تاثیر ورزش بر بهبود نتایج سرطان کولورکتال: تحلیل علمی و راهکارهای آینده

پیش‌زمینه علمی: ارتباط ورزش با پیش‌آگهی سرطان کولورکتال

سرطان کولورکتال یکی از شایع‌ترین و مرگبارترین انواع سرطان در سراسر جهان است و نرخ عود و مرگ‌ومیر آن حتی پس از جراحی و شیمی‌درمانی همچنان بالا باقی می‌ماند. پژوهش‌های اخیر با هدف بهبود نتایج درمانی، به بررسی نقش مداخلات غیر دارویی مانند فعالیت بدنی پرداخته‌اند. فعالیت جسمانی به عنوان عاملی قابل تغییر، امیدهای فراوانی را برانگیخته است. مطالعه‌ای بین‌المللی و پیشگام به سرپرستی پژوهشگران دانشگاه کوئینز کانادا، شواهد قدرتمندی درباره تاثیر مثبت برنامه‌های ورزشی ساختارمند بر بقای بیشتر و کاهش عود بیماری در افراد مبتلا به سرطان کولورکتال ارائه داده است.

مروری بر مطالعه: تجزیه و تحلیل جهانی و بلندمدت

در این مطالعه، نزدیک به ۹۰۰ بیمار از شش کشور مختلف که به سرطان کولورکتال در مراحل ۲ یا ۳ مبتلا شده بودند شرکت کردند؛ این افراد در معرض خطر ۳۵ درصدی بازگشت بیماری در پنج سال پس از درمان‌های استاندارد قرار دارند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان ۶۱ سال بود و افراد به مدت تقریبی هشت سال پس از درمان اولیه تحت پیگیری قرار گرفتند. پس از اتمام جراحی و شیمی‌درمانی، نیمی از بیماران در برنامه ورزشی نظارت‌شده‌ای شرکت کردند که هدف آن افزایش تدریجی فعالیت بدنی بود؛ این برنامه برای همه افراد صرف‌نظر از سطح آمادگی اولیه‌شان طراحی شد.

پروتکل ورزشی و سنجش MET

گروه مداخله تلاش کرد تا هر هفته به هدف ۱۰ واحد MET ساعت فعالیت بدنی برسد. MET (معادل متابولیک فعالیت بدنی) میزان مصرف انرژی هنگام ورزش را محاسبه می‌کند؛ برای مثال، یک ساعت پیاده‌روی تند حدود ۴ واحد MET ساعت دارد. شرکت‌کنندگان طی شش ماه نخست به تدریج به این هدف رسیدند. در سال اول، هر دو هفته با مربی ورزشی تخصصی، جلسات مشاوره و برنامه‌ریزی شخصی داشتند و سپس به مدت دو سال دیگر راهنمایی ماهانه دریافت کردند.

یافته‌های کلیدی: اثر چشمگیر ورزش بر بقای بیماران

پس از هشت سال پیگیری، ۹۰ درصد افراد گروه ورزشی دچار عود سرطان یا ابتلا به سرطان جدید نشدند؛ این رقم در گروه کنترل (فاقد ورزش) ۸۳ درصد بود. همچنین، ۴۱ نفر از گروه ورزشی در دوره مطالعه جان خود را از دست دادند، درحالی‌که این تعداد در گروه کنترل به ۶۶ نفر رسید. این ارقام معادل کاهش ۲۸ درصدی در خطر بازگشت، ابتلای جدید به سرطان یا مرگ برای کسانی است که به برنامه ورزشی پایبند بودند. جالب توجه اینکه، فعالیت جسمانی بالاتر به محافظت در برابر سایر سرطان‌ها از جمله سرطان پستان و کولورکتال نیز منجر شد.

دیدگاه متخصصان

بر اساس گفته دکتر جولی گرالو، مدیر ارشد پزشکی انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (ASCO)، «برخی داروهای تجویزی مزایای معادلی دارند یا حتی کمتر از نتایج مثبت مشاهده شده با این برنامه ورزشی ساختارمند هستند.» این یافته‌ها نقش قابل توجه تغییرات سبک زندگی در کنار درمان‌های پزشکی را در مراقبت بلندمدت از بیماران مبتلا به سرطان برجسته می‌سازد.

اهمیت و مسیرهای آینده

نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که می‌توان برنامه‌های ورزشی هدفمند را در برنامه‌های مراقبتی پس از درمان سرطان کولورکتال برای بهبود نتایج بلندمدت بیماران ادغام کرد. همچنین، این داده‌ها ضرورت تحقیقات بیشتر درباره چگونگی تاثیر ورزش بر زیست‌شناسی سرطان و بررسی قابلیت تعمیم این منافع به سایر انواع سرطان و شیوه‌های درمانی را تقویت می‌کند. نقش مربیان ورزشی اختصاصی نیز اهمیت سیستم‌های حمایتی در تغییر رفتار و حفظ سبک زندگی سالم پس از درمان سرطان را یادآور می‌شود.

جمع‌بندی

این تحقیق برجسته نشان می‌دهد که ورزش منظم و تحت نظر مربی پس از درمان سرطان کولورکتال، حفاظت قابل توجهی در برابر بازگشت بیماری و مرگ‌ومیر ایجاد می‌کند و اثرات آن حتی ممکن است فراتر از برخی داروها باشد. با جای دادن فعالیت بدنی به عنوان ستون اصلی مراقبت پس از سرطان، کادر درمانی می‌توانند بیماران را در بهبود پیش‌آگهی بلندمدت و افزایش کیفیت زندگی توانمند سازند.