6 دقیقه
پارامونت در مذاکرات؛ چشم‌انداز بازگشت Rush Hour 4
به‌گزارش منابع صنعتی، شرکت Paramount Pictures وارد مذاکراتی شده تا حق توزیع فیلم Rush Hour 4 را بهدست آورد؛ تحولی که ممکن است بالاخره دنباله‌ای که سال‌ها درباره‌اش صحبت شده را به مرحله تولید نزدیک کند. طبق اطلاعات منتشرشده، نقشه فعلی این است که پارامونت صرفاً بهعنوان توزیعکننده عمل کند و درصدی از درآمد اکران دریافت نماید، نه اینکه تمام هزینه‌های تولید را تأمین مالی کند. این مدل تجاری برای فرنچایزهای قدیمی و شناخته‌شده در سال‌های اخیر متداول‌تر شده است؛ جایی که سرمایهگذاران مستقل، شریکان تولید یا سرمایهگذاران خصوصی بار بودجه را به دوش می‌کشند و استودیوها در مقابل نیروی توزیع، بازاریابی و دسترسی به شبکه‌های جهانی نمایش را فراهم می‌کنند.
اگر این پروژه پیش برود، Rush Hour 4 میتواند بار دیگر جکی چان و کریس تاکر را کنار هم قرار دهد و همچنین نخستین فیلم داستانی بلندِ کارگردان برت راتنر از زمان مطرح‌شدن اتهامات سوء‌رفتار جنسی در سال ۲۰۱۷ خواهد بود. راتنر که از کارگردانی ویدئوهای موسیقی و تبلیغات تلویزیونی آغاز کرد، با نسخهٔ نخستین Rush Hour در ۱۹۹۸ به شهرت گسترده‌ای رسید و بعدها دو دنباله دیگر را نیز کارگردانی نمود؛ سه‌گانه‌ای که مجموعاً بیش از نیم میلیارد دلار در گیشه جهانی فروخت و نقش مهمی در شکل‌گیری شناخت مخاطبان بین‌المللی از این برند داشت.
مناظره، بازگشت و فضای کنونی استودیوها
گزارش روزنامهٔ Los Angeles Times در سال ۲۰۱۷ به انتشار چند ادعا علیه راتنر انجامید و تا حد زیادی مسیر فعالیت او در هالیوود را متوقف کرد. اگرچه راتنر این اتهامات را رد کرده، اما در دوران پس از جنبش #MeToo بسیاری از استودیوها تمایل نداشتند نام او را به پروژه‌های جدید خود متصل کنند. بازگشت محتاطانهٔ او از زمانی آغاز شد که یک مستند دربارهٔ ملانیا ترامپ تولید و نهایتاً توسط آمازون خریداری شد؛ حرکتی که نشان داد برای برخی پروژه‌ها هنوز خریداران و توزیع‌کنندگان بالقوه وجود دارد و امکان بازگشت حرفه‌ای محدودی وجود دارد.
منابع نزدیک به پروژه می‌گویند که راتنر و تهیه‌کنندگان Rush Hour 4 پیش‌تر این پروژه را به چند شرکت دیگر از جمله Sony و Lionsgate پیشنهاد داده‌اند، قبل از آنکه مذاکراتی مجدد با پارامونت تحت روابط مالکیتی تازه شکل بگیرد. گمانه‌زنی‌ها حاکی است پیوندهای مالی بین سرمایهگذاران برجسته و پشتیبانان فرنچایز، یکی از عوامل بازشدن دوبارهٔ گفت‌وگوها بوده است؛ سازوکارهایی مانند سرمایه‌گذاری مشترک، صندوق‌های سرمایه‌گذاری فیلم و شراکت با شرکت‌های توزیع بین‌المللی که می‌توانند ریسک مالی را کاهش دهند و در عین حال دسترسی به بازارهای مهم را تضمین کنند.
طرفداران چه انتظاری باید داشته باشند — و چه چیزهایی ممکن است پروژه را با مانع مواجه کند
نوستالژی موتور محرک بسیاری از بازسازی‌ها و بازگشت‌های موفق است؛ مثلاً Bad Boys for Life یا بازگشت فرنچایزهایی مثل Top Gun که توانستند هم طرفداران قدیمی را راضی کنند و هم مخاطبان جدید را جذب نمایند. با این حال، یک دنبالهٔ جدید برای Rush Hour با چالش‌های ویژه‌ای روبه‌رو است: جکی چان و کریس تاکر اکنون مسن‌تر شده‌اند، سلیقهٔ مخاطبان تغییر کرده و ترکیب اکشن-کمدی باید میان ادای احترام به آثار اصل و ارائهٔ دغدغه‌ها و کشمکش‌های تازه تعادل برقرار کند. طرفداران خواهان همان شیمی بازیگری، هماهنگی بدنی و کمدی فیزیکی‌ای هستند که نسخه‌های اولیه را محبوب کرد، اما بینندگان امروز انتظار دیالوگ‌های تیزتر، فیلمنامه‌های محکم‌تر و حساسیت نسبت به تنوع فرهنگی و مسائل اجتماعی را هم دارند.
