8 دقیقه
گای ریچی و جیسون استاتهام تیمی تازه برای تریلری خشن و جنایی
گای ریچی و جیسون استاتهام بار دیگر در پروژه‌ای مشترک گرد هم آمده‌اند تا فیلمی اکشن و خشن با عنوان Viva La Madness را بر اساس رمانِ همنامِ جی. جی. کانولی بسازند. این پروژه از همان ابتدا توجه‌ها را جلب کرده است، بخشی به خاطر پیوند روحی با دنیای Layer Cake و بخشی هم به دلیل بازگرداندن حال‌وهوای تیره و زیرپوستی ادبیات جنایی بریتانیا به سینمای معاصر. اگرچه فیلم گای ریچی بهعنوان یک بازخوانی مستقل طراحی شده و قصد ندارد دنبالهای مستقیم برای اقتباس متیو وان در سال 2004 باشد که شهرت اولیه دنیل کریگ را رقم زد، اما ارتباط معنوی با آن جهان و نویسنده رمان برای دوستداران ژانر جذاب خواهد بود.
Viva La Madness داستان قاچاقچی مواد مخدری را دنبال می‌کند که پس از سال‌ها تبعید در کارائیب به زیرزمین جنایی لندن بازمی‌گردد. شروع ماجرا با یک نقشه بزرگ و یک ضربه بزرگ است، اما به‌سرعت اوضاع پیچیده میشود و تبدیل به شبکه‌ای فرامرزی از خیانت‌ها، مناسبات کارتل‌ها و رقابت‌های خونین می‌گردد که از خیابان‌های لندن تا قلمرو کارتلهای کلمبیایی امتداد می‌یابد. حضورِ جیسون استاتهام بهعنوان اولین بازیگر قطعی پروژه اعلام شده و او علاوه‌بر بازیگری، بهعنوان تهیه‌کننده نیز در کنار توماس بنسکی فعالیت خواهد کرد. گای ریچی نیز هم نویسندگی و هم کارگردانی فیلم را برعهده دارد و فیلمبرداری اصلی پروژه قرار است از ژانویهٔ 2026 آغاز شود. این زمان‌بندی تولید و برنامه‌ریزیِ استودیوها و تیم سازنده می‌تواند نقشی کلیدی در انتخاب لوکیشن‌ها، ترکیب بازیگران فرعی و استراتژی بازاریابی بینالمللی داشته باشد.
این پروژه چه معنایی برای علاقه‌مندان سینمای جنایی بریتانیایی دارد
سبک متداولِ گای ریچی — شامل تدوین‌های پرانرژی، دیالوگ‌های تیز و خشونت‌های استیلیزه شده — به‌نظر می‌رسد که برای متنِ کانولی بسیار مناسب است. طرفداران فیلم‌هایی مانند Lock, Stock and Two Smoking Barrels و Snatch از ریتم سریع برش‌ها، شخصیت‌های رنگارنگِ خلاف‌کار و لحظات طنز تاریک انتظار دارند؛ اما ترکیب این عناصر با حضورِ استاتهام می‌تواند وجهه‌ای خشن‌تر و فیزیکی‌تر به فیلم بدهد؛ همان رویکردی که در آثار اخیر ریچی مانند Wrath of Man و Operation Fortune دیده‌ایم. بنابراین می‌توان انتظار داشت که Viva La Madness تلفیقی از روایتِ بریتانیاییِ زیرزمینی و اکشنِ سنگینِ معاصر باشد، طوری که هم طرفداران رمان‌های جنایی و هم تماشاگران عام سینمای اکشن را جذب کند.
تصمیم سازندگان برای ارائهٔ Viva La Madness بهعنوان یک ورودی مستقل و نه دنبالهٔ مستقیم Layer Cake، آزادی خلاقانهٔ قابل‌توجهی به تیم میدهد تا شخصیت‌ها، لحن و ساختار روایی را بدون محدودیت‌های میراث قبلی بازتعریف کنند. این امر با یک روند کلی‌تر در صنعت همخوانی دارد که در آن اقتباس‌های رمان‌های جنایی به‌جای پیروی دقیق از متون مبدأ، به دیدگاه‌های تازهٔ کارگردانان و نویسندگان اصلی فضا داده تا اثر را برای مخاطب امروزی بازسازماندهی کنند. چنین رویکردی هم می‌تواند برای خوانندگانِ کتاب جذاب باشد و هم مخاطبانِ سینمای اکشن—اما چالش در اینجا حفظِ تعادل میان وفاداری به روح متن و ایجاد جذابیتِ بصری و دراماتیکِ سینمایی است.
