بازگشت Wedding Crashers به سینماها؛ ویژهٔ بیستمین سال

یک بار دیگر به مهمانی بزنید

کت و شلوار سیاه‌تان — یا حداقل حس شوخ‌طبعی و آشوب‌طلبی‌تان — را آماده کنید: فیلم Wedding Crashers برای جشن بیستمین سال انتشارش بار دیگر به پرده سینما بازمی‌گردد. شرکت Fathom Events و Warner Bros. Pictures برای اجراهای ویژه در تاریخ‌های 4 و 11 دسامبر همکاری کرده‌اند تا نسخهٔ R-rated این کمدی محبوب را به شکل محدودی در سالن‌های سینما نشان دهند. این اکران ویژه حاوی تقریباً ده دقیقه materiał حذف‌شده است که نخستین‌بار در عرضهٔ خانگی سال 2006 فیلم به چشم خورد و اکنون در قالب بازپخش سینمایی بازگردانده شده تا تجربه‌ای کامل‌تر از آنچه اکثر تماشاگران در سال 2005 دیده‌اند، ارائه دهد.

چه چیز جدیدی در انتشار بیستمین سالگرد وجود دارد؟

این نسخه شامل یک رشتهٔ کوتاه از صحنه‌های حذف‌شده است که برخی از ضرب‌آهنگ‌های کمیک و لحظات رشد شخصیت‌ها را گسترش می‌دهد و فیلم را کمی کامل‌تر از نسخهٔ اصلیِ اکران شده در 2005 نشان می‌دهد. این صحنه‌های الحاقی، چه از نظر پرداخت شوخی‌ها و چه در ایجاد بستر احساسات شخصیت‌ها، برای طرفدارانی که هنوز خطوط دیالوگ اوون ویلسون و ونس وون را نقل‌قول می‌کنند، ارزش افزوده ایجاد می‌کند. کلکسیونرها، علاقه‌مندان کمدی و تماشاگران عادی می‌توانند بار دیگر ریتم کمدی فیلم و سکانس‌های معروف آن را روی پردهٔ بزرگ تجربه کنند؛ تجربه‌ای که به خاطر کیفیت سکانس‌ها و واکنش جمعی در سالن‌های سینما معنیِ ویژه‌ای پیدا می‌کند. بلیت‌ها از طریق وب‌سایت Fathom Events و باکس‌آفیس سینماهای مشارکت‌کننده قابل خریداری هستند.

از منظر فنی و آرشیوی، این نوع اکران‌های سالگرد اغلب شامل فرآیندهایی مانند بازسازی رنگ، اصلاح صدا و بازبینیِ نمایشِ صحنه‌ها برای تطبیق با استانداردهای روز نمایش سینمایی (مانند DCP) می‌شوند؛ هرچند اطلاع‌رسانی رسمی دربارهٔ میزان بازسازی بصری یا صوتیِ این نسخه باید از طرف تهیه‌کنندگان اعلام شود. به‌علاوه، افزودن صحنه‌های حذف‌شده معمولاً به بازسازی روایت و تقویت نقاط عاطفی کمک می‌کند که برای کسانی که فیلم را قبلاً چندین بار دیده‌اند، تجربه‌ای تازه و برای مخاطبان جدید، دیدی جامع‌تر فراهم می‌آورد. اگر به تجربهٔ نوستالژیک سینما و نمایش‌های کمدی-رمانتیک علاقه دارید، این اکران می‌تواند فرصتی مناسب برای دیدن تفاوت‌های نسخهٔ خانگی و نسخهٔ بازپخش سینمایی باشد.

چرا این فیلم هنوز اهمیت دارد

به کارگردانی دیوید دابکین (که در کارنامهٔ او آثاری مانند Clay Pigeons و Shanghai Knights به چشم می‌خورد)، Wedding Crashers یکی از کمدی‌های شاخص با ردهٔ سنی R در دههٔ 2000 شد. فیلم با ترکیب بازیگران با تجربه و ستاره‌های نوظهور—کریستوفر واکن، جین سیمور، راشل مک‌آدامز، آیسلا فیشر و بردلی کوپر جوان—توانست در بازار جهانی حدود 288 میلیون دلار فروش داشته باشد و با شیمی کمیک قوی و دیالوگ‌های به‌یادماندنی‌اش در حافظهٔ فرهنگ پاپ جای بگیرد. این ترکیب بازیگران که از وزن هنری و تجربهٔ بازیگریِ کهنه‌کاران تا انرژی و جذابیت بازیگران جوان را در بر می‌گرفت، به فیلم اجازه داد هم لحظه‌های زمخت و بزن‌بهادرانه داشته باشد و هم بخش‌هایی از رمانتیکِ کلاسیک را لمس کند.

مطلب مرتبط

ادامه مطلب

پشت صحنه: داکوتا جانسون و آغاز دوره ای نوین در صحنه های صمیمی سینما

پشت صحنه: داکوتا جانسون و پذیرش دوران جدید صمیمیت در سینما داکوتا جانسون، بازیگر سرشناس هالیوود...

