کشف راز ژنتیکی خرخر گربه ها

کشف راز ژنتیکی خرخر گربه‌ها

خرخر آرام گربه‌های اهلی قرن‌هاست که نماد رضایت و راهی برای ارتباط آن‌ها با محیط اطراف شناخته می‌شود؛ با این حال، مکانیسم‌های دقیقی که موجب ایجاد این صدای آرامش‌بخش می‌شوند، همواره دانشمندان را به چالش کشیده است. پژوهش جدیدی به سرپرستی زیست‌شناسان دانشگاه کیوتو در ژاپن، ممکن است سرانجام منشأ ژنتیکی این رفتار منحصر به فرد گربه‌ها را روشن کند و تحولی در درک ما از زیست‌شناسی گربه‌ها و رابطه انسان‌ و گربه رقم بزند.

زمینه علمی: دلایل خرخر کردن گربه‌ها

گربه‌های اهلی (Felis catus) هزاران سال است در کنار انسان‌ها زندگی می‌کنند، اما هنوز نیز هدف تکاملی و محرک‌های زیستی خرخر این حیوان محل بحث میان دانشمندان است. گرچه گربه‌ها اغلب هنگام آرامش خرخر می‌کنند، اما این صدا می‌تواند در زمان جراحت یا استرس نیز شنیده شود. همچنین، مشخص نیست که آیا صداهای بم مشابه در گونه‌های بزرگ‌تر مثل شیر یا پلنگ، واقعاً خرخر به شمار می‌آید یا خیر؛ که این موضوع ضرورت مطالعات ژنتیکی رفتار خرخر را برجسته می‌کند.

مطالعه دانشگاه کیوتو: پایه‌های ژنتیکی صداهای گربه‌ها

برای بررسی این پدیده، تیم تحقیقاتی به سرپرستی یومه اوکاماتو در دانشگاه کیوتو، نمونه‌های DNA و اطلاعات رفتاری ثبت‌شده توسط صاحبان ۲۸۰ گربه اهلی را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. تمرکز این پژوهش بر ژن‌های کنترل‌کننده گیرنده‌های آندروژن بود؛ ژن‌هایی که پاسخ به تستوسترون و بسیاری از رفتارهای جانوری، از جمله ارتباط صوتی را تنظیم می‌کنند.

یافته کلیدی: انواع ژن گیرنده آندروژن

پژوهشگران ارتباطی بین فراوانی خرخر کردن و نوع خاصی از ژن گیرنده آندروژن یافتند: گربه‌هایی با ژن گیرنده آندروژن کوتاه‌تر، طبق گفته صاحبانشان بیشتر خرخر می‌کردند. همچنین گربه‌های نر با این نوع ژنتیکی، رفتار صوتی فعال‌تری در تعامل با انسان‌ها نشان دادند.

این نتایج نشان می‌دهد طول ژن گیرنده آندروژن می‌تواند بر رفتارها و واکنش‌های مرتبط با تستوسترون، از جمله صداسازی تأثیر بگذارد. تیم تحقیقاتی با بررسی ۱۱ گونه مختلف گربه‌سانان دریافت که گونه طولانی این ژن فقط در گربه‌های اهلی دیده می‌شود و در نزدیک‌ترین خویشاوندان وحشی آن‌ها، مانند گربه ماهیگیر (Prionailurus viverrinus) یا گربه پلنگی (Prionailurus bengalensis)، وجود ندارد؛ که احتمال می‌رود این جهش ژنتیکی حاصل فرآیند اهلی‌سازی باشد.

مطالعه بیشتر نشان داد گربه‌های اصیل بیشتر حامل این نوع ژن بلند هستند تا گربه‌های دورگه یا خیابانی. محققان معتقدند گربه‌هایی که به طور مداوم در کنار انسان‌ها رشد می‌کنند، به صداسازی جهت بقا، نیاز کمتری دارند؛ در نتیجه نوع ژنی که تمایل به صداسازی را کاهش می‌دهد، در این محیط‌های تحت کنترل باقی می‌ماند. آن‌ها می‌گویند این یافته نظریه‌ای را تقویت می‌کند که بر اساس آن، خرخر و صداسازی نقش مهمی در جلب توجه و حمایت انسان و دیگر گربه‌ها داشته و بقا را تسهیل می‌کند.

ابعاد گسترده‌تر: فراتر از احساس رضایت

باید توجه داشت که خرخر گربه‌ها فقط نشانه رضایت و شادی آن‌ها نیست؛ این رفتار در زمان آسیب‌دیدگی یا استرس نیز دیده می‌شود و عده‌ای از دانشمندان معتقدند خرخر می‌تواند به فرایند بهبودی کمک کند.

همچنین بررسی‌های کالبدشناسی اخیر وجود بالشتک‌های نرم ویژه‌ای را در تارهای صوتی گربه نشان داده که امکان ایجاد خرخر با فرکانس ۲۵ تا ۳۰ هرتز را فراهم می‌کند؛ حتی بدون انقباض عضلات. این یافته نشان می‌دهد که خرخر، تا حدی یک فرآیند فیزیولوژیکی خودکار است.

یومه اوکاماتو، سرپرست تیم پژوهشی بیان می‌کند: “امیدواریم از طریق این تحقیق، درک ما از رفتار گربه‌ها عمیق‌تر شده و به روابط شادتر میان گربه و انسان کمک کنیم.”

جمع‌بندی

شناسایی گونه‌های ژنتیکی مرتبط با خرخر گربه‌ها، گامی مهم در علم ژنتیک گربه‌ها و رفتارشناسی جانوری به شمار می‌آید. روشن شدن تأثیر ژن‌ها بر ارتباط صوتی گربه‌ها، ضمن پاسخ به یکی از سؤالات قدیمی درباره رفتار حیوانات، می‌تواند به بهبود روابط انسان و حیوان و درک بهتر از فرگشت مشترک آن‌ها کمک کند.