9 دقیقه
برنامه «The Graham Norton Show» پس از فصل 33 باز هم سر جای جمعه‌شب در BBC One و iPlayer باقی می‌ماند: شبکه بی‌بی‌سی به‌طور رسمی تمدید سه‌فصلی را اعلام کرده که از فصل 34 آغاز می‌شود. این گفت‌وشوی بلندمدت که میزبان ستاره‌های بین‌المللی و لحظات ویروسی است، همچنان در مرکز توجه مخاطبان و رسانه‌ها قرار دارد و نمونه‌ای است از نحوه سازگاری یک فرمت تلویزیونی با عصر کلیپ‌ها و شبکه‌های اجتماعی.
تمدید و اهمیت تجاری؛ چه چیز در پس این قرارداد نهفته است؟
آمارها بخشی از داستان را تعریف می‌کنند: این فصل به‌طور میانگین حدود 2.9 میلیون بیننده در هر قسمت داشته است و هنوز هم بزرگ‌ترین چت‌شوی تلویزیون بریتانیا محسوب می‌شود. اما اهمیت تمدید فراتر از ارقام است؛ در عصر کشف محتوا از طریق کلیپ‌ها و ویدئوهای کوتاه، کاناپه نورتون تبدیل به یک پلتفرم قدرتمند تبلیغاتی و فرهنگی شده است. کلیپ‌های برجسته برنامه میلیون‌ها بازدید در اینستاگرام، تیک‌تاک، یوتیوب و فیسبوک جمع‌آوری می‌کنند و حضور مهمانان، فراتر از پخش زنده، به شبکه جهانی محتوا منتقل می‌شود.
این تمدید برای بی‌بی‌سی و تولیدکنندگان برنامه یعنی تضمین ادامه حضور ستاره‌ها، حفظ درآمد و تقویت جایگاه برند شبکه در بازار گفت‌وگوهای تلویزیونی. برای مهمانان هم فرصت ادامه‌دارِ گفت‌وگوهای راحت و ضبط‌شده در فضایی غیررسمی است؛ جایی که عجیب و غیرمنتظره می‌تواند به سرعت به تیتر و محتوای ویروسی بدل شود.
فرمت، میراث و ردپای فرهنگی: چرا فرمت نورتون موثر است؟
فرمت برنامه — مصاحبه گروهی شاد، مونولوگ‌های زیرکانه و تعامل با تماشاچی — تبدیل به الگویی برای گفت‌وگوهای سلبریتی در تلویزیون بریتانیا شده است. از آغاز در بی‌بی‌سی تو در سال 2007 تا انتقال به بی‌بی‌سی وان، برنامه برنده جوایزی چون بفتا و National Television Awards شده و اعتبار حرفه‌ای بالایی کسب کرده است. گراهام و شرکت تولیدی‌اش، So Television، ریشه‌هایی به دهه 1990 دارند؛ این طول عمر نشانه ثبات کمیابی است در منظره‌ای که به سرعت تغییر می‌کند.
چرا گروهی بودن مهم است؟
وقتی چند چهره مشهور کنار هم می‌نشینند، ترکیب دیالوگ و واکنش‌های لحظه‌ای باعث خلق موقعیت‌های غیرقابل‌برنامه‌ریزی می‌شود — همان لحظاتی که در شبکه اجتماعی بازدید می‌گیرند. نه فقط یک مصاحبه دوطرفه، بلکه گفت‌وگویی گروهی که در آن هم مهمان و هم میزبان می‌توانند از شوخی، تمسخر و همدلی استفاده کنند تا بخش‌هایی از مصاحبه را به خاطره بدل کنند.
مقایسه با فرمت‌های آمریکایی: تفاوت‌ها کجاست؟
فرمت‌های آمریکایی معمولاً حول محور مونولوگ، اجرای موسیقی و یک یا دو مصاحبه اصلی شکل می‌گیرند. گراهام نورتون اما بر اساس کاناپه و نشست گروهی کار می‌کند و این باعث می‌شود مصاحبه‌ها صمیمی‌تر و طبیعی‌تر جلوه کنند. در نتیجه، ستاره‌های بین‌المللی گاهی علاقه دارند مصاحبه راحت‌تر و کم‌فرم‌تر را در برنامه نورتون تجربه کنند تا پیام خود را به صورتی متفاوت منتقل کنند.
