6 دقیقه
پانزده سال پس از عرضهٔ نخستین گلکسی S که مجهز به دوربین 5 مگاپیکسلی بود، دوربین‌های گوشی‌های سری گلکسی S سامسونگ تحولی بنیادین را تجربه کرده‌اند. آن زمان دریافت تصاویر ثابت با جزئیات محدود و ضبط ویدئوهای 720p برای بسیاری از کاربران کافی بود، اما پیشرفت‌های متوالی در اندازهٔ سنسورها، طراحی اپتیکی و توان پردازشی روی دستگاه، مسیر عکاسی موبایل را کاملاً دگرگون کرده است. این تغییرات نه تنها کیفیت پیکسل‌ها را بالاتر برده‌اند، بلکه امکانات جدیدی مانند چند لنزی بودن، زوم هیبریدی و بیخسارت، ثبت ویدئوی 8K و پردازشهای محاسباتی پیشرفته را به تجربهٔ روزمرهٔ کاربران افزوده‌اند. در متن پیش رو، ضمن نگه داشتن چارچوب اصلی مقاله، به جزئیات فنی قابل‌توجه، مزایا و تاثیرات این پیشرفت‌ها بر تجربهٔ عکاسی و فیلم‌برداری با گوشی می‌پردازیم و سعی می‌کنیم به‌صورتی کاربردی نشان دهیم این توسعه‌ها چرا اهمیت دارند.
از 5 مگاپیکسل و 720p تا 200 مگاپیکسل و 8K
نسل اول گلکسی S با دوربین 5 مگاپیکسلی عرضه شد که توانایی ضبط ویدئو با وضوح 720p را داشت؛ امروزه اما مدل‌های پیشرفته مانند Galaxy S25 Ultra از سنسور اصلی 200 مگاپیکسلی بهره می‌برند و قابلیت ضبط ویدئوی 8K با رزولوشن عمودی 4,320 پیکسل را ارائه میدهند. به معنی عملی، رزولوشن عکسهای ثابت تقریباً تا 40 برابر افزایش یافته و تعداد پیکسل‌های ویدئو حدود 36 برابر نسبت به آن دستگاه اولیه بیشتر شده است؛ جهشی چشمگیر در میزان جزئیات قابل ثبت. این افزایش در اعداد خام مگاپیکسل به خودی خود نشاندهندهٔ بهبود کامل نیست؛ بلکه ترکیب سنسورهای بزرگتر، فناوری پیکسل‌بندی بهتر، حذف نویز سخت‌افزاری و بهینه‌سازی‌های نرم‌افزاری است که نتیجهٔ نهایی را تعیین میکند. برای مثال، سنسورهای بزرگتر نور بیشتری جذب میکنند که به بهبود عملکرد در نور کم می‌انجامد، و روش‌های نوین مانند binning پیکسل‌ها (ترکیب چند پیکسل برای تولید یک پیکسل با نویز کمتر و داینامیک رنج بالاتر) باعث می‌شوند تصاویر در شرایط مختلف بسیار قابل‌اعتمادتر شوند. همچنین ضبط ویدئوی 8K، در کنار مزایای واضح برای برش و نمای بزرگ‌نمایی بدون افت محسوس کیفیت، نیازمند پردازشگر گرافیکی و توان محاسباتی بالایی است که خود عامل پیش‌برندهٔ نوآوری در چیپ‌ست‌ها و مدیریت حرارت دستگاه‌های موبایل بوده است.
لنزهای بیشتر، انعطاف‌پذیری بالاتر
یکی از تغییرات ملموس از سال 2010 تا امروز، ظهور آرایههای چندلنزی روی پنل پشتی گوشی‌هاست. در حالی که نسل‌های نخستین به یک ماژول عقب مستقل متکی بودند، پرچم‌داران مدرن مانند S25 Ultra اکنون از چهار دوربین پشتی بهره می‌برند: سنسور اصلی 200 مگاپیکسلی، یک لنز فوقعریض 50 مگاپیکسلی جدید، یک تله‌فوتوی پریسکوپی 50 مگاپیکسلی با بزرگ‌نمایی 5× و معادل کانونی 111 میلی‌متر، و یک تلهٔ میانی 10 مگاپیکسلی با بزرگ‌نمایی 3× و معادل کانونی حدود 67 میلی‌متر. وجود این مجموعهٔ اپتیکی گسترده، محدودهٔ کانونی را به طرز چشمگیری افزایش می‌دهد، عملکرد در نور کم را بهبود می‌بخشد و امکاناتی مثل زوم «بیخسارت» (lossless) یا تقریباً بیخسارت و قاب‌بندی‌های مخصوص زاویهٔ باز را ممکن می‌سازد. توصیه‌های عملی برای کاربرانی که به کیفیت تصویر اهمیت میدهند، شامل انتخاب درست لنز بر اساس سوژه (پرتره با تلهفوتو، مناظر با فوقعریض)، استفاده از حالت‌های اختصاصی شب هنگام نور کم و بهره‌گیری از نگهدارندهٔ مناسب برای ویدئوهای طولانی است. علاوه بر این، طراحی اپتیک پریسکوپ با استفاده از آینهها و لنزهای داخلی عمودی به تولید بزرگ‌نمایی بالاتر بدون افزایش ضخامت دستگاه کمک کرده است؛ این راهکار به مهندسان اجازه می‌دهد فاصلهٔ کانونی مؤثر طولانی‌تری را در بدنهٔ نسبتاً باریک موبایل جای دهند. ترکیب چند لنز همچنین از منظر نرم‌افزاری اهمیت دارد: سوئیچ بین لنزها برای تغییر میدان دید باید به صورت لحظه‌ای و بدون تفاوت محسوس در رنگ و نور انجام شود که نیازمند کالیبراسیون دقیق و همگرایی پردازش تصویری بین سنسورها است.