اهمیتِ Wedding Crashers تنها به فروش یا محبوبیت عام آن محدود نمی‌شود؛ این فیلم نقشی تعیین‌کننده در تثبیت قالب‌های مشخصی از کمدی دورانِ اوائل قرن بیست‌ویکم داشت. نحوهٔ تصویربرداری از روابط مردانه—که ترکیبی از شوخی‌های رک، موقعیت‌های غیرمتعارف و نهایتاً یک کانال عاطفی صادقانه است—نمونه‌ای از روندی بود که کمدی‌های buddy و romantic comedy را در هم آمیخت. حضور یک تیم بازیگری با کمدی فیزیکی و اجرای خط‌های دیالوگ سریع و طنازانه، باعث شد فیلم به منبعی برای نقل‌قول‌ها، میم‌های اینترنتی و بازپخش‌های دوستانه تبدیل شود؛ مواردی که به تثبیت میراث فرهنگی فیلم کمک کردند.

فراتر از خنده‌ها، این فیلم در محل تلاقیِ دو گرایش مهم کمدی قرار دارد: از یک طرف کمدی‌های بی‌پرده و مردانه (raunchy buddy comedies) مانند Old School و The 40-Year-Old Virgin که شوخی‌های جسورانه و صحنه‌های خام را برجسته می‌کنند، و از طرف دیگر کمدی‌-رمانتیک‌های مین‌استریم که روی پیوند احساسی و پویایی رابطهٔ شخصیت‌ها تمرکز دارند. تعادل میان سکانس‌های رک و گاه زننده با خط داستانی عاطفیِ نسبتاً صادقانه باعث می‌شود فیلم هم برای تماشاگرانی که دنبال خندهٔ سریع هستند و هم برای کسانی که خواهان بعد عاطفی فیلم‌اند، جذاب باقی بماند. این ترکیب تُن و لحن، توضیح می‌دهد که چرا Wedding Crashers همچنان یکی از گزینه‌های محبوب برای بازبینی یا برنامه‌های نوستالژیک سینمایی است.

دیدگاه و میراث

تماشاگران مدرن ممکن است Wedding Crashers را با حساسیت‌های متفاوتی نسبت به تماشاگرانِ سال 2005 ببینند؛ برخی شوخی‌ها و بازنمایی‌ها ممکن است «نمادهای زمانه» داشته باشند و امروز نه کاملاً مطابق با ذائقهٔ غالب باشند و نه همیشه قابل دفاع. با این حال، صنعت سینما و نقد فیلم نشان داده‌اند که سنجش یک اثر هنری از منظرِ تاریخی و اجتماعی اهمیت دارد: می‌توان هم از ارزش‌های فنیِ فیلم، زمان‌بندی کمدی و اجرای بازیگران لذت برد و هم به نقد عناصرِ تاریخی‌تر یا کلیشه‌ای پرداخت. ساختار فیلم، دقتِ کمدی موقعیتی و انسجامِ اجراها هنوز هم مخاطب را می‌خندانند و باعث می‌شوند که اکرانِ سالگرد به‌عنوان جشنِ یک کلاسیکِ کمدی تلقی شود.

این بازپخش سالگردی نه‌تنها نمادی از یادآوریِ یک اثر محبوب است، بلکه یادآور نقشی است که برخی کمدی‌های استودیویی در شکل‌دادن طنزِ عمومیِ اوائل قرن بیست‌ویکم داشتند. در کنار جنبهٔ تفریحی، چنین اکران‌هایی می‌توانند مباحثی جدی‌تر را نیز مطرح کنند: تحلیلِ نقش شخصیت‌ها در بازنمایی جنسیت، نقدِ نُرم‌های اجتماعی که در طنز به کار رفته‌اند، و بررسیِ چگونگی برخورد جامعه با شوخی‌هایی که از نگاه امروز ممکن است سؤال‌برانگیز باشند.

خواه در حال بازدید دوباره از خاطرات قدیمی باشید و خواه برای نخستین‌بار فیلم را روی پردهٔ بزرگ ببینید، اکران‌های ویژهٔ دسامبر فرصتی فراهم می‌آورد تا فیلمی را دوباره کشف کنید که به شیوه‌ای ملموس به شکل‌دادنِ دهه‌ای از کمدی کمک کرد. شرکت در این نوع برنامه‌های سینمایی نه‌تنها تجربهٔ مشترکِ تماشای فیلم را تقویت می‌کند، بلکه به درک بهترِ تغییرات فرهنگی و سینمایی در گذر زمان یاری می‌رساند. همچنین برای دانشجویان فیلم، منتقدان و علاقه‌مندان ژانر کمدی، تماشای این نسخهٔ بازبینی شده روی پردهٔ بزرگ می‌تواند منبعی ارزشمند برای مقایسهٔ ساختارِ روایی، تدوینِ کمدی و نحوهٔ ارائهٔ شخصیت‌ها بین نسخه‌های مختلف اکران و عرضهٔ خانگی باشد.

مطلب مرتبط

ادامه مطلب

کلاه گیسی که هالیوود را به چالش کشید

کلاه‌گیسی که سرآغاز نبردی در هالیوود شد جنیفر آنیستون همواره آماده برای تجربه‌های نو در ایفای...