نقش رسانه‌های اجتماعی و ساختار کلیپ‌محور
یکی از دلایل پایداری برنامه، استراتژی رسانه‌ای هوشمند است که تولیدکنندگان برای انتشار لحظات کلیدی در پلتفرم‌های مختلف به‌کار می‌برند. در دنیایی که مخاطب از طریق ویدئوهای کوتاه جذب می‌شود، توانایی تکثیر لحظات خاص برنامه در شبکه‌ها اهمیت حیاتی دارد. کلیپ‌هایی که در عرض چند ساعت میلیون‌ها بازدید می‌گیرند، نه تنها اعتبار برنامه را افزایش می‌دهند بلکه ارزش تبلیغاتی و اقتصادی بیشتری برای شبکه ایجاد می‌کنند.
- توزیع متعدد: هر قسمت در iPlayer، وب‌سایت بی‌بی‌سی و شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود.
- کادربندی ویروسی: انتخاب لحظات قابل اشتراک‌گذاری به شکل هدفمند انجام می‌شود.
- تعامل با مخاطب: بازخوردهای سریع مخاطبان به شکل لایک، کامنت و اشتراک، محتوای بعدی را شکل می‌دهد.
فراموش نکنیم که الگوریتم‌های پلتفرم‌ها هم نقش دارند؛ محتوای کوتاه، پرسرعت و هیجانی بیشتر دیده می‌شود و برنامه‌هایی که این فرمت را در اولویت قرار می‌دهند، شانس بیشتری برای دسترسی به مخاطبان جوان دارند.
صنعت تلویزیون، اقتصاد رسانه و ارزش برند
تمدید سه‌فصلی برای بی‌بی‌سی معنایش تأمین جریان مستمر محتوا و حفظ مخاطب ثابت است. برای تبلیغ‌کنندگان و شرکا نیز ثبات یک برنامه محبوب فرصت برنامه‌ریزی بلندمدت فراهم می‌کند؛ از همکاری‌های برند محور تا تبلیغات داخلی و انتشار محتواهای همسان. از منظر حقوق پخش و نحوه معرفی پروژه‌های سینمایی و موسیقی، حضور در کاناپه گراهام نورتون هنوز یکی از موثرترین روش‌ها برای معرفی جهانی آثار است.
از طرف دیگر، تولید یک برنامه پُرتابدید مثل نورتون شامل هزینه‌های فنی و انسانی زیادی است: تیم تولید، نویسندگان، برنامه‌ریز مهمان‌ها، تیم رسانه‌های اجتماعی و صدابردارانی که باید کیفیت ضبط و انتشار را حفظ کنند. شرکت تولیدی So Television نقش کلیدی در مدیریت این زنجیره دارد و سابقه طولانی‌مدت آن باعث تسهیل قراردادها و جذب استعدادها می‌شود.
آنچه پشت صحنه جریان دارد و چشم‌انداز فصل 34
توضیحاتی که از طرف بی‌بی‌سی و تهیه‌کنندگان داده شده، روی جذب چهره‌های بزرگ و استراتژی انتشار شبکه‌ای تاکید دارد. اما سوال بزرگ برای طرفداران و تحلیلگران رسانه این است: فصل 34 چه تغییراتی خواهد داشت؟ آیا برنامه به سمت محتوای «اولویت استریم» خواهد رفت یا همچنان روی لحظات زنده و شوکه‌کننده سرمایه‌گذاری می‌کند؟
گزینه‌ها در برابر سازندگان
چند مسیر محتمل وجود دارد:
- افزایش محتوای اختصاصی برای شبکه‌های اجتماعی و iPlayer، با بخش‌های کوتاه‌تر و فرمت‌هایی که برای تماشای موبایلی بهینه شده‌اند.
- پایبندی به لحظات زنده و ساختن فصل‌هایی که بتوانند تیترهای خبری شب را تولید کنند؛ مصاحبه‌های جنجالی یا لحظات غیرمنتظره که رسانه‌ها را به بازنشر وادار می‌کند.
- بررسی ترکیبی از هر دو: تولید محتوای بلند برای پخش اصلی و در کنار آن کلیپ‌های بنجل و سریع برای جذب نسل جوان در پلتفرم‌های کوتاه‌مدت.
