8 دقیقه
هیلاریا بالدوین پس از حذف غافلگیرکننده سخن می‌گوید
هیلاریا بالدوین برنامه Dancing with the Stars (یا به‌اختصار DWTS) را ترک کرده است و پیام او پس از خروج، لایه‌ای تازه به فصلی که پیش‌تر هم پر از جنجال بود اضافه کرده است. در یک لایو صادقانه در اینستاگرام پس از حذفش، بالدوین عنوان کرد که او «از طریق آزارهای جمعی از برنامه بیرون رانده شده» و گفت که واکنش شدید در شبکههای اجتماعی و حملات طولانی‌مدت اینترنتی بر تصمیم یا نتیجه حضورش تاثیر داشته‌اند. این اظهارات بار دیگر بحث‌هایی را درباره رفتار تماشاگران، فرهنگ برنامه‌های واقع‌نمایی، و هزینه‌های سلامت روان ناشی از در معرض دید عمومی بودن مطرح کرده است.
لحن بالدوین ترکیبی از قدردانی و ناخرسندی بود. او از هواداران بابت فرصت بازگشت به رقص تشکر کرد — نکته‌ای که گفت هرگز انتظار نداشت دوباره تجربه کند — و از بازیگران، تیم تولید و خانواده‌اش برای تجربه‌ای که داشت قدردانی نمود. در عین حال، او به آنچه «آزار مداوم» توصیف کرد نیز پرداخت و اشاره داشت که انتقاد به حملات هدفمند تبدیل شده که بر سلامت و آسایش او اثر گذاشته است. در پست جداگانه‌ای که همزمان با روز جهانی سلامت روان منتشر کرد، او با تأسف نوشت افرادی که مدت‌هاست تصویر نادرستی از او ساخته‌اند، تنها زمانی راضی خواهند شد که او از صحنه ناپدید شود.
این رخداد در تاریخچه DWTS کجا قرار می‌گیرد
مسابقه Dancing with the Stars سابقهٔ خروج‌های بحثبرانگیز و جنجال‌های دامن‌زده‌شده توسط شبکههای اجتماعی را دارد. از حذف‌های ناگهانی که با آرای طرفداران رقم می‌خورد تا واکنش‌ها به نظرهای داوران، این برنامه در تقاطع اجراهای زنده و فرهنگ ویروسی آنلاین قرار دارد. خروج بالدوین بازتاب‌دهندهٔ لحظاتی از گذشته است که شرکتکنندگان با خصومتی نامتناسب در فضای آنلاین مواجه شدند؛ موقعیت‌هایی که در آن نظر عمومی، بیشتر از امتیازات داوران، روایت را شکل داده است.
این حادثه جلوه‌ای از روند بزرگ‌تری در تلویزیون واقعنما است: انتقال قدرت از اتاق‌های تولید به مخاطبانی که با تلفن‌های هوشمند مسلح شده‌اند. برنامه‌هایی که زمانی بر تشویق حضار در استودیو و اجماع داوران تکیه داشتند، اکنون باید با کمپینهای رسانه‌ای در زمان واقعی، گروه‌های طرفداری سازمانیافته و فرهنگ لغو (cancel culture) مقابله کنند. برای سلبریتی‌ها، به‌ویژه کسانی که پیشینهٔ عمومی پیچیده‌ای دارند، این پویایی میتواند جنجال‌های قبلی را تشدید کند یا آن‌ها را دوباره بر سر زبان‌ها بیندازد.
پشت صحنه، Dancing with the Stars همچنان ترکیبی طاقت‌فرسا از طراحی حرکات، تعویض لباس و تمرینات بی‌وقفه است. شرکتکنندگان معمولاً این تجربه را دگرگون‌کننده توصیف می‌کنند؛ خود بالدوین نیز بارها تأکید کرده بود که از افرادی که ملاقات کرده خوشش آمده و قصد دارد از هم‌تیمی‌هایش حمایت کند و برای آن‌ها تشویق کند. با این حال، مقابلهٔ میان رفاقت فشرده پشت‌صحنه و نظرات خصمانهٔ آنلاین، محیطی پراسترس ایجاد میکند که تهیهکنندگان ناچار به مدیریت آن هستند و باید برای حفظ سلامت روانی شرکتکنندگان برنامه‌ریزی‌های بیشتری انجام دهند.
در قیاس با بازیگران یا موسیقی‌دانان که با نظارت و نقد رسانه‌ای سروکار دارند، شرایط در مسابقات رقص متفاوت است زیرا حذف شرکتکنندگان تا حدی بر پایهٔ آرای عمومی است. این یعنی احساسات رأی‌دهندگان نقشی تعیین‌کننده دارند و میتوانند توسط کمپینهای هماهنگ آنلاین به ابزاری علیه یک شرکتکننده تبدیل شوند. چنین ساختاری، خطر سوءاستفادهٔ اجتماعی را بالا می‌برد و نشان میدهد که چگونه شبکههای اجتماعی میتوانند تقابل میان هنر و سیاستِ عمومی را دگرگون کنند.
«برنامه‌های رقابتی واقعنما همواره منعکس‌کنندهٔ جریان‌های فرهنگی بوده‌اند،» می‌گوید آنا کوواچس، منتقد فیلم. «اما حالا تعدیل ناشی از انتشار در رسانه‌های اجتماعی میتواند تاریخچهٔ شخصی را به یک معیار امتیازدهی بدل کند. این وضعیت هنر قضاوت را تغییر میدهد — و ممکن است باعث شود اجراکنندگان بااستعداد فرصت رشد روی صفحه را از دست بدهند.» این نظر نشان میدهد که چگونه معیارهای قضاوتِ سنتی (مانند تکنیک و اجرا) در برابر موج بازتاب‌های اجتماعی و روایتهای تاریخی شخصی میتواند کم‌رنگ شود.