نکات پشت‌صحنه‌ای که برای درک سابقهٔ فرنچایز مفید است: Rush Hour اصلی نقش زیادی در ارتقای جایگاه جکی چان در بازار آمریکای شمالی داشت و در عین حال، مسیر کارگردانی راتنر در هالیوود را تسریع کرد. استقبال جامعهٔ طرفداران از خبر ساخت قسمت چهارم تا کنون دوپهلو بوده است — از یک‌سو شور و شوق طرفداران قدیمی و از سوی دیگر نگرانی دربارهٔ سابقهٔ کارگردان و اینکه آیا لحن اثر میتواند برای مخاطب امروز به‌روز شود یا خیر.
نقش پارامونت بهعنوان توزیعکننده پیامدها و نشانه‌های خاصی دارد: از یک سو، این انتخاب نشان‌دهندهٔ خوش‌بینی محتاطانهٔ استودیو نسبت به پتانسیل تجاری پروژه است؛ از سوی دیگر، پارامونت ممکن است نخواهد ریسک مالی یا آسیب احتمالی به شهرت خود را به‌تنهایی تقبل کند. هنوز مشخص نیست Rush Hour 4 بهعنوان یک تابلوی بزرگ سینمایی (tentpole) در سینماها اکران شود، به‌صورت ترکیبی (هیبرید) بین سینما و پلتفرم‌های اینترنتی منتشر گردد یا اینکه مستقیماً توسط یک سرویس استریمینگ خریداری و عرضه شود؛ اما با توجه به حرکت فعلی مذاکرات، احتمال بازگشت فرنچایز از همیشه بیشتر به‌نظر می‌رسد.
برای آنکه این بازگشت موفق باشد، ترکیبی از احترام به روح اثر اصلی، فیلمنامهای هوشمندانه و مدیریت حساس تیم تولید ضروری است. مدیریت روابط عمومی، گزینش بازیگران پشتیبان، طراحی سکانس‌های اکشن و بدلکاری‌هایی که اعتبار جکی چان را حفظ کند، و درعین‌حال پاسخگویی به استانداردهای روز از نظر فراگیری و تنوع فرهنگی، از جمله عوامل کلیدی‌اند. همچنین تصمیم دربارهٔ اینکه آیا راتنر بهعنوان کارگردان بازگردد یا تیم متفاوتی هدایت پروژه را برعهده گیرد، میتواند سرنوشت اثر را تعیین کند؛ برخی طرفداران ممکن است با حضور او مشکل داشته باشند و بعضی سرمایهگذاران نیز این موضوع را در ارزیابی ریسک لحاظ خواهند کرد.
عوامل فنی و اقتصادی دیگر نیز اهمیت دارند: بودجهٔ پیشنهادی، قراردادهای بین‌المللی، حقوق نمایش در بازارهایی مثل چین که برای فیلم‌هایی با حضور جکی چان دارای وزن ویژه‌اند، و زمان‌بندی اکران در تقویم رقابتی سینما می‌توانند نتیجهٔ نهایی را مشخص کنند. اگر توزیعکننده بین‌المللی قوی مانند پارامونت وارد کار شود، دسترسی به شبکه‌های اکران و بازارهای خارجی تقویت می‌شود؛ اما در عین حال انتظارات تجاری هم بالاتر می‌رود و فشار بر تیم سازنده برای تولید محتوایی سازگار با ذائقهٔ جهانی افزایش می‌یابد.
در نهایت، سؤال اصلی برای بسیاری از طرفداران این نیست صرفاً اینکه آیا Rush Hour میتواند بازگردد، بلکه این است که آیا میتواند به شکلی بازگردد که شایستهٔ میراث خود باشد: حفظ کمدی فیزیکی و تعامل بین جکی چان و کریس تاکر، به‌علاوه فیلمنامهای که هم برای مخاطب قدیمی ارزش ایجاد کند و هم برای بینندهٔ نوآشنا قابل قبول و جذاب باشد. راه‌حل‌های ممکن شامل به‌کارگیری نویسندگان خبره در ترکیب اکشن-کمدی، حضور مشاوران در حوزه تنوع فرهنگی، و استفاده از بدلکاری‌های عملی همراه با تکنیک‌های نوین فیلم‌برداری است تا تعادلی میان اصالت و به‌روزرسانی ایجاد گردد.
منبع: smarti
نظرات
پمپزون
نوستالژی مهمه اما کافی نیست؛ باید نویسنده قوی، مشاور فرهنگی و بدلکارای واقعی باشن، و اینکه راتنر باشه یا نه کلی فرق میکنه 🤔
بیوانیکس
پارامونت فقط پخش کنه، یعنی رسما ریسک رو میدن به دیگران؟ اگه فیلم موفق نشه کی جوابگوست... این قسمت یه چالش بزرگه
روداکس
وااای، اگه راست باشه دیدن دوباره جکی و کریس میتونه کیف بده، ولی چطور می‌خوان مسئلهٔ راتنر رو حل کنن؟
ارسال نظر