5 دقیقه
کشف پیشگامانه و پژوهشگران پشت آن
پژوهشگرانی که یک ترکیب طبیعی استخراجشده از گواوا را بررسی کردند، یک مسیر مولکولی را شناسایی کرده‌اند که میتواند گزینههای درمانی جدیدی برای سرطان‌های کبد و مجرای صفراوی باز کند. این تیم، به رهبری آزمایشگاه Chain و با نویسندگی اصلی مقاله توسط دانشجوی دکترا لیام اوگرادی، کار خود را کاوشی و پیشگامانه توصیف میکند: آنان می‌گویند یک مسیر بیوشیمیایی ناشناخته را نقشه‌برداری کرده‌اند که ممکن است در توسعه داروهای آینده مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
«ما اولین کسانی بودیم که این مسیر را بررسی کردیم و نشان دادیم چگونه می‌توان آن را دستکاری کرد — اکنون دیگران می‌توانند مسیر را اصلاح یا کوتاه کنند در صورت نیاز»، اوگرادی گفت و بر ارزش آشکارسازی یک مکانیزم پیش‌تر ناشناخته تأکید کرد، حتی اگر تیم‌های بعدی رویکرد را تغییر دهند. او افزود که همین بینش بنیادی باعث می‌شود یافته برای حوزهٔ انکولوژی و کشف دارو به‌ویژه امیدوارکننده باشد.
زمینهٔ علمی: چرا این موضوع برای هپاتوسلولار کارسینوما و کلانژیوکارسینوما اهمیت دارد
سرطان کبد، شامل هپاتوسلولار کارسینوما (HCC) و سرطان مجرای صفرا (کلانژیوکارسینوما)، یک چالش رو به رشد سلامت جهانی است. برآوردهای اپیدمیولوژیک نشان می‌دهد که تقریباً یک نفر از هر 125 نفر در طول عمر خود ممکن است به هپاتوسلولار کارسینوما مبتلا شود. در کشورهای پردرآمد مانند ایالات متحده، درمان سرطان‌های کبد بار چند میلیارد دلاری بر سیستم‌های بهداشتی تحمیل میکند که عمدتاً ناشی از هزینه‌های شیمی‌درمانی سیستمیک و مراقبت‌های حمایتی است.
نتایج بقا برای بیماری‌های پیشرفته همچنان ضعیف است: نرخ بقای پنج‌ساله برای سرطان‌های کبد در مراحل پیشرفته عموماً زیر 15% گزارش می‌شود. تنها در ایالات متحده، برآوردها برای سال 2025 بیش از 42,000 تشخیص جدید و بیش از 30,000 مرگ پیش‌بینی می‌کنند، که نیاز فوری به درمان‌های هدفمندتر و استراتژی‌های تشخیص زودهنگام را نشان می‌دهد.
جزئیات آزمایش و مکانیزم
مطالعهٔ فعلی که در محیطهای پیشبالینی انجام شد، یک مولکول زیستفعال مشخص جداشده از گواوا را مورد ارزیابی قرار داد که به‌نظر می‌رسد با یک محور سیگنالدهی مهم در بقای سلولهای توموری کبد تعامل دارد. از طریق آزمایشهای in vitro و تحلیل مسیرها، پژوهشگران مشاهده کردند که این ترکیب گره‌های کلیدی سیگنالدهی سلولی مربوط به تکثیر و آپوپتوز (مرگ برنامه‌ریزی‌شدهٔ سلولی) را تنظیم میکند.
داده‌های پیشبالینی و گامهای بعدی
در حالی که این نتایج امیدوارکننده‌اند، شواهد فعلی از مدلهای آزمایشگاهی به‌دست آمده است. تیم در حال هماهنگی با مؤسسه ملی سرطان (National Cancer Institute) برای طراحی مطالعات بعدی است که اثربخشی و ایمنی این ترکیب را به‌صورت دقیق‌تر آزمایش کنند. گامهای برنامه‌ریزی‌شده شامل مطالعات دامنهٔ دوز، مدلهای حیوانی برای ارزیابی پاسخ تومور و سمیت، و آزمایشهای مرحلهٔ اولیه فارماکوکینتیک برای فهم نحوهٔ جذب، توزیع، متابولیسم و دفع مولکول است.
پیامدها برای انکولوژی و توسعه دارو
اگر این نتایج در آزمایشهای بالینی تأیید شود، یک درمان مشتقشده از گواوا میتواند زرادخانهٔ محدود علیه HCC و کلانژیوکارسینوما را گسترش دهد و ممکن است نتایج بیماران با بیماری پیشرفته را بهبود بخشد. فراتر از سرطان‌های کبد، تیم تحقیقاتی در حال بررسی است که آیا همین مکانیزم مولکولی میتواند در انواع دیگر تومورها نیز کاربرد داشته باشد و بنابراین امکان کاربردهای انکولوژیک گسترده‌تری را فراهم آورد.
فناوری‌های مرتبط و چشم‌انداز ترجمه‌ای
این کار در تقاطع شیمی محصولات طبیعی، انکولوژی مولکولی و پزشکی ترجمه‌ای قرار دارد. پیشرفت‌ها در غربالگری پرسرعت، سیستم‌های تحویل هدفمند و انتخاب بیمار مبتنی بر بیومارکرها میتواند اگر مولکول گواوا از مراحل پیشبالینی عبور کند، توسعه را تسریع کند. همکاری با مؤسسات ملی و کنسرسیوم‌های بالینی برای حرکت از آزمایشگاه به تخت بیمار حیاتی خواهد بود.
دیدگاه متخصص
دکتر مایا چن، انکولوژیست هپاتوبیلیاری که در این مطالعه مشارکت نداشت، اظهار کرد: «کشف یک مسیر جدید یک نقطهٔ عطف اولیهٔ مهم است. محصولات طبیعی به‌طور تاریخی منبع داروهای مؤثر ضد سرطان بوده‌اند، اما اعتبارسنجی دقیق پیشبالینی و بالینی ضروری است. اثرگذارترین پیشرفت‌ها ترکیب بینش مولکولی با برنامه‌ای روشن برای انتخاب بیماران و آزمایشهای ایمنی هستند.»
نتیجه‌گیری
شناسایی مولکولی مشتق از گواوا که بر مسیری پیش‌تر کاوش‌نشده در سلولهای سرطان کبد تأثیر می‌گذارد، گامی دلگرم‌کننده در تحقیقات پیشبالینی انکولوژی است. در حالی که کارهای زیادی هنوز باقی است — از جمله همکاری رسمی با مؤسسه ملی سرطان، گسترش آزمایشهای آزمایشگاهی و نهایتاً آزمایشهای بالینی — این مطالعه یک نقشهٔ جدید ارائه می‌دهد. با روشن‌کردن چگونگی دستکاری این مسیر، تیم فرصت‌هایی برای پژوهشگران آینده فراهم کرده است تا مسیر را تصحیح، کوتاه یا بازمصرف کنند تا به درمان‌های مؤثر دست یابند. با توجه به افزایش شیوع جهانی هپاتوسلولار کارسینوما و نرخ بقای نامطلوب در بیماری پیشرفته، رویکردهای نوآورانه مبتنی بر کشف محصولات طبیعی می‌توانند بخشی مهم از درمان‌های ضد سرطان نسل بعدی باشند.
منبع: scitechdaily
.avif)
نظرات