واکنش‌ها از سوی طرفداران و ناقدان متفاوت بوده است. برخی بینندگان معتقد بودند که جنجال‌های گذشتهٔ بالدوین او را به انتخابی قطبی‌کننده تبدیل کرده‌اند؛ در مقابل، گروهی دیگر شدت آزارهای اینترنتی را محکوم کرده و از حق او برای شرکت و جشن گرفتن هنر رقص دفاع کردند. بحث‌ها در تالارهای گفتگو و جوامع طرفداری به‌صورت تکه‌پارچه‌ای ادامه دارد: بخش‌هایی از حمایت، فراخوان‌هایی برای گفت‌وگوی مهربانانه‌تر و مناظره‌هایی دربارهٔ مرز میان پاسخ‌گویی و قساوت.
برای علاقه‌مندان به تلویزیون و سینما، این اپیزود یادآور این نکته است که فرمت‌هایی که در آن‌ها سلبریتی‌ها قرار می‌گیرند از جمله DWTS میتوانند به کانون مباحث فرهنگی گسترده‌تری بدل شوند — دربارهٔ فرهنگ لغو، سلامت روان و نحوهٔ مصرف و تنبیه شخصیت‌های عمومی توسط مخاطبان. این موضوع همچنین پرسش‌های عملی برای تهیهکنندگان به همراه دارد: چگونه شرکتکنندگان را از حملات مداوم محافظت کنند و چگونه در شرایطی که آرای مردمی ممکن است تحت تأثیر روایتهای بیرون از کف رقص قرار گیرد، انصاف رقابتی را حفظ نمایند.
این پرسش‌ها به سادگی قابل پاسخ نیستند و نیازمند ترکیبی از راهکارهای فنی، سیاست‌گذاری رسانه‌ای و پشتیبانی روان‌شناختی است. برخی پیشنهادها شامل افزایش نظارت بر هشتگ‌ها و کمپینهای هماهنگ، ارائهٔ منابع سلامت روانی برای شرکتکنندگان، و اصلاح قوانین رأیگیری برای شفافیت بیشتر و جلوگیری از دستکاری‌های سازمانیافته است. همچنین گفتگو دربارهٔ نقش شبکههای اجتماعی در شکلدهی به قضاوت عمومی و مسئولیت پلتفرمها در برابر رفتارهای آزاردهنده باید در دستور کار قرار گیرد.
این واقعه همچنین توجه را به تعاملات میان شهرت، تاریخچهٔ عمومی و فرصت‌های شغلی در عرصهٔ برنامه‌های تلویزیونی جلب میکند. برخی از افراد مشهور با گذشته‌های جنجالی میتوانند از طریق صحنه‌های جدید فرصتی برای بازسازی چهرهٔ عمومی خود بیابند؛ اما اگر فضای آنلاین به‌گونه‌ای عمل کند که اجازهٔ چنین بازسازی‌ای ندهد، پرسش‌هایی دربارهٔ عدالت اجتماعی و توانایی افراد برای تغییر مطرح خواهد شد. در این چارچوب، موضوعاتی مانند تکثیر اطلاعات نادرست، تأثیر رسانه‌ها بر روان عمومی، و ظرفیت جامعه برای بخشش یا تنبیه از اهمیت بالاتری برخوردار می‌شوند.
از منظر تولید محتوای تلویزیونی، این فصل از DWTS احتمالاً مورد مطالعه قرار خواهد گرفت: به‌عنوان نمونه‌ای از نحوهٔ تأثیرگذاری روایتهای بیرونی بر نتیجه یک مسابقه و همچنین نحوهٔ واکنش تولید به فشارهای بیرونی. تحلیلگران رسانه‌ای ممکن است به آمار تعاملات شبکههای اجتماعی، الگوهای رأیدهی و تغییرات مخاطبان در طول فصل توجه کنند تا بفهمند دقیقا چه عواملی در حذفها نقش داشته‌اند و چه تغییراتی میتواند به برابری رقابت کمک کند.
آیندهٔ این برنامه — و بهطور کلی برنامه‌هایی از این دست — ممکن است شامل تغییرات ساختاری باشد که هم امنیت روانی شرکتکنندگان را افزایش دهد و هم از عدالت رقابت دفاع کند. این تغییرات میتوانند شامل معیارهای جدید برای شمارش آرا، برنامه‌های آموزشی برای مخاطبان دربارهٔ رفتار مؤدبانه تر در شبکههای اجتماعی، و همکاری نزدیک‌تر میان مدیران تولید و تیم‌های خدمات حمایتی باشند. چنین گام‌هایی نیازمند منابع مالی، ارادهٔ سیاسی درون شبکههای پخش و همکاری با پلتفرمهای اجتماعی است تا از سوءاستفاده‌های سازمانیافته جلوگیری شود و تجربهٔ شرکتکنندگان ایمن‌تر شود.
آیا خروج بالدوین منجر به تغییرات عینی در Dancing with the Stars خواهد شد؟ هنوز مشخص نیست. اما روشن است که این فصل نه فقط به‌خاطر طراحی رقص‌ها و زوج‌های سلبریتی که به‌خاطر نقش شبکههای اجتماعی و نظر عمومی در شکلدهی مسیر رقابت به یاد خواهد ماند. در واقع، این وضعیت به‌عنوان یک مطالعهٔ موردی نشان میدهد که چگونه رسانه‌های اجتماعی میتوانند مرز میان هنر، رأی عمومی و تاریخچهٔ شخصی را محو کنند و در عین حال پیامدهای واقعی بر زندگی و سلامت افراد داشته باشند.
منبع: deadline
ارسال نظر