8 دقیقه
بازگشت به صحنه و حسِ خانه
سیدنی سوینی فصل تازه‌ای را می‌بندد و فصل جدیدی را آغاز میکند. با تنها چند روز تا پایان فیلم‌برداری فصل سوم یوفوریا (Euphoria)، این بازیگر در مراسم اکران جشنواره AFI برای درام جدیدش کریستی به خبرنگاران گفت که بازگشت به پدیده شبکه HBO صادقانه حسِ خانوادگی داشته است. او گفت: «من در دو روز آیندهِ فیلمبرداریِ یوفوریا را تمام میکنم»، و اضافه کرد که دیدار دوباره با «اکثر همان گروه» یادآور راحت‌کننده‌ای بوده که نشان می‌دهد او همراه با سریال رشد کرده است. سوینی زمانی که پایلوت را فیلم‌برداری می‌کرد تنها ۲۰ سال داشت؛ حالا، سال‌ها بعد، حسِ تداوم — چه در بعد شخصی و چه در بعد خلاقانه — به نیرویی ثابت‌کننده در میان فشارهای تلویزیون پرستیژ تبدیل شده است.
این بازگشتِ مادامی‌گرایانه برای بازیگر جوان، هم جنبه حرفهای دارد و هم احساسی: حفظ روابط فنی و خلاقانه با تیم تولید فرصتی است برای مرور رشد حرفهای و تکرار موفقیت‌های تولیدی. همچنین برای هواداران سریال، دیدن بازیگرانی که از مرحله آغازین تا بلوغ نقش‌ها را همراهی کرده‌اند، باعث ایجاد پیوستگی در روایت و ارتباط عاطفی با شخصیت‌ها میشود. در سطوح بالاترِ تولید تلویزیون prestige، چنین پیوستگی‌هایی گاه به دفاعی در برابر تغییرات سریع صنعت و فشار رسانه‌ای بدل میشود.
رازآلودگی، ساختار و پازلِ سریالی
رویکرد تولیدِ یوفوریا غیرمعمول بوده است: اعضای بازیگران اغلب خطوط داستانی مستقل و خودکفا را فیلم‌برداری می‌کنند که این روش تعلیق و شگفتی را حفظ میکند. جیکوب الوردی (Jacob Elordi) اخیراً این تجربه را «رهاکننده» توصیف کرد و اشاره نمود که خالق سریال، سم لوینسون (Sam Levinson)، «چیزی ساخته که بسیار باهوشانه و سینمایی است». این روشِ قطعهای به این معناست که بازیگران ممکن است تا زمان پخش فصلِ کامل از کارهای یکدیگر مطلع نشوند — بنابراین خودِ بازیگران نیز برای اولین بار فصل سوم را با همان هیجان و انتظار مخاطبان تماشا خواهند کرد.
این رازآلودگی سوختِ حدس و گمانِ طرفداران و هیجان شبکه‌های اجتماعی را تغذیه کرده است. برای بینندگانی که گزارش‌های پشت‌صحنه و تجزیه‌وتحلیل تریلرها را دنبال می‌کنند، جدول زمانی پاره‌پارهٔ فیلم‌برداری بخشی از جذابیت است: این روش شوک‌های روایی را محفوظ نگه می‌دارد و بعد از انتشار اپیزودها، گفت‌وگوهای مربوط به سریال را در محافل عمومی و شبکه‌های اجتماعی زنده نگه می‌دارد. علاوه بر این، حفاظتِ جزئیات روایت به تیمِ خلاق اجازه می‌دهد که ضرباتِ بصری و لحظاتِ پردازشی را با دقت بیشتری طراحی کنند؛ موضوعی که برای سریال‌هایی با زبانِ بصری جسورانه مانند یوفوریا اهمیت ویژه‌ای دارد.
آیا فصل سوم پایان ماجراست؟
شبکه HBO پیشتر اشاره کرده بود که فصل سوم ممکن است آخرین فصل سریال باشد، اما سوینی از تأیید اینکه آیا فصل چهارمی در کار خواهد بود یا نه خودداری کرد. پرسش دربارهٔ پایان‌بندی تنها به مسائل قراردادی محدود نمی‌شود — بلکه مسئله پایانِ هنری و خاتمهٔ مناسب روایت نیز مطرح است. زبانِ بصری جسورانه و قوس‌های شخصیت‌پردازیِ شدید در یوفوریا، پایانِ شایسته و خوش‌ریخت را به موضوعی مهم در میان منتقدان و طرفداران تبدیل کرده است.
