نبرد تملک وارنر؛ پیامدها برای نتفلیکس و پارامونت

تحلیل مفصل از رقابت تملک وارنر میان نتفلیکس و پارامونت، پیامدها برای صنعت استریمینگ، نگرانی‌های ضدانحصار، و تأثیر محتمل بر سازندگان محتوا، بازار مجوز و سینماها.

4 نظرات
نبرد تملک وارنر؛ پیامدها برای نتفلیکس و پارامونت

9 دقیقه

یک نبرد تملک تجدیدشده که چشم‌انداز استودیوها را بازتعریف می‌کند

درامی که در پایان سال در اتاق‌های هیئت‌مدیره پیرامون وارنر برادرز رخ داده، همچنان در هالیوود بازتاب دارد. طبق گزارش بلومبرگ، وارنر برادرز برنامه دارد پیشنهاد جدید تملک پارامونت را در جلسه هیئت‌مدیره هفته آینده رد کند — نشانه‌ای از این که استودیو هنوز از شرایط بازنگری‌شده پارامونت قانع نشده و به دنبال پیشنهاد قوی‌تری است.

پیشنهاد پارامونت پس از آن مطرح شد که پیشنهاد قبلی آن شرکت مورد قبول قرار نگرفت؛ این شرکت پیشنهاد خود را تصحیح کرد و حمایت جدیدی به‌دست آورد زمانی که لری الیسون متعهد شد به نمایندگی از رهبری دیوید الیسون در پارامونت، ۴۰.۴ میلیارد دلار حمایت سهامی فراهم کند. این تزریق نقدی به‌عنوان حرکتی برای مقابله مستقیم با نتفلیکس معرفی شد، اما برای هیئت‌مدیره وارنر، این پیشنهاد هنوز از اطمینان و ارزشی که نتفلیکس به‌ظاهر عرضه می‌کند فاصله دارد.

در سطح اقتصادی و ساختار مالی، پیشنهادهای تملک معمولاً ترکیبی از وجه نقد، سهام و تضمین‌های قراردادی هستند که می‌توانند ریسک اجرای معامله را کاهش دهند. پارامونت با حمایت سرمایه‌گذارانی چون لری الیسون سعی کرده تا اعتبار مالی پیشنهاد خود را تقویت کند، اما اندازه، شمول حقوق مالکیت فکری (IP) و ضمانت‌های اجرایی همچنان فاکتورهای کلیدی برای هیئت‌مدیره وارنر به شمار می‌آیند. در مذاکرات تملک، ترکیب نقدینگی، نحوه ارزش‌گذاری کاتالوگ محتوا و مکانیسم‌های حفاظت از سهام‌داران خرد، همه می‌توانند عامل تعیین‌کننده باشند.

پیشنهاد برنده نتفلیکس و محاسبات پرریسک

اوایل دسامبر، نتفلیکس به‌عنوان پیشتاز این رقابت ظاهر شد — و رقبایی مانند پارامونت و یونیورسال را پشت سر گذاشت — با پیشنهادی ترکیبی از وجه نقد و سهام که ارزش شرکت وارنر برادرز دیسکاوری (WBD) را در سطح ۲۷.۷۵ دلار به ازای هر سهم ارزیابی می‌کرد. نتفلیکس سریع عمل کرده و کوشیده تا دو برند را به‌عنوان یک نیروی تلفیقی معرفی کند: این شرکت هویت بصری مشترکی را رونمایی و صفحه تبلیغاتی با عنوان NetflixWBTogether را راه‌اندازی کرد، که نشان‌دهنده اعتماد به نفس آنهاست هرچند توافق هنوز در انتظار بررسی‌های نظارتی است.

گزارش‌ها حاکی است که مدیران وارنر سه دلیل اصلی برای ترجیح شرایط نتفلیکس دارند: ارزش‌گذاری بالاتر، اطمینان بیشتر از تکمیل معامله و شرایط قراردادی مطلوب‌تر. از منظر مالی، ارزش‌گذاری بالاتر به معنی بازده انتظاری بهتر برای سهام‌داران کنونی است؛ از منظر ریسک، تضمین‌های قراردادی نتفلیکس می‌تواند درصد موفقیت نهایی معامله را بالا ببرد. در مقابل، پارامونت باوجود دوستان مالی جدید، هنوز نتوانسته است همان سطح اطمینان و شفافیت را برای هیئت‌مدیره فراهم کند.

با این حال، پارامونت دست از رقابت برنداشته است. اگر وارنر تصمیم بگیرد مسیر خود را تغییر دهد و پیشنهاد پارامونت را بپذیرد، شرکت با مبلغ ۲.۸ میلیارد دلار به عنوان هزینه فسخ (breakup fee) به نتفلیکس بدهکار خواهد شد — هزینه‌ای سنگین که نشان می‌دهد توافقات کنونی تا چه اندازه قفل‌شده و متعهد هستند. این نوع هزینه‌های فسخ معمولاً برای محافظت از پیشنهادکننده اولیه طراحی می‌شوند تا در صورت بر هم خوردن معامله از سوی صاحب هدف، از زیان‌های احتمالی طرف مقابل جلوگیری کنند.