از منظر فنی و تولیدی، چند نکتهٔ کلیدی وجود دارد که باید دنبال شود. اول اینکه صدای ویژهٔ کانولی — تصویری دقیق از جرم سازمان‌یافتهٔ بریتانیایی همراه با طعنه‌های خشک و نیش‌دار — یکی از نقاط قوتِ منبعِ مکتوب است و منتقل کردن آن به زبان سینما نیازمند حفظ توازن میان زبانِ روایت و نمایشِ بصری است. دوم، مقیاس جغرافیایی داستان که از لندن تا کلمبیا گسترده میشود، مستلزم برنامه‌ریزیِ دقیق برای انتخاب لوکیشن، تیمِ تولید بینالمللی و محافظت از منطقِ روایی هنگام تغییر فضاهاست. سوم، ترکیبِ عناصر کمدی سیاه و اکشنِ واقع‌گرایانه نیاز دارد که تدوین، طراحی صحنه و کارگردانی بازیگران در یک راستا قرار گیرد تا ضرب‌آهنگِ فیلم در تضاد با هم نشود.
تغییرِ فرمتِ اقتباس از یک رمان به فیلم سینمایی، معمولاً به معنای حذف یا ترکیب چندین شخصیت و فشرده‌سازیِ خطوط فرعی است؛ اما در عین حال فرصتی فراهم می‌کند تا عناصر بصری، موسیقی متن و طراحیِ اکشن به شکلی که سینما می‌طلبد برجسته شوند. در مورد Viva La Madness، تمرکز بر روی صحنه‌های تعقیب، زد و خوردهای فیزیکی و نمایش قدرتِ کارتل‌ها در مقابل شبکه‌های جنایی لندن، می‌تواند ارزش افزوده‌ای برای نسخهٔ سینمایی ایجاد کند. همچنین نقش تهیهکنندگان مانند توماس بنسکی در تأمین بودجه، شبکهٔ توزیع و مذاکرات بینالمللی برای فروشِ بین‌قاره‌ای فیلم اهمیت دارد؛ مخصوصاً وقتی موضوع مربوط به کارتلهای آمریکای لاتین باشد که جاذبهٔ بازارهای آمریکای شمالی و لاتین را بالا می‌برد.
نکتهٔ دیگری که باید بررسی شود، انتخاب بازیگران مکمل و درجهٔ ستاره‌ای آن‌هاست. با توجه به اینکه استاتهام نقش محوری را برعهده دارد، انتخاب بازیگران نقش‌های مقابل او — شامل آنتاگونیست‌های کلمبیایی، هم‌پیمانان سابق در لندن و گروه‌های سازمان‌یافتهٔ محلی — تعیین‌کنندهٔ سطح عمقِ دراماتیک و باورپذیریِ داستان خواهد بود. همچنین تصمیمات مربوط به طراحیِ شخصیت‌ها، مثل لباس، زبانِ بدن و دیالوگ‌های محاوره‌ای، باید میان حسِ واقع‌گراییِ پلیسی و زبانِ سینماییِ گای ریچی تعادل برقرار کنند.
در سطحِ بازاریابی و موقعیت‌یابی در بازار، Viva La Madness می‌تواند بهعنوان پلی میان دو گروه مخاطب عمل کند: ۱) علاقه‌مندان ادبیات جنایی بریتانیا و طرفداران آثار کانولی و ۲) مخاطبان جهانیِ فیلم‌های اکشنِ ستاره‌محور که جیسون استاتهام را دنبال می‌کنند. استودیوها احتمالاً از حضور ریچی و استاتهام استفاده خواهند کرد تا در جشنواره‌ها و بازارهای بینالمللی توجه کسب کنند، و کمپین‌های تبلیغاتی اولیه ممکن است تأکید زیادی بر صحنه‌های اکشنِ برنامه‌ریزی‌شده، جلوه‌های بصری و فضاسازی جرم سازمانیافته داشته باشند. البته نقدها و بازخوردهای اولیه از فاز نمایش‌های آزمایشی و تیزرها می‌تواند جهتِ تبلیغات نهایی و استراتژی اکران را تحت تأثیر قرار دهد.