بحث دربارهٔ اینکه چه نوع پایانی برای یوفوریا مناسب خواهد بود، گسترده است: آیا سازندگان تصمیم می‌گیرند با یک نقطهٔ روشن و جمع‌بندیِ مسیرهای شخصیتی، به نمایش یک پایانِ هنری و قانع‌کننده برسند، یا ترجیح خواهند داد برخی خط‌های باز را برای توسعهٔ ممکن در آینده نگه دارند؟ از منظر تحلیل رسانه و منتقدان سینما، پایانِ خوب برای یک سریال پراتفاق و بصری‌گرا باید تعادلی میان بسته شدن روایی و حفظ صدای بصری اثر برقرار کند — کاری که در عمل چالش‌برانگیز است.
.avif)
از درامِ HBO تا هالیوود دهه ۱۹۵۰: چالش بعدی سوینی
در حالی که یوفوریا به پایان نزدیک میشود، سوینی در حال تغییر جهت به سمت دوره‌ای بسیار متفاوت و نقشی تاریخی است. او به‌زودی آمادهسازی برای ایفای نقش کیم نوواک (Kim Novak) در فیلم Scandalous را آغاز خواهد کرد؛ فیلمی به کارگردانی کولمن دومینگو (Colman Domingo) که دربارهٔ رابطهٔ شایعه‌شدهٔ نوواک با سمی دیویس جونیور (Sammy Davis Jr.) در سال ۱۹۵۷ روایت میکند. دیوید جونسن (David Jonsson) برای بازیِ سمی دیویس جونیور انتخاب شده است. سوینی رویکردی روش‌مند را تشریح کرد — دیدار با نوواک، کار با مربیان حرکت و گویش، و مطالعهٔ فیلمشناسی نوواک — تا هم جنبهٔ جسمانی و هم ذاتِ سینماییِ این آیکونِ پرده را در تقلید و بازآفرینی لحاظ کند.
این پروژه به نیاز فعلی برای بیوپیک‌های دوره‌ایِ دقیق و پرداخت‌شده که تاریخ‌های خصوصی هالیوود را کندوکاو می‌کنند، پاسخ می‌دهد. فیلم‌هایی مانند جکی (Jackie) و The United States vs. Billie Holiday استانداردهای اخیر را برای دراماتیزه‌سازی زندگی خصوصی ستاره‌ها با دقت مستندگونه و صداقتِ احساسی تعیین کرده‌اند. Scandalous نیز با پرداختن به مسائل نژاد، شهرت و هزینه‌های پنهان روابط بین‌فرهنگی در دوران آیزنهاور، وارد همین گفت‌وگو خواهد شد و تلاش خواهد کرد جنبههای پیچیدهٔ قدرت، تبعیض ساختاری و تأثیر رسانه‌ها بر زندگی خصوصی سوژه‌ها را بازنمایی کند.
از منظرِ پژوهش تاریخی-سینمایی، فیلم‌هایی که زندگی هنری و خصوصیِ چهره‌های تاریخی را بازمی‌سازند، نیازمند کار آرشیوی طولانی، مصاحبه با شاهدانِ زمان و تحلیلِ بافتِ فرهنگی‌اند. سوینی با تأکید بر ملاقات‌های مستقیم، تمرین‌های حرکتی و کار با دیالوگ‌کُش‌ها، نشان می‌دهد که به دنبال اقتباسِ سطحی نیست؛ بلکه می‌خواهد با ابزارهای بازیگری و پژوهشِ تاریخی، به یک ارائهٔ قابل‌اعتنا و تاریخی وفادار برسد. چنین رویکردی برای افزایش وزنِ هنری بازیگر در عرصه فیلمِ بلند و برای ورود به فضای جشنواره‌ها و فصل جوایز اهمیت دارد.
این چه معنایی برای مسیر حرفهای سوینی دارد؟
گذر از یک درام معاصر و سبک‌پردازِ HBO به یک پرترهٔ دوره‌ایِ محتاط‌تر، نیازمند آمادگیِ دامنه‌دار در بازیگری است — و سوینی به‌نظر می‌رسد که مصمم است این توانایی را نشان دهد. تعهد او به تمرین با مربیان، مطالعهٔ آرشیو و نزدیک شدن به سوژهٔ تاریخی، شبیه به آماده‌سازیِ بازیگرانی است که برای نقش‌های بیوپیک خود تحولات حرفهای را رقم زده‌اند. چنین تغییری میتواند پروندهٔ حرفهای او را فراتر از تلویزیون گسترده کند و او را در مدار توجهات جشنوارهای و فصلِ جوایز قرار دهد، البته بسته به استقبال داخلی، سیاست‌های توزیع و استراتژی جشنواره‌ایِ سازندگان.
