7 دقیقه
از ریاست هیئت داوران مراکش تا کارگردان انیمیشن
بونگ جون-هو — کارگردان برنده اسکار فیلم Parasite — بهصورت نسبتاً بیسروصدا چالشی جسورانه و نو را آغاز کرده است: کارگردانی یک فیلم انیمیشن بدون عنوان که قرار است در سال 2027 عرضه شود. در حالی که او بهعنوان رئیس هیئت داوران در جشنواره بینالمللی فیلم مراکش حضور داشت، فاش کرد که صبحها را به تولید انیمیشن اختصاص داده است. بونگ میگوید صبحها پیش از طلوع آفتاب از هتل بیرون میآید و بین وظایف جشنواره و جهان دقیق و پرزحمت انیمیشن تعادل برقرار میکند؛ فرایندی که خود آن را «وحشیانه و فرساینده» توصیف کرده است. این انتقال به انیمیشن برای یکی از شناختهشدهترین نامها در سینمای معاصر کرهجنوبی، نشاندهنده خواست او برای تجربهکردن فرمها و زبانهای جدید روایت و نیز مواجهه با جنبههای فنی و هنری تولید انیمیشن است.
آنچه درباره پروژه میدانیم
اگرچه بونگ درباره جزئیات پروژه هنوز محافظهکارانه حرف میزند و اطلاعات کمی ارائه کرده است، اما یک دانه خلاقانهی جالب را تأیید کرده: داستان حول رابطهای غیرمعمول و بازیگوش بین انسانها و موجودات کوچک و مرموزی میچرخد که در اعماق اقیانوس زندگی میکنند. این فرضیه یادآور تخیلات دریایی در تاریخ سینماست — از آن تصاویر رؤیایی و شادِ Finding Nemo تا رمانتیکسازی آبزیوار Guillermo del Toro در The Shape of Water — اما حس بصری و روایی بونگ، که در آثار شاخصی چون The Host، Snowpiercer و Parasite آشکار است، وعدهی چیزی عجیبتر، تاریکتر و در عین حال تیزبینتر از منظر احساسات را میدهد. تمرکز بر طراحی موجودات (creature design)، جهانسازی زیرآبی و تعاملات اخلاقی-اجتماعی میتواند محل اتصال بین تجربههای بونگ در نقد اجتماعی و تمهای فراطبیعی یا عجیب باشد.
از منظر فنی و هنری، این ایده بازتابدهندهِ تمهایی است که بونگ پیشتر دنبال کرده: تنشهای طبقاتی، نمادگرایی اجتماعی و تضاد میان نیات خوب و نتایج پیچیده. اما انتقال این موضوعات به قالب انیمیشن، امکان بهکارگیری زبان بصری جدید، بازی با بافتها و حرکتها، و خلق موجوداتی با طراحیهای نوآورانه را میدهد. بر این اساس انتظار میرود پروژه نه تنها برای طرفداران انیمیشن بلکه برای تماشاگران فیلمهای هنری و اجتماعی نیز جذاب باشد؛ ترکیبی از طراحی موجودات، روایت احساسی و نگاه انتقادی به جامعه که میتواند در ژانر «فیلم انیمیشن 2027» بهعنوان یک رخداد فرهنگی مطرح شود.
پشت صحنه: کار سنگین و پیچیدگیهای انیمیشن
انیمیشن موجودی متفاوت از فیلمسازی لایو-اکشن است. فرآیند تولید انیمیشن نیازمند زمانبندی طولانی، تصمیمگیری فریم به فریم، و همکاری فشرده میان نویسندگان، طراحان، انیماتورها و تیمهای صداگذاری و موسیقی است. برخلاف فیلمهای زنده که بازیگر و دوربین میتوانند بعضی جنبههای اجرا را در لحظه رقم بزنند، انیمیشن نیازمند برنامهریزی دقیق، مدلسازی، ریگینگ، حرکتنگاری (animation cycles)، ویرایش تایمینگ و صدابرداری هستند تا هر حالت احساسی و هر حرکت ظریف بهدقت منتقل شود.
اعتراف بونگ مبنی بر اینکه حتی از اتاق هتلش کار میکرده، نشان میدهد که این پروژه بهصورت عملیاتی نیازمند حضور و نظارت مستقیم کارگردان است. او باید با طراحان کاراکتر، تیم مفاهیم بصری، انیماتورهای پیشرفته، تکنسینهای جلوههای بصری و مهندسان صدا در تماس نزدیک باشد تا مطمئن شود زبان روایت و حس اثر با استانداردهای او همخوانی دارد. این سطح از مشارکت گاهی به معنای بازنویسی داستانکها، تجدیدنظر در طراحی موجودات، و هماهنگی مداوم با تهیهکننده و استودیو برای زمانبندی بودجه و مراحل تولید است.
