اندرو استانتون، پیکسار و آینده مجموعه داستان اسباب بازی ها

اندرو استانتون سکوتش را شکست

در زمانی که زمزمه‌ها و تیترها حاکی از آن بودند که ادامه دادن مجموعه داستان اسباب‌بازی‌ها پس از پایان احساسی و تکان‌دهندهٔ قسمت سوم ممکن است ارزش و اصالت این فرنچایز را کاهش دهد، کارگردان اندرو استانتون تصمیم گرفت شفاف صحبت کند. در مصاحبه‌ای تازه با مجله Empire، استانتون به انتقاداتی پرداخت که می‌گفتند ساخت قسمت پنجم موجب تضعیف خاتمهٔ قاطع و عاطفی‌ای می‌شود که بسیاری از طرفداران در هنگام پایان داستان اندی در فیلم Toy Story 3 در سال ۲۰۱۰ تجربه کردند. پاسخ او ساده و روشن بود: سه‌گانهٔ اصلی دست‌نخورده باقی می‌ماند و برای کسانی است که می‌خواهند آن را به‌عنوان تجربهٔ کامل خود نگه دارند. هم‌زمان او به مخاطبان یادآوری کرد که دنیای روایت‌ها در طول زمان تکامل می‌یابند و تغییر و گذر زمان بخشی از چشم‌انداز خلاقانه‌ای است که پیکسار همواره کاوش کرده است.

آنچه استانتون دقیقاً گفت

استانتون تأکید کرد که Toy Story 3 پایان دوران همراهی اندی با اسباب‌بازی‌هایش را نشان داد و آن پایان عاطفی از کسی گرفته نشده است. او به بینندگانی که مجموعه سه‌تایی را ترجیح می‌دهند توصیه کرد که همان تجربه را محفوظ بدارند و اجازه ندهند ادامه‌ها آن حسِ کامل و شخصی را از آن‌ها بگیرد. با این حال، او به توضیح دلیل جذبش به ظرفیت این فرنچایز برای باز کردن فصل‌های جدید پرداخت و گفت که هیچ تضمینی وجود ندارد که همه‌چیز همیشه ثابت بماند؛ دنیای این شخصیت‌ها امکان روایت‌های تازه دربارهٔ پیری، وفاداری، سازگاری و روابط انسانی-اسباب‌بازی را فراهم می‌کند. او اشاره کرد که روایت‌هایی که به سن و زمان و فناوری می‌پردازند می‌توانند عمق جدیدی به رمز و رازهای شخصیتی ببخشند، به شرط آنکه از نظر احساسی معتبر و کاراکترمحور باقی بمانند.

تارانتینو، طرفداران و جدایی فرهنگی

کوئنتین تارانتینو یکی از طرفداران سرسخت Toy Story 3 بوده و آن را علناً یکی از قوی‌ترین فیلم‌هایی خوانده که دیده است؛ او همچنین اعلام کرده بود که از تماشای Toy Story 4 خودداری می‌کند چون سه‌گانه برای او کامل بود. این موضع یک بحث بزرگ‌تر در میان سینمادوستان را به‌خوبی نمایان می‌کند: آیا برخی داستان‌ها باید وقتی به یک پایان شاعرانۀ کامل رسیدند، دست‌نخورده باقی بمانند، یا دنباله‌ها می‌توانند بدون کم‌رنگ کردن دستاوردهای قبلی، جهان را عمیق‌تر کنند؟ در جوامع آنلاین این تقسیم‌بندی روشن است — خالص‌گرایان نوستالژیک خواهان حفظ نهایی بودن سه‌گانه‌اند، در حالی که تماشاگران جوان‌تر و هواداران فرنچایز اغلب از چالش‌های خلاقانهٔ جدید استقبال می‌کنند. این دوگانگی فرهنگی نه تنها در مورد ارزش هنری دنباله‌هاست، بلکه دربارهٔ هویت جمعی مخاطبان، حافظهٔ احساسی و نقش تجاری استودیوها در شکل‌دهی به انتظارهای عمومی نیز بحث به میان می‌آورد.

به کجا می‌رود Toy Story 5

خلاصهٔ رسمی فیلم نوید یک تقابل «اسباب‌بازی‌ها در برابر فناوری» را می‌دهد؛ بدین معنی که وودی، باز، جسی و دیگر اعضای گروه ممکن است با تهدیدهای نوظهوری برای زمان بازی و پیوندهای عاطفی روبه‌رو شوند. با توجه به سوابق استانتون در خلق آثار علمی-تخیلی مبتنی بر احساس مانند WALL-E و ماجراهای شخصیت‌محور مانند Finding Nemo، طرفداران می‌توانند انتظارِ رویکردی بصری مبتکرانه و بافتی احساسی در پرداخت به این موضوع را داشته باشند. پردازش موضوعاتی مثل هوش مصنوعی، اسباب‌بازی‌های هوشمند، تعامل انسان و ماشین و نگرانی‌های چندنسلی پیرامون تعلق و ارتباط می‌تواند در هستهٔ روایت قرار بگیرد؛ اما موفقیت بستگی دارد به اینکه آیا فیلم توانایی تلفیق نگاه تازه با میراث احساسی سه‌گانه را دارد یا خیر. تاریخ انتشار این فیلم برای ۱۹ ژوئن ۲۰۲۶ تعیین شده است که به پیکسار زمان می‌دهد تا قصه‌ای بسازد که میان ارج نهادن به گذشته و معرفی نوآوری‌های معنادار تعادل برقرار کند.