مارکو جنسن، تاریخ‌نگار سینما، می‌گوید: «پریدنِ سوینی به نقشی تاریخی، پر از پیچیدگی‌های اجتماعی و عملکردی، نشان‌دهندهٔ جاه‌طلبی است. اگر او ظرافت بیاورد و به تقلید صرف تن ندهد، این ممکن است نقشی باشد که او را فراتر از یک ستارهٔ تلویزیونی معرفی کند. آزمون واقعی، نحوهٔ برخورد فیلم با موضوعات نژاد و قدرت در هالیوود دههٔ ۱۹۵۰ خواهد بود.» این نظرِ منتقدانه بر اهمیتِ حساسیتِ تاریخی و اخلاقِ روایت‌پردازی در پروژه‌های بیوپیک تأکید دارد؛ مسأله‌ای که میتواند بازخوردها و جایگاه فیلم را در محافل نقدی تعیین کند.
واکنش طرفداران و مسیر پیش‌رو
جوّ طرفداری آنلاین از هم‌اکنون فعال است: جوامع یوفوریا عکس‌های صحنه را تحلیل می‌کنند در حالی که طرفداران هالیوود کلاسیک بحث می‌کنند که داستان نوواک چگونه باید روایت شود. با نزدیک شدن به پایان فیلمبرداریِ یوفوریا و ورود Scandalous به فازِ آمادهسازی، مخاطبان دو رشتهٔ داستانی برای دنبال‌کردن دارند — یکی که حداقل فعلاً به پایان می‌رسد و دیگری که وعدهٔ اجرای تازه‌ای ریشه‌دار در تاریخ را می‌دهد.
صرف‌نظر از اینکه آیا یوفوریا واقعاً خاتمه می‌یابد یا درهای ادامهٔ احتمالی باز می‌ماند، گام‌های بعدیِ فوریِ سوینی نشان‌دهندهٔ بازیگری است که مشتاقِ توسعهٔ دامنهٔ هنری خود است. از حسِ خانوادگیِ تیمِ فیلم‌برداری و رازآلودگیِ سینمایی تا پژوهشِ منضبط برای یک بیوپیک دوره‌ای، او تعادلِ راحتیِ همکارانِ قدیمی را با ناآشناییِ تبدیل‌شدن به یک اسطورهٔ پرده‌ای برقرار میکند.
نکتهٔ کوتاه: برای بینندگان و سینمادوستان، ماه‌های پیش رو مطالعه‌ای در تضادها خواهد بود — درامِ معاصرِ جوانان که به پایان نزدیک میشود، در حالی که داستانِ هالیوود نیمهٔ قرن بیستم آمادهٔ آغاز تولید است. این مرحلهٔ انتقالی میتواند فرصتِ مقایسهٔ سبکِ بازی، انتخاب نقش و نحوهٔ بسته‌شدن یا باز نگه‌داشتن روایت‌ها را پیش روی منتقدان و مخاطبان قرار دهد و در نهایت تصویرِ حرفه‌ایِ سوینی را شکل دهد.
منبع: variety
نظرات
آرمین
خیلی هیجان‌زده‌ام ولی یه کم حس میکنم یوفوریا داره اغراق میکنه در بصری شدن، امیدوارم پایان منطقی و رضایت‌بخش باشه
شهرنگ
جالبه که یه ستاره تلویزیونی میخواد بره سراغ نقش تاریخی؛ تلفیق پژوهش و بازیگری می‌تونه خیلی تاثیرگذار باشه
بیوانیکس
من تو کار تولید کوچیک تجربه داشتم، حفظ تیم قدیمی واقعا دلگرم‌کننده‌ست، باعث ثبات خلاقیت میشه ولی فشارها هم مشخصن
کوینکس
معقول به نظر میاد، رفتن به بیوپیک می‌تونه براش خیلی خوب باشه، فرصتیه برای نشون دادن دامنه بازیگری
دیتاویو
وااای، برگشت سیدنی سوینی حسِ عجیب و گرمیه، مثل دیدن خانواده قدیمی تو محل کار… نمیدونم چرا اشکم دراومد، دلم برای تیمش خوشه
ارسال نظر