6 دقیقه
مقدمه: استقبال پرشور در فستیوال لوکارنو
در هفتاد و هشتمین جشنواره فیلم لوکارنو، ستاره نام‌آشنای هنگ‌کنگی، جکی چان، با اهدای جایزه افتخاری Career Leopard و تشویق پرشوری از سوی تماشاگران روبرو شد. روزهایی پس از این مراسم، چان با صراحت درباره مسیر پرپیچ و خم حرفه خود سخن گفت؛ راهی که از آموزش در آکادمی درام چین آغاز شد، با انجام بدلکاری‌های خطرناک ادامه یافت و در نهایت منجر به ساخت دهه‌ها فیلم شاخصی شد که پلی میان سینمای آسیا و هالیوود ساخت.
سخنان جکی چان: مسیر حرفه‌ای، هنر و دنیای فیلم
در برابر جمعیتی که از ساعات اولیه برای تماشای گفتگوی او صف کشیده بودند، چان ترکیبی از شوخ‌طبعی، فروتنی و تجربیات ارزشمندش را به نمایش گذاشت. او به این اشاره کرد که چگونه در ابتدای کارش در قالب نقش‌های کلیشه‌ای گرفتار شد و چرا تصمیم گرفت فراتر از بدلکاری حرکت کند. اشاره طنزآمیز او هم جالب بود؛ او تمایل داشت به عنوان بازیگری که مهارت رزمی دارد شناخته شود، نه صرفاً بدلکاری که میتواند بازی کند — «یک رابرت دنیروی آسیایی»، هدفی که احترام برای توانایی‌های دراماتیک را در کنار مهارت‌های اکشن می‌دید.
نگاهی به فیلمسازی استودیویی و محدودیت‌های خلاقانه
چان با انتقاد از فضای امروز فیلمسازی استودیویی، اظهار داشت بسیاری از شرکتهای بزرگ اکنون بیشتر مانند بنگاه‌های اقتصادی رفتار می‌کنند تا جامعه‌ای هنری. به گفته او، این رویکرد سودمحور سبب شده تا ساخت فیلم‌هایی خلاقانه و دارای ریسک‌های هنری دشوار شود.
آخرین اخبار دنباله‌ها: «ساعت شلوغی»، «طلوع شانگهای» و آثار دیگر
هواداران با اشتیاق منتظر اخبار دنباله‌های مجموعه‌ها بودند. چان درباره صحبت‌های طولانی مدت درباره «ساعت شلوغی ۴» و «طلوع شانگهای» توضیح داد که ساخت این پروژه‌ها پیچیدگی‌هایی مانند برنامه‌ریزی، هماهنگی خلاقانه و علاقه استودیوها دارد. او رک و بی‌پرده بود اما قول مشخصی نداد: هرچند تمایل به بازگشت به این شخصیت‌های دوست‌داشتنی وجود دارد، اما تا هماهنگی فیلمنامه، سرمایه و تعهد بازیگران، هیچ چیز قطعی نیست.
یادآوری‌هایی از بروس لی، «خشم اژدها» و خاطره‌ای بامزه در سالن بولینگ
چان به یکی از تاثیرگذارترین خاطرات خود به عنوان بدلکار در فیلم‌های اولیه، از جمله همکاری با بروس لی در «خشم اژدها» بازگشت. او لحظه‌ای را یادآور شد که لی پس از برداشت‌های سخت، شانه‌اش را لمس کرد و پشتکارش را تحسین نمود. همچنین با لبخند تعریف کرد که زمانی بردن بروس لی به سالن بولینگ محله باعث شد هر دو در لحظه احترام همگان را کسب کنند؛ چان اعتراف کرد خودش بولینگ‌باز قابلی است.
فشار مقایسه دائمی
پس از فوت بروس لی، به چان پیشنهاد شد نقش او را در نسخه‌ای جدید بازی کند، اما او احساس کرد فیلمنامه و شخصیت مناسبش نیست. تبلیغات سعی داشتند او را به عنوان «بروس لی جدید» معرفی کنند، در حالی که نام چان با شمایلی کوچک‌تر درج می‌شد — چیزی که او مخالفش بود. او تأکید کرد: چان بروس لی نیست؛ او جکی چان است با سبک طنز، بدلکاری و فیلمسازی مخصوص به خود.
