6 دقیقه
درگذشت پر هولست: پایان آرام یک کارنامهٔ سترگ
پر هولست، کارگردان-تهیه‌کنندهٔ دانمارکی که نقشی تعیین‌کننده در شکلدادن به سینمای معاصر اسکاندیناوی داشت، در ۸۶ سالگی درگذشت. پسر او، بازیگر مورتن هولست، روز شنبه مرگ این کارگردان-تهیهکننده را تأیید کرد. علت مرگ بلافاصله اعلام نشد. برای دهه‌ها هولست بین بلندپروازی‌های آرت‌هاوس و جاذبهٔ عامه‌پسند پل زد — فیلمهایی را هدایت و تولید کرد که هم در سطح جهانی شناخته شدند و هم در داخل کشور پرفروش بودند.
از آرت‌هاوس تا گیشه: آثار شاخص
فیلم‌شناسی هولست مانند راهنمایی برای رنسانس سینمای دانمارک است. به‌عنوان تهیهکننده او از کارگردان‌هایی حمایت کرد که بعدها با سینمای مدرن اسکاندیناوی مترادف شدند: لارس فون تریر (به‌ویژه The Element of Crime)، بیله آگوست (Zappa، Twist & Shout و Pelle the Conqueror) و نیلس مالمروس (Tree of Knowledge، Beauty and the Beast، Århus by Night، Barbara و Pain of Love). Pelle the Conqueror، که در دورهٔ فعالیت هولست تولید شد، در سال ۱۹۸۹ جایزهٔ اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان را از آنِ خود کرد — نقطهٔ عطفی که به برجسته‌شدن سینمای دانمارک در صحنهٔ جهانی کمک کرد.
هولست فقط تسهیل‌گر دیگر کارگردانان نبود؛ او خود نیز پشت دوربین قرار گرفت. کمدی او از ۱۹۸۵، Walter and Carlo — Up on Daddy’s Hat، یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های دانمارک در زمان خود شد و نشان داد او توانایی نادری در گذر از سرگرمی عامه‌پسند به سینمای آرتیستیک دارد.
تولید با جسارت و گسترهٔ وسیع
چیزی که هولست را متمایز می‌کرد، تمایل او به سرمایه‌گذاری هم در پروژه‌های تجربی و جسورانه از نظر سبک و هم در آثار قابل‌درک و عامه‌پسند بود. او دنیای متراکم و اکسپرسیونیستی آثار اولیهٔ فون تریر را ممکن ساخت و هم‌زمان از درام‌های شخصیت‌محور مالمروس و روایت‌های اجتماعی فراگیر بیله آگوست حمایت کرد. این گستره او را در دهه‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۰ به مهره‌ای کلیدی در تولیدات دانمارکی تبدیل کرد.
تأثیر فراتر از صحنه: آموزش و رهبری صنعت
تأثیر هولست فراتر از صحنهٔ فیلم‌برداری بود. او از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ رئیس هیئتمدیرهٔ European Film College بود و نسلهای جدید فیلمسازان اروپایی را پرورش داد. او همچنین عضو بلندمدت کمیتهٔ فیلم بلند مؤسسهٔ فیلم دانمارک بود، جایی که تصمیماتش بر اینکه کدام داستان‌ها بودجه بگیرند و به پرده بیایند، تأثیر گذاشت. سرپرستی او کمک کرد زیربنایی پایدار برای سینمای دانمارک شکل گیرد، در زمانی که تأمین مالی ملی و تولیدات مشترک بین‌المللی در حال بازتعریف شیوهٔ ساخت فیلم‌ها در اروپا بودند.
جوایز، قدردانی و شهرت پایدار
در طول زندگی حرفه‌ای‌اش هولست مجموعه‌ای از افتخارات را گرد آورد که هم دستاوردهای خلاقانه و هم خدمات فرهنگی او را ستودند: جایزهٔ افتخاری بودیل در ۱۹۸۵، جایزهٔ افتخاری رابرت در ۱۹۹۵، جایزهٔ فرهنگِ LO در ۱۹۹۸ و جایزهٔ ایب در ۲۰۱۹. این تقدیرها بازتاب‌دهندهٔ کارنامه‌ای است که ریسک‌های هنری را با رهبری در صنعت ترکیب کرد.
مقایسه‌ها و زمینه
کارنامهٔ هولست به‌خوبی با سایر تهیهکنندگان تأثیرگذار اروپایی مقایسه می‌شود که پروژه‌های آرتیستی را با آثار مردمی متعادل کردند. مانند تهیه‌کنندگانی که به بین‌المللی‌شدن سینماهای ملی کمک کردند — برای مثال کارلو پونتی در ایتالیا یا دیوید پاتنام در بریتانیا — هولست توانایی شناسایی صدای قوی کارگردانی و یافتن راه‌هایی برای تحقق دیدگاه‌هایشان به‌صورت تجاری را داشت. در داخل دانمارک، نقش او را می‌توان در کنار چهره‌هایی مانند پیتر آلبک جنسن از زنتروپا قرار داد: در حالی که برخی معاصرین به سمت برندینگ تحریک‌آمیز گرایش داشتند، هولست هم به اعتبار هنری و هم به قابل‌اطمینان‌بودن در بازار عام اهمیت می‌داد.