فراتر از افزایش خالص مگاپیکسل، پیشرفت‌های پردازش روی دستگاه و مسیرهای تصویربرداری مبتنی بر هوش مصنوعی نقش تعیین‌کننده‌ای داشته‌اند. عکاسی محاسباتی (computational photography) با ترکیب چندین نوردهی، حذف یا کاهش نویز، ارتقای داینامیک رنج و تصحیح اعوجاج‌های اپتیکی، کیفیت تصویر را به‌شکل چشمگیری ارتقا داده است. این فناوری‌ها به عکاسی موبایل اجازه داده‌اند تا محدودیتهای فیزیکی لنزها و سنسورها را تا حد زیادی جبران کنند؛ برای نمونه HDR هوشمند میتواند تفاوت‌های گستردهٔ نور بین آسمان روشن و سایه‌های عمیق را به صورت مناسب مدیریت کند، و الگوریتم‌های حذف نویز مبتنی بر یادگیری عمیق میتوانند در عین حفظ بافت‌های ظریف، نویز را در تصاویر شبانه به طرز موثری کاهش دهند. در عمل، افزایش مگاپیکسل اغلب در کنار این نرم‌افزارهای هوشمند عمل میکند و به همین دلیل مگاپیکسل بیشتر به تنهایی نشانهٔ کیفیت بهتر نیست؛ تعامل سختافزار قوی و پردازش هوشمند است که نتیجهٔ نهایی را رقم می‌زند. علاوه بر این، پردازشهای مبتنی بر هوش مصنوعی امکانات تازه‌ای مانند تشخیص صحنه، بهینه‌سازی رنگ و نور متناسب با موضوع و ایجاد افکت‌های پرترهٔ دقیقتر را فراهم آورده‌اند. بنابراین وقتی دربارهٔ مقایسهٔ اعداد صحبت می‌کنیم، باید به این نکته توجه کنیم که کیفیت تصاویر به مجموعه‌ای از عوامل ارتباطی، از جمله طراحی سنسور، اپتیک، توان محاسباتی و الگوریتم‌ها بستگی دارد.
نتیجه‌گیری
سیر تکامل دوربین‌های سری گلکسی S سامسونگ نمونهٔ بارزی از هم‌پیشرفت سختافزار و نرمافزار است: سنسورهای بزرگتر و لنزهای متعدد دادهٔ اولیهٔ بیشتر و متنوع‌تری فراهم می‌آورند، در حالی که تکنیک‌های محاسباتی این داده‌ها را به تصاویر و ویدئوهای قابل استفاده و باکیفیت تبدیل میکنند. این ترکیب باعث شده است که دوربین‌های موبایل از صرفاً ثبت‌کنندهٔ لحظات به ابزارهایی قدرتمند برای خلق محتوای تصویری حرفهای تبدیل شوند. اینفوگرافی دنبال‌کنندهٔ این تغییرات مسیر از گلکسی S اولیه تا امروز را به‌صورت مرحله‌ای نشان می‌دهد و میتواند به عنوان یک نقشهٔ دید کلی از آنچه گذشته و احتمالأ قرار است در آینده رخ دهد، مورد استفاده قرار گیرد. در نهایت، انتظار می‌رود که روند پیشرفت ادامه یابد: بهبود در حسگرها، افزایش همکاری بین لنزها و پردازشهای مبتنی بر هوش مصنوعی، و تمرکز بیشتر بر تجربهٔ کاربری (مانند پایداری ویدئو، کاهش مصرف انرژی هنگام ضبط 8K و امکانات نرم‌افزاری پیشرفته) مهم‌ترین جهت‌های رشد پیش‌روی صنعت دوربین موبایل خواهند بود. برای کسانی که به دنبال خرید یا ارزیابی گوشی هستند، پیشنهاد می‌شود به ترکیب مگاپیکسل، اندازهٔ سنسور، توان پردازشی، امکانات لنزی و قابلیتهای نرم‌افزاری توجه کنند تا انتخابی متناسب با نیاز واقعی خود داشته باشند.
منبع: gsmarena
ارسال نظر