گیری کنند. تا آن زمان، تاتو باید به‌عنوان یک انتخاب شخصی دیده شود، نه به‌عنوان مداخلهٔ عمومی برای پیشگیری از ملانوما.»
نتیجهگیری
مطالعهٔ مورد-شاهدی در یوتا یافته‌ای جالب ارائه میدهد: ارتباط بین داشتن چندین تاتو و کاهش گزارششدهٔ خطر ملانوما. با این حال محدودیت‌های روش‌شناختی — از جمله دادههای ناقص دربارهٔ مواجهه با آفتاب و رفتارهای محافظتی، احتمال سوگیری انتخاب و فقدان اطلاعات دربارهٔ محل تاتو و ترکیب جوهر — از تفسیر علی این ارتباط جلوگیری می‌کنند. راهنمایی‌های جاری متخصصان پوست پابرجاست: اولویت را به محافظت در برابر UV بدهید، پوست خود را بهطور منظم بررسی کنید و در صورت مشاهدهٔ ضایعات مشکوک با پزشک مشورت کنید. تاتو همچنان نمادی از بیان شخصی است و نه یک استراتژی پزشکی تأییدشده برای پیشگیری از ملانوما. برای روشن شدن اینکه آیا این ارتباط مشاهده‌شده واقعی است و در صورت مثبت بودن دلیل آن چیست، مطالعات کنترلشده و دقیق‌تری لازم‌اند.
منبع: sciencealert
ارسال نظر