5 دقیقه
خلاصه و زمینه
یک مطالعه میدانی بلندمدت کاهش شدید در جمعیت حشرات پروازی را در یک چمنزار زیرالپی دورافتاده شناسایی کرده‌است، که نشان میدهد گرم‌شدن اقلیم — نه استفاده مستقیم انسانی از زمین — عامل اصلی این افت است. یک مطالعه بلندمدت نشان میدهد جمعیت حشرات حتی در زیستگاه‌های بکر کوهستانی نیز در حال فروپاشی است و تغییرات اقلیمی را بهعنوان محرک اصلی کاهش تنوع زیستی برجسته میکند. منبع: Shutterstock
پژوهشگران دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل گزارش می‌کنند که فراوانی حشرات در یک چمنزار زیرالپی در کلرادو طی دو دهه به‌طور پیوسته کاهش یافته‌است. این نتیجه برای زیست‌شناسی حفاظت، بوم‌شناسی حشرات و علم اقلیم اهمیت دارد، چرا که حشرات خدمات اکوسیستمی حیاتی — از جمله گردهافشانی، چرخه مواد مغذی و پشتیبانی از شبکههای غذایی — فراهم می‌کنند و نشانگرهای حساسی از تغییرات محیطی هستند.
طراحی مطالعه، محل و روش‌ها
پژوهشگر ارشد، کیت سوکمن، دانشیار زیست‌شناسی در UNC–Chapel Hill، داده‌هایی را از 15 فصل میدانی در بازهٔ زمانی 2004–2024 از یک چمنزار زیرالپی واحد در کلرادو گردآوری کرد. این محل دارای 38 سال سوابق هواشناسی مداوم و شواهد اندکی از اختلال مستقیم انسانی است، که فرصت نادری برای بررسی روندهای حشرات در یک چشم‌انداز نسبتاً «دستنخورده» فراهم می‌آورد.
نمونه‌برداری بر حشرات پروازی تمرکز داشت و از تله‌های استاندارد و بازدیدهای تکراری در سال‌های مختلف استفاده شد تا معیارهای فراوانی قابل‌مقایسه به‌دست آید. تحلیل سوکمن کاهش میانگین سالانهٔ 6.6 درصد در فراوانی حشرات را نشان داد که در طول پنجرهٔ 20 ساله به کاهش 72.4 درصدی تجمعی منجر شد. مدلهای آماری پس از در نظر گرفتن نوسانات فصلی و بین‌سالی، افزایش دماهای تابستانی را همبسته‌ای قوی با این کاهش یافتند.
نتایج کلیدی و پیامدهای اکولوژیکی
این مطالعه شکاف مهمی را در پایش حشرات از لحاظ جغرافیایی و زیستی پر میکند: اغلب کاهشهای منتشرشده در منظره‌های تغییر‌یافتهٔ انسانی (مناطق کشاورزی، زیستگاه‌های قطعه‌شده و مناطق شهری) ثبت شده‌اند. یافتن کاهشهای مشابه یا حتی بزرگتر در یک چمنزار کوهستانی نسبتاً دستنخورده، فرضیهٔ تأثیر عوامل گسترده‌مقیاس مانند تغییرات اقلیمی بر جوامع حشرات را فراتر از از دست رفتن زیستگاه موضعی تقویت میکند.
به‌صورت عملی، کاهش چنددهه‌ای با این شدت میتواند شبکههای گردهافشانی را مختل کند، تجزیه و چرخهٔ مواد مغذی را کند سازد و دسترسی به طعمه برای پرندگان حشرهخوار، دوزیستان و پستانداران کوچک را کاهش دهد. اکوسیستم‌های کوهستانی میزبان گونه‌های محلی سازگار و اندمیک بسیاری هستند؛ بنابراین کاهش فراوانی حشرات در آنجا میتواند پیامدهای نامتناسبی برای تنوع زیستی منطقهای و تاب‌آوری اکولوژیکی داشته باشد.
سوکمن اهمیت اکولوژیکی را این‌گونه خلاصه کرد که حشرات عملکردهای اکوسیستمی اساسی دارند و در برابر تغییرات محیطی خصوصاً آسیب‌پذیرند. او بر فوریت گسترش پایش بلندمدت در انواع مختلف اکوسیستم‌ها تأکید کرد تا بتوان بین فشارهای محلی و اثرات اقلیمی گسترده تفکیک قائل شد.
پیش‌زمینهٔ علمی و مکانیزم‌ها
دانشمندان بررسی‌کنندهٔ کاهش حشرات به چند مکانیزم مرتبط با اقلیم اشاره می‌کنند: افزایش دماهای تابستانی میتواند گونهها را فراتر از تحمل حرارتی‌شان سوق دهد، فنولوژی (زمان‌بندی رویدادهای چرخهٔ زندگی) را تغییر دهد و هم‌آهنگی گیاه–گرده‌افشان را برهم بزند. در سیستم‌های کوهستانی، گونهها گزینه‌های محدودی برای مهاجرت به ارتفاعات بالاتر دارند وقتی به مرزهای ارتفاعی برسند، که ریسک انقراض برای اندمیک‌های محدود‌دامنه را افزایش میدهد.
سوابق بلندمدت هواشناسی در محل مطالعه پیوند میان روندهای گرم‌شدن و کاهش حشرات را تقویت کرد، هرچند نویسندگان هشدار می‌دهند که تعامل با عوامل دیگر (مثلاً بیماری، آلاینده‌های جوی، اثرات غیرمستقیم از طریق تغییر پوشش گیاهی) را نمی‌توان بدون مطالعات چندمحله‌ای توسعه‌یافته رد کرد.
دیدگاه کارشناسی
دکتر Hannah Reeves، یک اکولوژیست حفاظتی خیالی با تجربه در پایش زیستگاه‌های آلپاین، اظهار داشت: "این مطالعه سیگنالی روشن است که حتی زیستگاه‌های دستنخورده هم از تغییرات اقلیمی مصون نیستند. ما به پایش هماهنگ و بلندمدت حشرات در سراشیبی‌های ارتفاعی نیاز داریم تا گونه‌های آسیب‌پذیر را شناسایی و پاسخ‌های حفاظتی هدفمند را طراحی کنیم."
اهمیت حفاظتی و مسیرهای آینده
یافته‌ها بر نیاز به ترکیب کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای با پایش تنوع زیستی و استراتژی‌های حفاظتی تطبیقی تأکید می‌کنند. گام‌های عملی بعدی شامل ایجاد قطعات پایش بلندمدت بیشتر برای حشرات در مناظق دورافتاده، یکپارچه‌سازی دادههای حشرات در مدلهای تاثیر اقلیمی و اولویت‌بندی کریدورهای زیستگاهی در صورت امکان برای تسهیل تغییر فاصلهٔ پراکنش است.
نتیجه‌گیری
این مطالعهٔ بلندمدت از UNC–Chapel Hill کاهش قابل‌توجه فراوانی حشرات پروازی را در یک چمنزار زیرالپی کم‌دخالت نشان میدهد و افزایش دماهای تابستانی را بهعنوان محرک محتمل برجسته میسازد. با نشان دادن اینکه حتی زیستگاه‌های کوهستانی دوردست نیز شاهد کاهش شدید حشرات هستند، این پژوهش گسترهٔ جهانی چالش تنوع زیستی را نشان میدهد و بر اهمیت پایش پایدار و اقدام اقلیمی برای حفاظت از خدمات اکوسیستمی و گونه‌های اندمیک کوهستانی تأکید میکند.
منبع: scitechdaily
نظرات