اپل و پروژه داخلی ورایتاس: راه شکل آینده سیری هوشمند

نظرات
اپل و پروژه داخلی ورایتاس: راه شکل آینده سیری هوشمند

11 دقیقه

اپل در حال آزمایش یک اپلیکیشن داخلی شبیه به ChatGPT با نام «ورایتاس» است که بخشی از تلاش گسترده این شرکت برای ساختن سیری‌ای بسیار هوشمندتر مبتنی بر مدل‌های زبانی بزرگ (LLM) محسوب می‌شود. این ابزار توسط مهندسان داخلی برای نمونه‌سازی ویژگی‌های مکالمه‌ای جدید و ایجاد یکپارچگی‌های عمیق‌تر با داده‌ها و اپلیکیشن‌های شخصی کاربران استفاده می‌شود. هدف کلی فراتر از یک چت‌بات ساده است: ایجاد سیستمی که بتواند به‌طور طبیعی با کاربر تعامل کند، زمینه گفتگو را حفظ کند و در عین حال از حریم خصوصی و امنیت داده‌ها محافظت نماید؛ ترکیبی از قابلیت‌های پیشرفته هوش مصنوعی و رویکردهای مهندسی که برای تولید یک تجربه کاربردی روزمره طراحی شده‌اند.

قابلیت‌های اپلیکیشن ورایتاس

بر اساس منابع داخلی، ورایتاس مانند یک چت‌بات متعارف رفتار می‌کند: مکالمات چندمرحله‌ای را پشتیبانی می‌کند و پیام‌های قبلی را برای حفظ زمینه نگه می‌دارد تا پاسخ‌ها مرتبط و پیوسته بمانند. مهندسان از این ابزار برای آزمودن مجموعه‌ای از قابلیت‌ها استفاده می‌کنند که انتظار می‌رود در نسل بعدی سیری وجود داشته باشند؛ از جمله جستجوهای مبتنی بر زبان طبیعی در محتوای شخصی کاربر — مانند آهنگ‌ها، ایمیل‌ها، عکس‌ها و ویدئوها — و همچنین توانایی انجام عملیات درون‌اپلیکیشنی مثل ویرایش عکس یا فعال‌سازی توابع دیگر اپ‌ها. به طور مشخص، ورایتاس می‌تواند نمونه‌هایی از فراخوانی APIهای داخلی را شبیه‌سازی کند، دستورات ترکیبی را تبدیل به توالی عملیات کند و حتی پیشنهادهای شخصی‌سازی‌شده‌تری ارائه دهد که مبتنی بر عادات و داده‌های محلی کاربر است.

برای روشن‌تر شدن موضوع، تصور کنید کاربری از ورایتاس می‌پرسد: «عکس‌های آخر تابستان که در ساحل گرفتم را نمایش بده و سه مورد را برای اشتراک در استوری انتخاب کن.» ورایتاس باید ابتدا عکس‌های مرتبط را از مجموعه محلی یا آیکلود پیداکند، سپس با رعایت سیاست‌های حریم خصوصی، پیشنهادهای برش یا فیلتر ارائه دهد و در نهایت عملیات اشتراک را در اپلیکیشن انتخاب‌شده اجرا کند. این نوع تعامل نیازمند توانایی مدل در فهم نیت کاربر، نگهداری زمینه مکالمه و فراخوانی امن توابع سیستمی است. علاوه بر این، ورایتاس می‌تواند در نمونه‌سازی قابلیت‌هایی مانند «جستجوی معنایی در ایمیل‌ها برای یافتن تأییدیه‌های رزرو» یا «پیشنهاد لیست پخش شخصی‌شده بر اساس خاطرات صوتی و ترجیحات اخیر» کاربرد داشته باشد.