برای طرفداران و علاقهمندان به انیمیشن و فیلم، این یک یادآوری است که حتی کارگردانان برجسته نیز باید جریانهای کاری جدید را یاد بگیرند و انتظارات استودیویی را مدیریت کنند وقتی رسانهای را تغییر میدهند. از منظر تولید، پروژههای انیمیشن بلند معمولاً چندین سال زمان میبرند و به سرمایهگذاری قابلتوجه در تحقیق و توسعه (R&D) برای طراحی فنی و هنری نیاز دارند. در نتیجه، داشتن تیمی باتجربه در حوزه مدلسازی سهبعدی، رندرینگ، شیدینگ (shading) و نورپردازی، و همچنین تیمی حرفهای برای موسیقی متن و جلوههای صوتی، برای تحقق دید بونگ حیاتی خواهد بود.
زمینه: کاری که در میانه تغییرات صنعت بازآفرینی میشود
حرکت بونگ به سمت انیمیشن در زمانی صورت گرفته که فیلمسازان با تغییرات تکنولوژیک سریع دستوپنجه نرم میکنند. در هیئت داوری مراکش، او کنار پانلی بینالمللی و متنوع نشسته بود که از جمله اعضای آن سِیلین سونگ، آنا تیلور-جوی، جنا اورتگا، کریم آینوز، حکیم بلاباس، جولیا دوکورنو و پیمان معادی بودند. در پاسخ به پرسشی درباره اینکه آیا کارگردانان نوظهور امروز با موانع بیشتری روبهرو هستند، بونگ هوش مصنوعی را بهعنوان یک اختلال بالقوه بزرگ برشمرد. او استدلال کرد که بحرانها همواره محرک خلاقیت در سینما بودهاند؛ هوش مصنوعی ممکن است میزان ریسک و فشار را افزایش دهد، اما میتواند بهعنوان محرکی برای پیدایش زیباییشناسیها و انرژیهای جدید نیز عمل کند.
این حالت دوگانه — بخشی نگرانی و بخشی هیجان — بازتابی از مباحث گستردهتر در صنعت است: آیا هوش مصنوعی فرآیندهای جلوههای بصری و پیشتولید را سرعت میبخشد یا به فرسایش نیروی خلاق و مالکیت هنری میانجامد؟ بونگ حتی نیمهجدی و نیمهطنز درباره تشکیل تیمی برای «نابود کردن هوش مصنوعی» شوخی کرد؛ کنایهای که هم ناخرسندی و هم طنز تلخ را دربر میگیرد. این نوع موضعگیریها نشان میدهد که فیلمسازان معاصر در تلاشاند تا میان ابزارهای نوین تکنولوژیک و حفاظت از ارزشهای انسانی و هنریِ تولید فیلم تعادل برقرار کنند.
برای دوستداران سینما، ورود بونگ به جهان انیمیشن یک نقطه تقاطع جذاب است: یک آرتیست شناختهشده لایو-اکشن که به انیمیشن میپردازد، حکایتی دریایی در افق و کارگردانی که علناً درباره آینده تکنولوژی سینما گفتگو میکند. میتوان انتظار داشت که این پروژه ترکیبی از طراحی موجودات، مشاهدههای اجتماعی، و پیچیدگیهای اخلاقی باشد که کارهای برتر بونگ را متمایز میکند. از منظر استراتژیک، چنین پروژهای میتواند توجه بازار جهانی انیمیشن، جشنوارههای بینالمللی و حتی مباحث دانشگاهی درباره طراحی روایت و تأثیر فناوری بر تولید هنری را جلب کند.
در سطح تکنیکی، نکاتی که احتمالاً در روند تولید اهمیت مییابند شامل این موارد خواهند بود: انتخاب روش تولید (دو بعدی، سهبعدی یا ترکیبی)، پلتفرم توزیع (سینما، سرویسهای استریم یا هر دو)، همکاریهای بینالمللی برای دسترسی به استعدادها و منابع فنی، و برنامهریزی دقیق برای جلوههای صوتی و موسیقی متن که نقش کلیدی در ایجاد حسِ اعماق اقیانوس ایفا میکند. همچنین بحثهایی درباره حق مالکیت فکری، قراردادهای کاری با انیماتورها و طراحان، و نحوه استفاده از ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی در فرایندهای تولید مطرح خواهند شد؛ مسائلی که برای خوانندگان حرفهای در حوزه تولید فیلم و انیمیشن نیز جذاب و آموزنده است.
اگر پروژه بونگ موفق به ترکیب تواناییهای روایی او در نقد اجتماعی با زبان بصری قدرتمند انیمیشن شود، میتواند نهتنها بهعنوان یک اثر هنری برجسته، بلکه بهعنوان نمونهای از همگامسازی خلاقیت سنتی و فناوری نوین در صنعت فیلمسازی مطرح گردد. در نهایت، این اثر ممکن است به پرسشهای بزرگتری درباره نقش کارگردان در عصر دیجیتال، مرزهای روایت و مسئولیتهای اخلاقی در خلق موجودات تصویری پاسخ دهد — پرسشهایی که این روزها در محور مباحث سینمایی، فناوری و فرهنگ مطرحاند.
منبع: smarti
نظرات
توربو
واقعاً از اتاق هتل کار کردن؟ نگرانم کیفیت فنی و حقوق انیماتورها باشه... ایا استودیو مدیریت میکنه؟
دیتاپالس
وااای، بونگ تو انیمیشن؟ تصورم از موجودات دریایی تاریک و هوشمندانهست، کنجکاوم ببینم چی درمیاد...
ارسال نظر