نوآوری در حرفه: آوازخوانی، بازیگری و واگذاری میدان به نسل بعد
یکی از راهبردهای بقا برای چان، نوآوری‌های دائم بوده است. او با یادگیری آواز، توانست نظر مجریان تلویزیونی را از مبارزات رزمی به اجرای موسیقی تغییر دهد — حرکتی که هم حضار را سرگرم کرد و هم حنجره‌اش را حفظ نمود. انتخاب‌های بعدی او — ایفای نقش‌های استادانه و واگذاری صحنه نبرد به جوان‌ترها — به چان اجازه داد وجه بازیگری‌اش را بهتر نشان دهد. او اشاره کرد که نقش حمایتی در بازسازی فیلم هنرهای رزمی او را به هنرمندی پیشکسوت و الگوی سینمای اکشن بدل نمود.
نمایش افتخاری: «پروژه آ» و «داستان پلیسی»
به مناسبت بزرگداشت لوکارنو، جکی چان شخصاً دو فیلم کلاسیک خود را معرفی کرد: «پروژه آ» (۱۹۸۳) و «داستان پلیسی» (۱۹۸۵). «پروژه آ» ترکیبی از طنز اسلپ‌استیک و بدلکاری‌های نفس‌گیر با فضایی خاص از هنگ‌کنگ قدیم است، در حالی که «داستان پلیسی» یک فیلم جنایی-اکشن ماندگار است که صحنه‌های خیره‌کننده و طراحی مبارزات نوآورانه‌اش بر سینمای اکشن و بدلکاری دنیا تاثیرگذار بوده است. هر دو فیلم توانایی‌های چان به عنوان بازیگر-کارگردان و طراح حرکات را به رخ می‌کشند.
خلاصه داستان‌ها
پروژه آ: داستان در هنگ‌کنگ قرن نوزدهم می‌گذرد و افسر نیروی دریایی را روایت می‌کند که اصول سفت و سخت او با فساد و سوتفاهم‌های طنزآمیز روبرو می‌شود. شهرت فیلم به بدلکاری‌های عظیم و ترکیب هنرمندانه اکشن و کمدی است.
داستان پلیسی: چان نقش پلیسی را ایفا می‌کند که در مأموریتی مخفی و خطرناک درگیر می‌شود. فیلم به دلیل سکانس معروف بدلکاری در مرکز خرید و لحظات احساسی که اکشن و شخصیت را در هم می‌آمیزد، شهرت یافته است.
یادداشت‌هایی درباره بازیگران، عوامل و تولید
در هر دو فیلم، حضور و مشارکت مستقیم چان چشمگیر است؛ او اغلب به عنوان بازیگر اصلی، کارگردان مبارزه و حتی کارگردان فعالیت می‌کرد. آموزش‌های او در سبک پکن اپرا و تجربیات اولیه‌اش در آثاری چون «لمس ذن» او را با سینما به معنای عملی و فیزیکی آن آشنا کرده است. تولیداتش بر بدلکاری‌های حقیقی، طراحی نوآورانه صحنه و گروه‌های متحد بدلکاری که برای واقع‌گرایی آماده پذیرش آسیب بودند، تاکید زیادی داشت.
بازخورد منتقدان و میراث ماندگار
مدیر هنری لوکارنو جکی چان را فوق‌ستاره‌ای تأثیرگذار دانست که قواعد سینمای جهان را بازنویسی کرده است. منتقدان و مخاطبان اذعان دارند چان با تلفیق طنز، هیجان و احساس، زبان منحصربه‌فردی برای اکشن-کمدی آفرید. هرچند برخی فیلم‌های استودیویی موفقیت تجاری نداشتند، اما آثار اصیل او با مرور زمان مورد تقدیر مجدد قرار گرفت و جایگاهش را به عنوان نماد سینمای هنرهای رزمی و پیوند شرق و غرب تثبیت کرد.
تأملات شخصی و جمع‌بندی
در 71 سالگی و پس از 64 سال فعالیت حرفه‌ای، چان خودآگاه باقی مانده است: او از ترس روی صحنه گفت، شورش‌های جوانی خود را پذیرفت و بر لزوم تغییر تاکید کرد. توصیه‌اش به فیلم‌سازان جوان واضح است — باید مشتاق تغییر باشید، مهارت‌های تازه بیاموزید و روایت‌گری را جایگزین مدل‌های صرفاً تجاری کنید. برای هواداران جهانی فیلم و هنر، داستان زندگی جکی چان درس پایداری، بازآفرینی و ارزش خطرپذیری هنری است.
منبع: hollywoodreporter
.avif)
نظرات