مطلب مرتبط

ادامه مطلب

معرفی شخصیت جدید و رویکردی مدرن در داستان اسباب بازی ۵ پیکسار

داستان اسباب‌بازی ۵ پیکسار: شخصیت جدید با رویکردی مدرن دیزنی و پیکسار به‌تازگی تصاویر مفهومی جدیدی...

زمینهٔ صنعتی و استراتژی پیکسار

پیکسار در سال‌های اخیر بین پروژه‌های اصلی و دنباله‌ها تناوب بیشتری داشته است؛ تاکتیکی که اخیراً از سوی پیتر داکتر، مدیر ارشد خلاق، به‌صورت «یک فیلم اصلی و سپس یک دنباله» تشریح شده است. این برنامه بازتاب‌دهندهٔ روندهای گسترده‌تر صنعت سینما است که بین پذیرش ریسک خلاقانه و امنیت مالی ناشی از مالکیت معنوی محبوب وزن‌کشی می‌کند. مقایسه‌ها اجتناب‌ناپذیرند: دنباله‌هایی مثل Toy Story 2 و 3 توانستند شخصیت‌ها و کنش‌ها را به‌طور موفقیت‌آمیزی گسترش دهند، در حالی که برخی از دنباله‌های هالیوود باعث کمرنگ شدن نیروی روایت اصلی شدند. چالش برای استانتون و پیکسار این است که ثابت کنند Toy Story 5 لازم است و تنها به انگیزه‌های بازار متکی نیست.

منتقد فیلم آنا کوواکش می‌افزاید: «استانتون با یک آزمون خلاقانهٔ نادر روبه‌روست: احترام گذاشتن به پایانی که به‌طور گسترده تحسین شده است و هم‌زمان ارائهٔ چیزی واقعاً جدید. اگر فیلم بر اضطراب‌های معاصر پیرامون فناوری و احساس تعلق تمرکز کند، می‌تواند با هر دو گروه مخاطبان قدیمی و جدید صحبت کند.» این تحلیل به‌خوبی نشان می‌دهد که چگونه موضوعات روز—از جمله تأثیر هوش مصنوعی و اسباب‌بازی‌های متصل به شبکه—می‌توانند به نقطهٔ مرکزی یک روایت خانوادگی تبدیل شوند و هم‌زمان پیام‌های اخلاقی و احساسی ارائه دهند.

نکات فرعی و یادداشت‌های طرفداری: واکنش‌های اولیه در شبکه‌های اجتماعی نشان‌دهندهٔ رشته‌های پرشور و آثار هنری طرفداری است که اسباب‌بازی‌های هوشمند، رقبای مبتنی بر هوش مصنوعی و سناریوهای درگیری میان فناوری و بازی را کشف می‌کنند. دنبال‌کنندگان قدیمی‌تر دربارهٔ این مسئله که آیا فرانچایز می‌تواند بار دیگر همان میزان بده‌بستان‌های صمیمانه و دراماتیک فیلم‌های اصلی را بازتولید کند یا نه، بحث می‌کنند. شایعات دربارهٔ دنباله‌های بیشتر همچنان مطرح است، اما دیزنی و پیکسار تاکنون فصل‌های بعدی را فراتر از این قسمت تأیید نکرده‌اند. در عین حال، استراتژی بازاریابی و انتخاب زمان اکران نشان می‌دهد که استودیو می‌خواهد این عنوان را به‌عنوان تلاشی برای پرداختن به موضوعات مدرن فرهنگ مخاطب، از جمله نوآوری‌های دیجیتال و تحولات بین نسلی، معرفی کند.

این پرسش که آیا Toy Story 5 را باید یک تداوم غیرضروری شمرد یا یک تحول هیجان‌انگیز، در نهایت به نحوهٔ پیاده‌سازی ایده‌ها در متن شخصیت‌ها و دغدغه‌های معاصر بستگی دارد. پیکسار واضحاً قصد دارد فیلم را طوری موقعیت‌بندی کند که هم به سه‌گانهٔ تعریف‌کنندهٔ یک نسل ادای احترام کند و هم موضوعات روز مانند فناوری، هویت و تعلق را موشکافانه بررسی نماید؛ موضوعاتی که برای به‌دست آوردن رضایت هم منتقدان و هم مخاطبان جدید ضروری‌اند.

مطلب مرتبط

ادامه مطلب

افشاگری تونی هیل درباره فورکی: از تردید در تست صدا تا محبوبیت در فرنچایز

افشاگری تونی هیل درباره فورکی: از تردید در تست صدا تا محبوبیت در فرنچایز وقتی تونی...