چرا این موضوع برای سینما، تلویزیون و استریمینگ مهم است

این کشمکش صرفاً یک نمایش شرکتی نیست؛ بلکه بازتاب‌دهنده روند وسیع‌تری از تمرکز و ادغام است که نحوه تأمین مالی، عرضه و پخش فیلم‌ها و سریال‌ها را بازتعریف می‌کند. یک ادغام میان نتفلیکس و وارنر می‌تواند یکی از بزرگ‌ترین پلتفرم‌های استریم در جهان را با یک کاتالوگ غنی از فرنچایزها (از DC تا آثاری با برند HBO) ترکیب کند و این امر می‌تواند پنجره‌های توزیع، استراتژی‌های اکران سینمایی و بازارهای مجوزدهی را دستخوش تغییر سازد.

برای فیلم‌سازان، تهیه‌کنندگان و شاو رانرها، تغییر مالکیت معمولاً با بازتعریف اولویت‌های سرمایه‌گذاری، تغییر در معیارهای سبزلایت (greenlighting) و تعدیل در استراتژی‌های بودجه همراه است. استراتژی‌های جدید مالک می‌تواند بر میزان سرمایه‌گذاری در تولیدات بلندمدت، بودجه تبلیغات و پشتیبانی از آثار مستقل تأثیر بگذارد. در عمل، سازندگان محتوا ممکن است با استانداردهای جدید کیفیتی، نیازهای تازه برای جذب مخاطب جهانی و فشار برای تولید محتوا با بازگشت سرمایه سریع‌تر مواجه شوند.

نظارت‌های ضدانحصار (antitrust) عامل دیگری است که می‌تواند تعیین‌کننده باشد. ناظران در حوزه‌های قضایی مختلف هر ادغامی را که احتمالاً رقابت در بازار استریم یا تولید محتوا را کاهش دهد، به‌دقت بررسی خواهند کرد و این امر می‌تواند تکمیل معامله را به تعویق انداخته یا ساختار نهایی آن را تغییر دهد. پرونده‌های قبلی مانند ادغام AT&T و WarnerMedia و ادغام دیزنی و فاکس نمونه‌هایی هستند که نشان می‌دهند چگونه منتقدان و تنظیم‌کنندگان بازار می‌توانند شروط، بازفروش دارایی‌ها یا محدودیت‌های رفتاری را به‌عنوان پیش‌شرط تصویب تحمیل کنند.

النا موریس، استراتژیست رسانه‌ای، می‌گوید: "این فقط یک تقابل ترازنامه‌ای نیست — این برخورد فرهنگی بین استودیوهای سنتی و بازیگران استریمینگی است." او اضافه می‌کند: "کسی که مالک IP وارنر شود، تعیین می‌کند مخاطبان چه چیزی ببینند، با چه سرعتی و تحت چه شرایطی. این نفوذ خلاقانه به اندازه قیمت اعلام‌شده ارزشمند است."

هواداران و ناظران صنعت از نزدیک در حال تماشای تحولاتند. در شبکه‌های اجتماعی، واکنش‌ها بین هیجان بابت گسترش کتابخانه‌های استریم و نگرانی نسبت به احتمال شکل‌گیری انحصارهایی که می‌تواند تنوع محتوا را تضعیف کند، متغیر است. بازار سهام نیز به سرعت به اخبار مربوط به پیشنهادها واکنش نشان می‌دهد و شاهد نوسانات قیمتی در نمادهای مرتبط با وارنر، نتفلیکس و پارامونت بوده‌ایم.

چه اتفاقی ممکن است رخ دهد؟

پارامونت احتمالاً یا پیشنهاد خود را شیرین‌تر خواهد کرد یا به‌صورت راهبردی عقب‌نشینی می‌کند. در همین حال، نتفلیکس به اقدامات قانونی و روابط با نهادهای نظارتی ادامه خواهد داد و تکمیل معامله را در صورت دریافت مجوزها، ظرف ۱۲ تا ۱۸ ماه پیش‌بینی می‌کند. در حال حاضر، به نظر می‌رسد هیئت‌مدیره وارنر بر این باور است که نتفلیکس احتمال ارائه ارزش و اطمینان بیشتری را دارد، در حالی که پارامونت کماکان در رقابت باقی مانده و این شرایط، صحنه را برای یکی از پرمخاطب‌ترین معاملات رسانه‌ای در حافظه اخیر فراهم کرده است.

امکان دارد این ماجرا به یک ادغام بزرگ منجر شود یا اینکه تبدیل به یک مناقشه حقوقی و نظارتی طولانی‌مدت گردد؛ هر نتیجه‌ای که حاصل شود، در سینماها، پلتفرم‌های استریم و جوامع خلاقی که فیلم‌ها و سریال‌ها را می‌سازند، بازتاب خواهد داشت.