در سطح فنی‌تر، چنین سیستمی مستلزم ترکیب چند لایه است: یک مدل زبانی پایه برای تولید و درک زبان طبیعی، لایه‌های تنظیم‌شده (fine-tuning) برای انطباق با سیاست‌های شرکت و جلوگیری از تولید اطلاعات نادرست یا نامناسب، و سازوکارهایی برای اتصال ایمن به داده‌های محلی و APIهای داخلی. این معماری معمولاً شامل پردازش‌های روی دستگاه (on-device inference) برای موارد حساس و ترکیب آن با پردازش ابری برای محاسبات سنگین است تا تعادل میان عملکرد، دقت و حریم خصوصی حفظ شود. ورایتاس به مهندسان اجازه می‌دهد تا این مولفه‌ها را در سناریوهای واقعی آزمایش کنند و مکانیسم‌های کنترلی لازم را برای کاهش خطاها و «هالوسیناسیون» (hallucination) مدل طراحی و ارزیابی نمایند.

چرا اپل آن را مخفی نگه داشته است

اپل برنامه‌ای برای عرضه عمومی ورایتاس ندارد. منابع می‌گویند این اپ صرفاً برای آزمایش‌های داخلی است و تیم‌ها با آن بررسی می‌کنند که چگونه یک مدل زبانی بزرگ می‌تواند به‌طور ایمن به داده‌های خصوصی دسترسی پیدا کند و بر اساس آن‌ها اقدام کند. هرچند نرم‌افزار برای حفظ زمینه آزمایش‌ها گفتگوهای گذشته را ذخیره می‌کند، مدیران ارشد بارها درباره عرضه یک چت‌بات مستقیم برای مصرف‌کننده تردید نشان داده‌اند و به مسائل دقت، اعتماد و ریسک‌های حریم خصوصی اشاره کرده‌اند. این نگرانی‌ها شامل احتمال پاسخ‌های نادرست، استفاده نابه‌جا از داده‌های حساس و تأثیرات حقوقی یا قانونی ناشی از عملکرد مدل در موارد واقعی است.

علاوه بر دغدغه‌های فنی، دلایل تجاری و برندینگ نیز نقش دارند. اپل همواره بر برند خود به‌عنوان محافظ حریم خصوصی تأکید کرده و هر تصمیمی مبنی بر عرضه عمومی محصولی که مستلزم پردازش گسترده داده‌های خصوصی است، می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای بر اعتماد کاربران داشته باشد. بنابراین، رویکرد فعلی شرکت این است که ابتدا فناوری را در محیط کنترل‌شده داخلی آزمون کند، سناریوهای شکست احتمالی را شناسایی و اصلاح نماید و سپس — در صورت رسیدن به سطح قابل قبول از دقت و اطمینان — تصمیم‌گیری درباره نحوه عرضه یا محدودسازی آن را اتخاذ کند.

از منظر فنی، ذخیره‌سازی چت‌ها برای حفظ زمینه در طول توسعه قابل توجیه است، اما پرسش‌های مهمی درباره مدت نگهداری، نحوه رمزنگاری، دسترسی داخلی کارکنان و مکان‌های نگهداری داده‌ها مطرح است. اپل احتمالاً از مکانیسم‌هایی مانند رمزنگاری انتها به انتها، کنترل دسترسی مبتنی بر نقش، لاگینگ و نظارت برای محدود کردن ریسک‌ها استفاده می‌کند. همچنین مکانیسم‌هایی مانند حذف تدریجی داده‌ها، آنونیم‌سازی جزئی و آزمایش‌های آ-ب (A/B testing) با معیارهای دقیق کیفیت برای سنجش عملکرد و ریسک در نظر گرفته می‌شوند. در نهایت، تصمیم برای عدم عرضه عمومی فعلی بازتاب‌دهنده یک ترکیب از ملاحظات فنی، حقوقی، اخلاقی و تجاری است.