از منظر خلاقانه، چالش اصلیِ گای ریچی در تطبیقِ صدای کانولی با زبانِ تصویریِ معاصر است. کانولی در آثارش توصیفاتی دقیق از روابط قدرت، سلسله‌مراتبِ خلاف و لحظات طنز تند و تلخ دارد؛ انتقال این لحن به فیلم نیازمند دقت در فیلمنامه، آوردن جملاتِ نمادین به دیالوگ و خلق صحنه‌هایی است که هم روایت را جلو ببرند و هم حسِ ادبیِ متن را حفظ کنند. این امر می‌تواند شامل استفاده از روایتِ فرامتنی، مونولوگ‌های کوتاه یا نماهای تعلیقی باشد که مخاطب را هم‌زمان در جریانِ اطلاعات و احساسِ لحظه نگه می‌دارد.
با توجه به شروع فیلمبرداری در ژانویهٔ 2026، مراحل پیش‌تولید هم‌اکنون اهمیت بالایی دارند: انتخاب فیلم‌بردار، مدیرِ هنری، طراحِ لباس، هماهنگ‌کنندهٔ بدلکاری و آهنگساز می‌توانند از ماه‌ها قبل جهت‌گیریِ نهاییِ فیلم را مشخص کنند. همکاری ریچی با آهنگ‌سازان و تدوین‌گران پیشین یا جدید می‌تواند تعیین‌کنندهٔ حس موسیقاییِ فیلم باشد؛ موسیقی در آثار ریچی اغلب نقش مهمی در تعیین ریتم و رنگِ بصری ایفا می‌کند و در این پروژه که در آن تغییر لوکیشن‌ها و فضاها اهمیت دارد، انتخاب یک رویکرد موسیقایی یکپارچه حیاتی است.
از منظر تجاری و پیش‌بینیِ استقبال، اگر فیلم بتواند نقدهای مثبت در زمینهٔ اقتباس ادبی و جلوه‌های اکشن کسب کند، پتانسیل بالایی برای جذب مخاطبان بینالمللی دارد. بازار سینمای اکشن هنوز به ستاره‌ها واکنش نشان میدهد و جیسون استاتهام یکی از بازیگران قابل‌فروش در این ژانر است. به‌علاوه، بازاریابی هوشمندانه که بر ارتباطِ تاریخیِ پروژه با Layer Cake و آوازهٔ نویسندهٔ اصلی تاکید می‌کند، می‌تواند مخاطبان ادبی و سینمایی را هم‌زمان جذب کند.
در نهایت، Viva La Madness این پتانسیل را دارد که به اثر برجسته‌ای در موج جدیدِ فیلم‌های جنایی بریتانیایی تبدیل شود؛ اثری که هم ریشه‌های ادبی را پاس می‌دارد و هم از ابزارهای سینمایی مدرن برای خلق تجربه‌ای پرتنش و جذاب بهره می‌گیرد. زمانِ آغاز فیلمبرداری در اوایل 2026 نقطهٔ شروعی است برای دیده‌شدنِ نخستین نماهای رسمی و تیزرها؛ و اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، فیلم می‌تواند در فصل جوایز یا دوره‌های اکران تجاری مورد توجه قرار گیرد. برای مخاطبانی که پیگیرِ ترکیبِ اکشنِ درجه‌یک، روایت جنایی پیچیده و طعنه‌های تندِ نوشتاری هستند، این پروژه قطعاً در فهرست انتظار قرار خواهد گرفت.
منبع: smarti
نظرات
داونیکس
ترکیب لندن تا کلمبیا جالبِ؛ اگر تدوین و موسیقی ریتم رو نگه دارن، می‌تونه تبدیل به یه جنایی خوب بشه.
پمپزون
ریچی اکشن رو بلده ولی گاهی لحن سیاه کانولی رو ساده می‌کنه، مباد حسِ رمان لوث بشه. استاتهام برا اکشن تضمینه، اما ببینن چی میشه
آرمان
این واقعا می‌تونه صدای کانولی رو حفظ کنه؟ شک دارم، مخصوصا صحنه‌های بینالمللی و کارتل‌ها، امیدوارم شلوغش نکنن...
بیونیکس
رویکرد مستقل منطقیه؛ می‌تونه هم برای خواننده‌ها جذاب باشه هم تماشاگر عام، شرطش فیلمنامه‌ست.
رودایکس
وای، استاتهام و ریچی دوباره کنار هم؟ یعنی کلی اکشن و خشونتِ جذاب، فقط نگرانم روح Layer Cake گم نشه... هیجان زده‌م!
ارسال نظر