4 دقیقه
وقتی صحبت از کمدیهای تاثیرگذار تلویزیونی میشود، معمولاً نام‌هایی چون «ساینفلد»، «آفیس» یا «شیتز کریک» به ذهن خطور میکند. اما گاهی یک سریال نوظهور پا به صحنه می‌گذارد که جسورانه مرزهای انتظارات ما از تلویزیون را جابجا میکند. سریال «کوین بره خودشو» (Kevin Can F**k Himself) که این روزها در سرویس Prime Video و AMC+ سروصدا به‌پا کرده، نمونه‌ای از چنین آثاری است. حضور آنی مورفی، ستاره نقش به‌یادماندنی الکسیس رز در «شیتز کریک»، انگیزه‌ای مضاعف برای تماشای این سریال است.
داستان: نگاهی تلخ به سنت‌های سیتکام
«کوین بره خودشو» با نگاهی خلاقانه و انتقادی، کلیشه رایج «همسر بردبار و شوهر بچهصفت» در سیتکام‌ها را به چالش میکشد. آنی مورفی در نقش آلیسون مک‌روبرتز زنی را به تصویر میکشد که در ازدواجی خفه‌کننده با کوین ــ مردی پرسر و صدا و بی‌مسئولیت ــ گرفتار شده است. کوین در نگاه اطرافیان، همان شوهر مهربان و بامزه کلاسیک است اما زاویه دید آلیسون، رفتارهای کنترل‌گرایانه و گاه آزاردهنده او را آشکار میکند؛ واقعیتی تلخ که در ورای خندههای ضبطشده پنهان شده است. آلیسون، که از زندگی به ستوه آمده، تصمیم به چاره‌ای رادیکال میگیرد: حذف کوین از زندگی‌اش. سریال بدون ترس از ورود به جنبه‌های تاریک، در عین حال لحظات طنزآمیز گزنده‌ای هم خلق میکند.
بازیگران، عوامل و نکات تولید
مرکز ثقل سریال، اجرای منحصربه‌فرد آنی مورفی است که نشان می‌دهد توانایی او فراتر از «شیتز کریک» است. خالق سریال، والری آرمسترانگ، با بهره‌گیری از کارگردانی ماهرانه و ساختاری دوگانه میان کمدی و درام، اثری متفاوت خلق کرده است. حضور بازیگرانی چون اریک پترسن و مری هولیس اینبودن، عمق بیشتری به روایت می‌بخشد و دنیای سریال را واقعی و ملموس جلوه می‌دهد.
نوآوری در روایت تصویری
آنچه «کوین بره خودشو» را از دیگر آثار متمایز می‌سازد، بهره‌گیری خلاقانه از دو سبک بصری متضاد است. صحنه‌های کوین با رنگ‌آمیزی شاد، موسیقی پرنشاط و فضای سیتکام کلاسیک (دوربین چندگانه و خنده ضبطشده) تصویربرداری شده‌اند، اما بلافاصله پس از خروج آلیسون، فضاسازی دگرگون میشود ــ دوربینی پویا، نورپردازی سرد و فضایی سینمایی که آشکارا درد و استیصال او را نمایان میکند. این رویکرد، چیزی فراتر از یک ترفند بصری است و نقشی اساسی در انتقال بار حسی و مفهومی داستان ایفا میکند، بیننده را به عمق دنیای آلیسون می‌کشاند.
واکنش منتقدان و موفقیت سریال
سریال با کسب امتیاز عالی ۹۱٪ در راتن تومیتوز، از سوی منتقدان به خاطر طنز گزنده، بازی‌های تماشایی و ایده نوآورانه‌اش تقدیر شده است. بسیاری از صاحب‌نظران، خلاقیت آنی مورفی در عبور از تغییرات ناگهانی لحن سریال و عمق بخشیدن به شخصیت آلیسون را ستوده‌اند. با وجود این موفقیت‌ها، سریال همچنان در میان تماشاگران عام یک جواهر پنهان تلقی میشود؛ نمونه‌ای بارز از موفقیت «آندر داگ» در دوران استریمینگ.
چرا باید این سریال را تماشا کنید؟
اگر به کمدیهای نوآور و جسور با رویکرد انتقادی به قالب‌های تلویزیونی علاقه‌مندید، «کوین بره خودشو» انتخابی ضروری است. نگاهی متفاوت به کلیشه‌ها، بازی‌های درخشان و طراحی تولید مبتکرانه، این سریال را به یکی از جذاب‌ترین آثار حال حاضر Prime Video و AMC+ بدل ساخته است. برای علاقهمندان به طنز هوشمندانه، روایت‌پردازی قوی و زاویه دید تازه در تلویزیون، تماشای این کمدی تاریک یک تجربه منحصر به فرد خواهد بود.
منبع: screenrant
.avif)
نظرات