تغییرات زمانی و همکاری‌های بیرونی

عرضه سیری تقویت‌شده با هوش مصنوعی در ابتدا برای این بهار برنامه‌ریزی شده بود اما به تعویق افتاده است؛ اپل اکنون هدف‌گذاری برای عرضه در مارس 2026 را دنبال می‌کند. این جابه‌جایی زمانی می‌تواند ناشی از نیاز به افزایش کیفیت مدل، بهبود مکانیزم‌های حفظ حریم خصوصی، یکپارچه‌سازی با اکوسیستم گسترده اپل و پاسخ به جوانب نظارتی و امنیتی باشد. برای سرعت بخشیدن به توسعه و تقویت کیفیت و ایمنی مدل، اپل گزارش شده که در مذاکرات پیشرفته با شرکت‌های بزرگ هوش مصنوعی از جمله OpenAI، گوگل و Anthropic است. این گفتگوها ظاهراً بر همکاری فنی متمرکزند تا قابلیت‌های مدل‌ها، روش‌های همترازی (alignment)، و استانداردهای ایمنی را ارتقا دهند، نه صرفاً خرید یا مجوز یک چت‌بات آماده برای عرضه مستقیم به مصرف‌کننده.

در سطح فنی، همکاری با شرکت‌هایی مانند OpenAI یا Anthropic می‌تواند شامل اشتراک‌گذاری راهکارهای معماری، تکنیک‌های تنظیم مدل (fine-tuning)، روش‌های کاهش هالوسیناسیون، مجموعه داده‌های آزمایشی برای ارزیابی تعصب (bias) و نقاط ضعف امنیتی، یا حتی کمک در طراحی رابط‌های ایمن برای دسترسی به داده‌های شخصی باشد. گوگل نیز می‌تواند در زمینه زیرساخت‌های ابری، بهینه‌سازی مدل و توزیع کار پردازشی بین دستگاه و سرور به اپل یاری دهد. با این حال، مهم است بدانیم که این نوع مذاکرات معمولاً پیچیده‌اند و هر شرکت محدودیت‌ها و سیاست‌های خود را درباره داده و مشارکت دارد؛ به‌خصوص اپل که نگرانی‌های خاصی درباره وابستگی به سرویس‌های خارجی و تأثیر آن بر حریم خصوصی دارد.

یکی از نکات کلیدی در این همکاری‌ها، چگونگی تلفیق مدل‌های پایه خارجی با اکوسیستم داخلی اپل است، به‌طوری‌که پردازش حساس روی دستگاه انجام شود و بخش‌های عمومی یا محاسبات سنگین‌تر به ابر سپرده شوند، بدون آنکه داده‌های حساسی منتقل شوند. به‌علاوه، اپل ممکن است در ازای همکاری از فناوری‌های کلیدی این شرکت‌ها برای بهبود کارایی، کاهش مصرف انرژی، یا ارتقای قابلیت فهم زبان و زمینه گفتگو بهره برداری کند. در هر صورت، این نوع اتحادهای فنی می‌توانند سرعت نوآوری را افزایش دهند اما نیازمند کنترل دقیق قراردادها، سیاست‌های داده و ممیزی‌های امنیتی هستند.

گسترش هوش مصنوعی در سخت‌افزار اپل

ورایتاس تنها بخشی از چشم‌انداز گسترده‌تر اپل برای ادغام هوش مصنوعی در محصولات سخت‌افزاری است. علاوه بر سیری، اپل قصد دارد فعالیت‌های هوش مصنوعی خود را در دستگاه‌هایی مانند بلندگوهای HomePod، اپل تی‌وی و گجت‌های خانگی آینده بگستراند. این حرکت با هدف ارائه تجربه‌های تعاملی طبیعی‌تر و خدمت‌رسانی هوشمندتر در زندگی روزمره کاربران صورت می‌گیرد، به نحوی که تعاملات مبتنی بر صدا و متن بتوانند عملکرد دستگاه‌ها را به‌صورت خودکار و در زمان مناسب بهینه کنند.

برای دستیابی به این هدف، اپل تلاش می‌کند ترکیب مناسبی از پردازش در ابر و پردازش محلی را به‌کار گیرد. پردازش محلی (on-device) با استفاده از موتورهای عصبی تراشه‌های M و A و واحدهای سخت‌افزاری سفارشی اپل به کاهش تاخیر و افزایش حفظ حریم خصوصی کمک می‌کند، در حالی که پردازش ابری برای وظایف سنگین‌تر و مدل‌های بزرگ‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرد. این رویکرد هیبریدی امکان می‌دهد تا پاسخ‌ها سریع‌تر شوند و در عین حال اطلاعات حساس کاربر روی دستگاه بمانند. به عنوان مثال، شناسایی فرامین صوتی ساده یا فیلتر کردن محتوا می‌تواند روی HomePod به صورت محلی انجام شود، در حالی که تحلیل‌های پیچیده‌تر که نیاز به دانش گسترده‌تری دارند به سرویس‌های ابری ارسال می‌شوند — با کنترل دقیق بر آنچه منتقل می‌شود.

