7 دقیقه
بازیگران فرانسوی مشهور؛ موسیقی و احساس در جلو
سلین دیون و عمر سی بهعنوان چهرههای اصلی نسخهٔ فرانسوی ‹High in the Clouds› ـ اقتباس انیمیشنی از کتاب محبوب کودکان پل مککارتنی در سال 2005 ـ معرفی شدهاند. آنها در کنار بازیگرانی مانند بنژامن لاورن، آنتوان دو کون، کلمنس پوسی، پام کلمنتیف و آلن شابات قرار گرفتهاند و تولید گومونت انیمیشن را با حالوهوایی همزمان فرانسوی و جهانی تقویت میکنند.
فیلم حول محور ویرال، سنجاب نوجوانی است که کنجکاویاش جرقهٔ شورشی علیه گرتش ـ یک جغد دیواسالار که موسیقی را در شهرش ممنوع کرده ـ را روشن میکند. این قرارِ قصه ـ قهرمانی جوان که از قدرتِ آواز دفاع میکند ـ فیلم را در میان موجی از انیمیشنهای خانوادگی قرار میدهد که موسیقی را هم بهعنوان موتور داستانی و هم لنگر احساسی بهکار میگیرند.
صداپیشگان و شخصیتها
انتخاب بازیگران قابلتوجه است چون بین مرزهای زبانی جابهجا میشود: دیون، پوسی، کلمنتیف و شابات پیشتر بهعنوان بخشی از فهرست صداپیشگان نسخهٔ انگلیسی نیز اعلام شده بودند، که در کنار هیمش پاتل در نقش ویرال و هانا وادینگتون در نقش گرتش قرار میگیرند. حضور پل مککارتنی و رینگو استار در نسخهٔ انگلیسی نیز بر ریشهٔ موسیقایی پروژه صحه میگذارد.
عمر سی که سالهاست برای تلفیق گرمی انسانی و کمدی بداهه تحسین میشود، در دوبلهٔ فرانسوی وزنِ قابللمسی و دستیافتنیای به شخصیت میآورد. مشارکت سلین دیون لایهٔ دیگری به پروژه اضافه میکند: صدای درجهیک او نشان میدهد که سازندگان احتمالاً به قطعات موسیقایی پرداختهاند که بیش از اجرای گفتاری نیاز به اجرای آوازین دارند و میتوانند صحنههایی موزیکال و هیجانانگیز را رقم بزنند.
نکتهٔ جالب اینکه برخی از بازیگران در هر دو نسخهٔ انگلیسی و فرانسوی حضور دارند؛ عملی که میتواند هم به انسجامِ اجرای صوتی کمک کند و هم نشاندهندهٔ تلاشی آگاهانه برای حفظ هویتِ فرهنگیِ اجراها باشد. این انتخابها همچنین پیامدهای فنی و هنری دارد: ضبط چندزبانه نیازمند هدایت دقیق کارگردانانِ صدا و مهندسان صوت است تا بداههخوانیها و ریتمهای موسیقیایی در ترجمهٔ احساسیشان نیز حفظ شود.
تولید، موسیقی و تیم خلاق
کارگردانی فیلم بر عهدهٔ توبی گنکل (کارگردان ‹The Amazing Maurice›) است و فیلمنامه را جان کراکر (که برای ‹The Boy, the Mole, the Fox and the Horse› شناخته میشود) نوشته است. طراحی تولید به عهدهٔ پاتریک هاننبرگر بوده، هنرمندی که در آثار بزرگی چون ‹Rise of the Guardians› و ‹The Lego Movie 2› سابقه دارد؛ ترکیبی که نشان میدهد تیم خلاق توانایی متعادلسازی شگفتیهای بصری با قصهسرایی مبتنی بر شخصیت را دارد.
برندهٔ جایزهٔ اسکار، مایکل جاکینو، مسئول ساخت موسیقی متن است و خودِ پل مککارتنی نیز قطعات جدیدی نوشته که مخصوص این فیلم تولید شدهاند. ترکیب لمس سینماییِ جاکینو با ترانهسراییِ مککارتنی انتظارها را برای یک ساندترک فراگیر که هم برای کودکان جذاب است و هم طرفداران بزرگسالِ پاپ کلاسیک را راضی کند، بالا میبرد. شرکت یونیورسال میوزیک گروپ انتشار موسیقی متن را بر عهده دارد که به معنی دسترسی گستردهٔ تجاری خواهد بود و میتواند اثری فراتر از گیشهٔ فیلم برجای گذارد.
گومونت انیمیشن تولید را با همکاری 88 Pictures انجام میدهد و تولیدکنندگان شامل پل مککارتنی (MPL Communications)، رابرت شِی، مایکل لین، سیدونی دومَس، نیکلاس آتلان و تری کالاگیان هستند. مشارکت چنین استودیوها و تولیدکنندگان شناختهشدهای نشاندهندهٔ هدفگذاریِ جدی برای نمایش در سینماهای بینالمللی و برنامهای گسترده برای توزیع جهانی است؛ از مذاکره با توزیعکنندهها تا برنامهریزی برای عرضهٔ چندزبانه و کمپینهای بازاریابی هدفدار.