در سناریوی ادغام موفق، ترکیب نتفلیکس و وارنر می‌تواند دسترسی به محتوا را برای مشترکین جهانی افزایش دهد، مقیاس اقتصادی را بهبود بخشد و فرصت‌هایی برای توسعه فرنچایزها و فرمت‌های محلی‌سازی فراهم سازد. این ادغام ممکن است به خلق مدل‌های اشتراکی ترکیبی، بسته‌های تبلیغاتی نو و راهکارهای جدید برای توزیع بین‌المللی بینجامد. با این حال، چالش‌های ادغام فرهنگی، هماهنگ‌سازی فناوری اطلاعات، حفظ تیم‌های خلاق و همگرا کردن استراتژی‌های تولید و بازاریابی از جمله موانعی است که باید بر آن فائق آمد.

در سناریوی مخالفت مقامات نظارتی یا پیدایش موانع قانونی، شرکت‌ها ممکن است مجبور به فروش برخی دارایی‌ها، محدود کردن دسترسی به بخش‌هایی از کتابخانه محتوا یا پذیرش شرایط رفتاری شوند که از نفوذ بیش از حد جلوگیری کند. این نوع سازوکارها ممکن است به حفظ رقابت در بازارهای محلی و بین‌المللی کمک کنند، اما از سوی دیگر می‌تواند ارزش بالقوه هم‌افزایی را کاهش دهد.

افزون بر این، صاحبان شبکه‌ها، پخش‌کنندگان ماهواره‌ای و تامین‌کنندگان محتوای ثالث نیز تحت تأثیر خواهند بود؛ قراردادهای مجوز محتوا، توافق‌های توزیع و روابط تجاری میان استودیوها و پلتفرم‌ها ممکن است بازنویسی شوند. برای مثال، در صورتی که نتفلیکس مالک برخی از محتوای شاخص وارنر شود، خرده‌فروشان و اپراتورهای پلتفرم‌های رقیب ممکن است به دنبال انعقاد قراردادهای جدید یا تقویت تولیدات اوریجینال خود برای مقابله با تغییرات باشند.

نتیجه این کشمکش همچنین بر روند جذب استعدادها و قراردادهای بازیگران و نویسندگان تأثیر می‌گذارد؛ شرکت‌های بزرگ ادغام‌شده معمولاً منابع بیشتری برای پرداخت دستمزدهای بالا و پروژه‌های بلندمدت در اختیار دارند، اما سیاست‌های داخلی جدید می‌تواند نحوه تخصیص بودجه تولید را تغییر دهد و اولویت‌بندی پروژه‌ها را تحت تأثیر قرار دهد.

در مقیاسی جهانی، به‌ویژه در بازارهای نوظهور، نحوه توزیع محتوا و قیمت‌گذاری حق اشتراک نیز می‌تواند دستخوش تغییرات شود. شرکت جدید ممکن است سیاست‌هایی برای بسته‌بندی محتوا در مناطق مختلف اتخاذ کند که منافع محلی را متعادل کند یا بر مدل‌های درآمدی مبتنی بر تبلیغات (AVOD)، اشتراک (SVOD) و نمایش حسب تقاضا (TVOD) متمرکز شود. بدین‌ترتیب رقابت میان پلتفرم‌های محلی و بین‌المللی تشدید خواهد شد و تولیدات بومی نیز ممکن است از همکاری‌ها یا منابع سرمایه‌ای جدید سود ببرند.

در نهایت، این پرونده نمونه‌ای مهم از اینکه چگونه مالکیت و کنترل دارایی‌های فکری (IP) می‌تواند ساختار صنعت سرگرمی را تغییر دهد، خواهد بود. روندهای کنونی ادغام و تمرکز نشان می‌دهد که شرکت‌های بزرگ به دنبال «مجموعه‌های محتوا» هستند که بتوانند مخاطب را در سراسر ژانرها و بازارها جذب کنند — اقدامی که بر رقابت، نوآوری و تنوع محتوایی تأثیر عمیقی دارد.

منبع: smarti

ارسال نظر

نظرات

رضا

یه جا کار کردم که بعد ادغام کلی پروژه کات شد، باید سازنده‌ها مواظب باشن; پول هست ولی آزادی خلاق کم میشه

بیونیکس

این همه ادغام، واقعا به نفع تنوع محتوا تموم میشه؟ یا فقط چند تا فرنچایز بزرگ باقی میمونه؟ اگر اینطوره که...

کوینپایل

منطقیش اینه نتفلیکس بهتره، پول و اطمینان بالا، ولی انحصار خطرناکه. باید مراقب قوانین باشن

رودیکس

وای؛ اگر نتفلیکس و وارنر با هم بشن، دنیا سینما تغییر میکنه، هم عالی هم ترسناک... موندم بازیگران چه جوری میان سر کار بعدش؟

مطالب مرتبط