افزون بر این، اپل در حال آزمایش سناریوهایی است که در آن هوش مصنوعی مکالمه‌ای می‌تواند عملیات فیزیکی دستگاه‌ها را راه‌اندازی کند: از تنظیم خودکار روشنایی و دما در خانه بر اساس الگوهای گفتگو گرفته تا پیشنهادهای محتوا روی اپل تی‌وی که براساس ترجیحات جمع‌آوری‌شده از تعاملات کاربر شکل می‌گیرند. این سناریوها نیازمند ساختارهای امنی هستند که به مدل اجازه دهند تنها در محدوده‌‌های مشخص و با اجازه کاربر اقدام به اجرای فرمان‌ها نمایند. به علاوه، تعامل میان دستگاه‌ها باید با استانداردهای قابل اطمینان هماهنگ شود تا از تداخل ناخواسته یا سوءاستفاده جلوگیری گردد.

از منظر توسعه‌دهندگان، گسترش این قابلیت‌ها می‌تواند به ایجاد اکوسیستم جدیدی از اپلیکیشن‌های شخص ثالث بینجامد که از قابلیت‌های مکالمه‌ای و کنترل دستگاه بهره می‌برند. اپل احتمالا ابزارهای توسعه و رابط‌های برنامه‌نویسی (API) مصون و کنترل‌شده‌ای عرضه خواهد کرد تا توسعه‌دهندگان بتوانند با رعایت حریم خصوصی و ایمنی، قابلیت‌های گفتگومحور را در اپ‌های خود ادغام کنند.

نتیجه‌گیری

ورایتاس پنجره‌ای به استراتژی اپل در حوزه هوش مصنوعی مکالمه‌ای می‌گشاید: آزمایش گسترده، نگه داشتن ابزارهای اولیه در داخل سازمان و همکاری هدفمند با شرکای منتخب برای رسیدن به قابلیت‌های آماده تولید. اپل در مسیر پیشرفت به تعامل میان عملکرد، حریم خصوصی و ریسک‌های عرضه عمومی می‌اندیشد و تلاش می‌کند با طراحی معماری‌های ترکیبی و مکانیزم‌های حفاظتی، تعادل مناسبی برقرار کند. در حالی که برخی امکانات ممکن است در نسخه‌های آزمایشی داخلی به‌سرعت دیده شوند، عرضه عمومی نیازمند عبور از مانع‌های فنی، قانونی و اخلاقی است.

با پیشرفت توسعه مدل‌های زبانی بزرگ و تقویت توان محاسباتی دستگاه‌ها، چشم‌انداز سیریِ آینده آن است که نقش مشاوری شخصی، دستیار تولیدی و رابطی طبیعی برای تعامل با اکوسیستم اپل را ایفا کند. ورایتاس نشان می‌دهد که اپل به‌صورت محتاطانه اما پیگیرانه در حال حرکت به سمت این هدف است؛ آزمایش‌های داخلی، اصلاحات فنی و همکاری‌های استراتژیک می‌توانند زمینه را برای یک عرضه محتاطانه اما قدرتمند فراهم سازند. از منظر کاربر نهایی، نکته کلیدی این خواهد بود که این قابلیت‌های جدید چگونه تجربه را بهبود می‌بخشند و در عین حال چه تضمین‌هایی برای حفظ کنترل و حریم خصوصی ارائه می‌شود. در نهایت، تعادل میان نوآوری و اعتماد، تعیین‌کننده میزان موفقیت اپل در وارد کردن هوش مصنوعی مکالمه‌ای به زندگی روزمره خواهد بود.

منبع: gsmarena

ارسال نظر

نظرات

مطالب مرتبط