تیم تولید به‌احتمال زیاد توازنی میان این گزینه‌ها برقرار خواهد کرد؛ حفظ تداوم فرمت اصلی در کنار نوآوری‌های جزئی تا مخاطبان قدیم را نگه دارند و بینندگان جدید را جذب کنند.
نقش گراهام نورتون به‌عنوان میزبان
عامل انسانی مهم‌ترین متغیر است: نورتون ترکیبی از گرمی، طنز تیز و مهارت در استخراج روایت‌های جذاب از مهمانان دارد. توانایی او در ایجاد فضایی امن ولی سرگرم‌کننده باعث می‌شود ستاره‌ها احساس راحتی کنند و داستان‌های شخصی یا غیررسمی را بیان کنند. این ویژگی‌ها را نمی‌توان به‌سادگی جایگزین کرد؛ به همین دلیل حضور نورتون خودش یک دارایی استراتژیک برای برنامه است.
نمونه‌هایی از فصل اخیر و تاثیر لحظات ویروسی
در یکی از قسمت‌های اخیر، ترکیب مهمانان شامل تیلور سوئیفت به‌عنوان ستاره جهانی، بازیگرانی مثل کیلیان مورفی، گرِتا لی، جودی ترنر-اسمیت، دامنال گلیسون و موسیقیدانی چون لوئیس کاپالدی بود. چنین فهرستی نشان می‌دهد که برنامه هنوز هم توان جذب چهره‌های بزرگ سینما، موسیقی و فرهنگ عمومی را دارد. هر یک از این حضورها می‌تواند لحظه‌ای خلق کند که ساعت‌ها و روزها در شبکه‌ها گردش کند.
مثال عملی: گفت‌وگویی کوتاه و غیررسمی بین دو بازیگر می‌تواند به کلیپی تبدیل شود که میلیون‌ها بازدید می‌گیرد و توجه رسانه‌ها را جلب می‌کند؛ در نتیجه، بخش اعظم ارزش برنامه نه در آمار پخش زنده، بلکه در مجموعه‌ای از تاثیرات شبکه‌ای و تداوم حضور در ذهن مخاطب است.
چالش‌ها و نقدها
از سوی دیگر، منتقدان گاهی هشدار می‌دهند که فرمت ممکن است به تدریج قابل پیش‌بینی شود؛ جوک‌ها و فرمول‌های کلیشه‌ای می‌تواند خنثی‌کننده جذابیت شود. اما آمارها و عملکرد پلتفرم‌ها نشان می‌دهد تیم تولید تاکنون توانسته تغییرات اندکی وارد کند و برنامه را در عصر کلیپ‌محور نگه دارد.
علاوه بر این، رقابت فزاینده از سوی پادکست‌ها، سرویس‌های استریم و فرمت‌های محتوای کوتاه باعث شده تا برنامه‌هایی مثل نورتون راهبردهای جدیدی در جذب مخاطب جوان و نگهداشتن بینندگان سنتی توسعه دهند.
چرا این خبر برای مخاطبان و صنعت اهمیت دارد؟
تمددید سه‌فصلی نشان می‌دهد که مضمون کلاسیک گفت‌وگو در تلویزیون هنوز زنده است، اما باید با نوآوری‌های دیجیتال هم همراه شود. برای مخاطب عام، این خبر به معنای ادامه دسترسی به مصاحبه‌های جذاب، لحظات مفرح و معرفی آثار جدید است. برای صنعت، این تمدید نشانه‌ای است از پاداشی که به برنامه‌های توانمند در خلق محتوای ویروسی و تطبیق با فضای رسانه‌ای تعلق می‌گیرد.
آیا این یعنی پایان آزمایش؟ نه. بلکه بیشتر شبیه بازگشت به یک قالب موفق با انعطاف برای آزمون‌های جدید است. اگر فصل 34 نشان دهد که فرمول می‌تواند با نیازهای جدید همگام شود، آنگاه بی‌بی‌سی و So Television یک مدل پایدار و قابل‌صدور به بازارهای دیگر ساخته‌اند.
کوتاه اینکه: ترکیب گرمیِ میزبان، فرمت گروهی و استراتژی شبکه‌ایِ پخش، کاناپه گراهام نورتون را به یکی از سازوکارهای اصلی معرفی ستاره‌ها و تولید محتوای ویروسی در فضای جهانی تبدیل کرده است — و به‌نظر می‌رسد برای چند فصل دیگر هم همین نقش را بازی کند.
منبع: variety
ارسال نظر