از منظر فنی، پروژه پیچیدگیهای خاص خود را دارد: همزمان کردن اجراهای آوازین بازیگران با صحنههای انیمیشنی، میکس چندزبانهٔ موسیقی و دیالوگ، و همچنین حفظ یکنواختی هنری در طول تولید که معمولاً میان استودیوهای همکاریکننده پاشنهٔ آشیل میشود. حضور افراد باتجربهای مثل جاکینو و هاننبرگر اما شانسِ تأمین استانداردهای بالای تولید را افزایش میدهد.
زمینه، مقایسهها و انتظارات
‹High in the Clouds› در تقاطع چند جریان سینمایی قرار دارد: انیمیشنهایی که توسط هنرمندان موسیقی هدایت شدهاند (شبیه ‹Yellow Submarine› یا پروژههای اخیر که شامل هنرمندان پاپ بودهاند)، فیلمهایی با بازیگران معروف در صداپیشگی مانند ‹Sing›، و آثار خانوادگیای که آهنگهای اصلی را بهعنوان ابزارِ پیشبرندهٔ روایت بهکار میبرند. گذشتهٔ کاری توبی گنکل نشان میدهد او در اقتباس از مواد خیالانگیز تواناییِ حفظ وضوحِ احساسی را دارد، در حالی که سابقهٔ هاننبرگر در طراحی نوید دنیایی بصریِ غنی را میدهد.
با این همه، یک چالش هم وجود دارد: فیلمهای انیمیشنی پرستاره گاهی ممکن است نامها را بر عمقِ شخصیتپردازی ترجیح دهند. اما ترکیبِ اعتبارِ موسیقاییِ پل مککارتنی و تجربهٔ سینماییِ مایکل جاکینو، همراه با فیلمنامهنویسان و طراحانی که توانایی خود را پیشتر نشان دادهاند، نشان میدهد که سازندگان بهدنبال صداقت هنریاند نه صرفاً بهرهگیری از وزنِ نامها.
تاریخچهٔ اقتباسِ آثار موسیقیدانان نشان داده که هنگام موفقیت، عامل اصلی ارتباط عاطفیِ قوی بین مخاطب و موسیقی است؛ یعنی زمانی که ترانهها نه تنها تزئینی بلکه تابعی از روایت و رشد شخصیتها باشند. اگر مککارتنی و جاکینو بتوانند قطعاتی تولید کنند که داستانِ ویرال را تقویت کند — و صداپیشگان نیز این قطعات را با نیتِ روایی اجرا نمایند — فیلم شانسِ تبدیل شدن به اثری مورد علاقهٔ خانوادهها را خواهد داشت.
مورخ فیلم مارکو جنسن دیدگاهی متعادل ارائه میدهد: "‹High in the Clouds› میراثِ پاپ را با صنعتِ معاصرِ انیمیشن ترکیب میکند. اگر موسیقی و تصویر با سطحِ استعدادِ فهرستِ بازیگران هماهنگ شوند، این فیلم میتواند یکی از معدود آثار خانوادگی باشد که واقعاً در میان نسلها طنینانداز میشود." این نظر بر اهمیتِ همترازیِ عناصر موسیقایی، بصری و اجرایی تأکید دارد.
نکتهٔ جالب: کتاب اولیهٔ پل مککارتنی در سال 2005 منتشر شد و این اقتباس سالها در حال شکلگیری بوده است؛ امری که نشان میدهد داستانهایی که توسط موسیقیدانان خلق میشوند در انیمیشن مدرن بار دیگر زندگی مییابند. همچنین حضورِ برخی بازیگران در هر دو نسخهٔ انگلیسی و فرانسوی، انتخابی غیرمعمول است که احتمالاً با هدفِ حفظِ ثباتِ اجرایی و صدایی اتخاذ شده است.
در نهایت اینکه آیا این فیلم بهعنوان یک کلاسیکِ انیمیشن خانوادگی شناخته خواهد شد یا خیر، بستگی به نحوهٔ ترکیبِ موزیکِ مککارتنی، امضای ارکستریِ جاکینو و اجراهای صوتی دارد. در وضعیت کنونی اما، ترکیبِ استعدادهایِ پشتِ صحنه و جلوِ دوربین ‹High in the Clouds› را بهعنوان یکی از عناوین جذابِ قابلپیگیری در عرصهٔ انیمیشن معاصر معرفی میکند؛ پروژهای که هم طرفداران موسیقیِ کلاسیک پاپ و هم تماشاگرانِ جدیدِ انیمیشن میتوانند در آن نکاتی برای دوست داشتن پیدا کنند.
منبع: deadline
ارسال نظر