پشت صحنه: حکایات و استقبال مخاطبان
هواداران و تاریخ‌نگاران سینما اغلب به حضور آرام اما قاطع هولست اشاره می‌کنند: او به‌ندرت دنبال نورافکن‌ها بود اما در اتاق‌های تولید و کمیته‌های بودجه‌گذاری ضروری بود. حکایات پشت صحنه او را عملگرای و خونسرد توصیف می‌کنند — تهیه‌کننده‌ای که می‌توانست افراط‌های یک آرتیست را تعدیل کند بدون اینکه خلاقیت را خفه سازد. موفقیت گیشه‌ای Walter and Carlo نشان داد که هولست هم درک درستی از ذائقهٔ مخاطب و هم از فن سینما داشت، بینشی که بسیاری از تهیهکنندگان دانمارکی آن دوره از آن برخوردار نبودند.
دیدگاه کارشناسان
«پر هولست هم نگهبان و هم پروراننده بود»، مارکو جنسن، تاریخ‌نگار سینما می‌گوید. «او راه‌های پایدار برای دیده‌شدن آثار آرتیست‌های دانمارکی در خارج از اسکاندیناوی ساخت و هم‌زمان نشان داد سینمای ملی میتواند در داخل کشور نیز از منظر تجاری موفق باشد. میراث او در حرفهٔ بین‌المللی کارگردانانی که حمایت کرد، آشکار است.»
بازاندیشی انتقادی: میراثی که هولست بر جای می‌گذارد
در حالی که پروژه‌های هولست شامل جوایز جشنواره‌ای و رکوردهای گیشه‌ای است، میراث بزرگ‌تر او احتمالاً نهادی است. با شکلدادن به اولویت‌های بودجهای و مربی‌گری استعدادهای جوان در European Film College، او اکوسیستمی را ایجاد کرد که اجازه داد نقاط عطف بعدی دانمارکی — از Dogme 95 تا پیشرفت جهانی نوآر اسکاندیناوی در تلویزیون — رشد کنند. مجموعهٔ آثار او درسی کلیدی برای تهیهکنندگان مدرن دارد: ریسکپذیری هنری و توجه به جذب مخاطب مکمل یکدیگرند، نه متضاد.
نتیجه‌گیری: جایگاه پر هولست در تاریخ سینما
پر هولست میراثی چندوجهی از خود به جا گذاشت: تولیدات برندهٔ جوایز، یک بلاک‌باستر داخلی و سال‌ها خدمت در هدایت آموزش و تأمین مالی سینما. در دورانی که سینماهای ملی برای جلب توجه در صحنهٔ جهانی رقابت می‌کنند، کارنامهٔ هولست الگویی است برای اینکه تهیهکنندگان چگونه می‌توانند به‌عنوان دیپلمات‌های فرهنگی عمل کنند — تعادل بین جسارت هنری و حس تجاری. او که همسر و چهار پسر از خود برجا گذاشته است، نفوذش از طریق فیلمهایی که کمک به ساختشان کرد و نهادهایی که شکل داد، ادامه خواهد داشت. برای سینمادوستان، تهیهکنندگان و دانشجویان تاریخ سینما، زندگی او یادآور این است که پشت هر کارگردان مطرح، تهیه‌کنندگانی هستند که با قضاوت و شجاعت‌شان، امکان‌پذیرکردن اثر را میسر می‌سازند.
اندیشه‌های پایانی
با بازتعریف توزیع و تأمین مالی توسط پلتفرم‌های استریم و همکاری‌های بین‌المللی، الگوی هولست — تهیه‌کننده‌ای که هم مدافع اثر و هم صنعتگر است — همچنان اهمیت دارد. کارنامهٔ او نشان میدهد حمایت از کارگردانان بصیرت‌مند در حالی که توجهی به گسترهٔ مخاطب نیز وجود دارد، راهکاری است که سینماهای ملی را پایدار نگه می‌دارد و صداهای بین‌المللی را پرورش میدهد. مرگ پر هولست فصلی از تاریخ سینمای دانمارک را می‌بندد، اما تأثیر او در فهرست‌های جشنوارهها، مباحث آموزشی و نسل بعدی فیلم‌سازانی که الهام گرفته‌اند، احساس خواهد شد.
منبع: hollywoodreporter
.avif)
نظرات