نقش ورزش و مایوکاین ها در کنترل سرطان پستان: مروری کوتاه اما کامل

ورزش، مایوکاین‌ها و سرطان پستان: مروری اجمالی

مطالعات اخیر نشان داده‌اند که تنها یک جلسه ورزش برنامه‌ریزی‌شده می‌تواند به طور موقت میزان پروتئین‌های سیگنال‌دهنده‌ای که از عضلات آزاد می‌شوند و مایوکاین نام دارند را در خون افزایش دهد، و این مایوکاین‌ها قادرند رشد سلول‌های سرطان پستان را در شرایط آزمایشگاهی کاهش دهند. در این پژوهش، ۳۲ زن بازمانده از سرطان پستان بررسی شدند و تأثیر فوری یک جلسه تمرین مقاومتی ۴۵ دقیقه‌ای با تمرین تناوبی شدید (HIIT) به مدت برابر مقایسه گردید. نمونه‌های خون قبل، بلافاصله بعد، و ۳۰ دقیقه پس از تمرین گرفته شد که نشانگر افزایشی کوتاه‌مدت در سطوح چند مایوکاین کلیدی مانند دکورین، اینترلوکین-۶ (IL-6) و SPARC بود.

طرح مطالعه و جزئیات آزمایشگاه

شرکت‌کنندگان به طور تصادفی به یکی از دو پروتکل تمرینی اختصاص یافتند. گروه تمرین مقاومتی مجموعه‌ای از حرکات قدرتی مرکب را اجرا کرد که شامل پرس سینه، ردی نشسته، پرس سرشانه، لت پول‌دان، پرس پا، extensions پا، curls پا و لانج می‌شد. گروه HIIT نیز ست‌های کوتاه و شدیدی را با دوچرخه ثابت، تردمیل، دستگاه روئینگ و کراس‌ترینر انجام داد. نمونه‌های پلاسما در سه زمان (قبل از تمرین، بلافاصله بعد و ۳۰ دقیقه پس از تمرین) جمع‌آوری شد و روی کشت سلول‌های سرطان پستان در محیط آزمایشگاهی استفاده شد تا تأثیر مستقیم بر تکثیر سلول‌های توموری سنجیده شود.

نشانگرهای زیستی مورد بررسی

محققین بر پروتئین‌هایی که در طی انقباض عضلات اسکلتی ترشح می‌شوند تمرکز داشتند. این مایوکاین‌ها نقش‌هایی در متابولیسم، التهاب و بازسازی بافت دارند. در این مطالعه، سطوح دکورین، IL-6 و SPARC پس از هر دو نوع ورزش به طور قابل توجهی افزایش یافت. زمانی که نمونه‌های خون پس از ورزش به سلول‌های سرطان پستان تزریق شد، رشد تومور تا ۳۰ درصد در آزمایش‌های آزمایشگاهی کاهش پیدا کرد.

یافته‌های اصلی و جایگاه علمی

یکی از مشاهدات مهم، تأثیر پلاسما غنی‌شده با مایوکاین بر سلول‌های سرطان پستان نوع سه‌گانه منفی بود؛ این تومورها فاقد گیرنده‌های استروژن، پروژسترون و HER2 هستند و معمولاً به درمان‌های هورمونی پاسخ نمی‌دهند. با این حال، پلاسما پس از ورزش نیز رشد این سلول‌ها را مهار کرد و نشان می‌دهد که اثر مستقل از هورمون‌ها و ناشی از سیگنال‌دهی مستقیم پروتئین‌های عضلانی است.

دکتر فرانچسکو بتاریگا (دانشگاه ادیت کوان) و همکارانش تأکید دارند که هر دو نوع تمرین مقاومتی و HIIT واکنش مایوکاینی ضد توموری سریعی را ایجاد کردند. آن‌ها معتقدند که این پاسخ‌ها می‌توانند بخشی از مسیرهای زیستی برای کنترل سرطان باشند و اطلاعات به‌دست‌آمده انگیزه بیشتری برای در نظر گرفتن ورزش به عنوان مکمل درمان سرطان فراهم می‌کند. البته تیم محققین اشاره می‌کند که اهمیت بالینی این نتایج برای کاهش مکرر عود بیماری، نیازمند مطالعات طولی بیشتر است.

پیامدها، فناوری‌ها و افق‌های آینده

این نتائج بر شواهد رو به رشد تأثیر فعالیت بدنی بر ارتباط مایوکاینی و زیست‌شناسی تومور می‌افزاید. محورهای مهم آینده پژوهش شامل شناسایی مایوکاین‌هایی است که اثرات ضدتوموری دارند، تعیین اهداف مولکولی آن‌ها و بررسی اینکه آیا ورزش مکرر مزایای ضدسرطانی پایداری برای بازماندگان دارد یا خیر. آزمایش‌های بالینی ترکیبی از ورزش با درمان‌های استاندارد سرطان می‌توانند تأثیر آن را بر عود بیماری، عملکرد ایمنی، التهاب و کیفیت زندگی بیماران ارزیابی کنند.

جمع‌بندی

یک جلسه ورزش مقاومتی یا HIIT در زنان بازمانده از سرطان پستان باعث افزایش محسوس مایوکاین‌های دکورین، IL-6 و SPARC در خون می‌شود، که نشان داده شده رشد سلول‌های سرطانی را در محیط آزمایشگاهی مهار می‌کند. این یافته‌ها فرضیه‌ای را پشتیبانی می‌کند که ورزش با ایجاد سیگنال‌های بیوشیمیایی از عضله به تومور پتانسیل ضدسرطانی دارد. هر چند نتایج آزمایشگاهی امیدوارکننده هستند، اما برای اثبات تأثیرات طولانی‌مدت ورزش در کاهش عود و بهبود پیامدها در بازماندگان سرطان پستان، به پژوهش‌های بالینی جامع نیاز است.

مطلب مرتبط

Read More

تحقیقات بین المللی: ورزش منظم شانس بازماندگی سرطان روده بزرگ را افزایش می دهد

نتایج یک مطالعه گسترده جهانی: ورزش بهبود بقای بیماران سرطان روده بزرگپژوهش جدید و جامعی اهمیت...