یوآن دیجیتال چین (e‑CNY) از ۱ ژانویه ۲۰۲۶ رسماً بهره دار شد

بانک خلق چین اعلام کرد e‑CNY از اول ژانویه ۲۰۲۶ در کیف‌پول‌های تأییدشده بهره‌دار خواهد شد؛ این تغییر نقش یوآن دیجیتال را از ابزار پرداخت به سپردهٔ دیجیتال بیمه‌شده تغییر می‌دهد و پیامدهای عملیاتی و بین‌المللی دارد.

نظرات
یوآن دیجیتال چین (e‑CNY) از ۱ ژانویه ۲۰۲۶ رسماً بهره دار شد

11 دقیقه

چین یوآن دیجیتال (e-CNY) را از ۱ ژانویه ۲۰۲۶ بهره‌دار می‌کند

بانک خلق چین (PBOC) اعلام کرده است که یک تغییر کلان سیاستی در راه است: از اول ژانویهٔ ۲۰۲۶ کیف‌پول‌های دیجیتال تاییدشده برای نگهداری یوآن دیجیتال (e‑CNY) واجد دریافت بهره خواهند شد. این تحول ساختاری عملاً e‑CNY را از یک ابزار پرداخت خرد شبیه پول نقد به یک سپردهٔ دیجیتال تحت‌نظارتی تبدیل می‌کند که از پشتوانهٔ بیمه سپردهٔ ملی برخوردار است. در سطح سیاست پولی و فناوری مالی (فین‌تک) این اقدام نشانهٔ گام بعدی در راه توسعهٔ ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) است و پیامدهای مهمی برای ثبات مالی، مدیریت نقدینگی بانک‌ها و جذابیت نگهداری پول مرکزی به‌صورت دیجیتال دارد. از منظر کلان، این تصمیم می‌تواند تعادل بین نوآوری در پرداخت‌ها و حمایت مصرف‌کننده را بازتعریف کند و پرسش‌هایی دربارهٔ نقش بانک‌ها، پلتفرم‌های پرداخت موبایلی و سازوکارهای بین‌المللی تسویه ایجاد کند. در ادامه، جزئیات فنی، پیامدهای عملیاتی و چگونگی تأثیر این تغییر بر کاربران، بانک‌ها و اکوسیستم پرداخت بررسی می‌شود تا تصویر جامع‌تری از مسیر توسعهٔ e‑CNY ارائه گردد.

چه تغییراتی برای کاربران و بانک‌ها ایجاد می‌کند

بر اساس قواعد به‌روزرسانی‌شده که از سوی لو لئی، معاون فرماندار بانک خلق چین، تشریح شده است، بانک‌های تجاری اجازه خواهند داشت بر ترازهای یوآن دیجیتال مشتریان در کیف‌پول‌های تاییدشده، همانند سازوکارهای فعلی نرخ‌گذاری برای سپرده‌های سنتی، بهره پرداخت کنند. این بدان معناست که موجودی‌های e‑CNY در کیف‌پول‌های تأییدشده از حفاظت‌هایی مشابه سپرده‌های بانکی متعارف برخوردار خواهند شد و تحت پوشش سیستم بیمهٔ سپردهٔ چین قرار می‌گیرند؛ اقدام که به کاهش ریسک طرف مقابل برای مصرف‌کنندگان و افزایش اعتماد عمومی به ارز دیجیتال بانک مرکزی کمک می‌کند. برای کاربر نهایی، بهره‌دار شدن e‑CNY به‌معنای دریافت بازده اندکی برای نگهداری پول به شکل دیجیتال است که ممکن است انگیزهٔ بیشتری برای نگهداری حساب‌های دیجیتال و استفادهٔ روزمره از یوآن دیجیتال فراهم آورد. از دیدگاه بانک‌ها، این چارچوب روشنی برای تعیین نرخ‌ها و مدیریت تعهدات سپرده‌ای در برابر دارایی‌های دیجیتال ایجاد می‌کند و امکان تلفیق مسئولیت‌های سپردهٔ دیجیتال با برنامه‌های کلی مدیریت نقدینگی و سرمایه را فراهم می‌سازد. همچنین، سازوکارهای نظارتی و حسابرسی در سطح مرکز و بانک‌ها تقویت خواهد شد تا شفافیت در محاسبهٔ سود و تضمین تطابق با سیاست‌های پولی حفظ شود؛ عاملی که برای جلوگیری از نوسانات ناخواسته در ترازنامهٔ موسسات مالی ضروری است.

پیامدهای عملیاتی برای بانک‌ها و شرکت‌های پرداخت غیر‌بانکی

این اصلاحات به بانک‌ها انعطاف عملیاتی بیشتری در مدیریت دارایی‌ها و بدهی‌های مربوط به e‑CNY می‌دهد و امکان ادغام تعهدات سپردهٔ دیجیتال را در برنامه‌ریزی‌های وسیع‌تر نقدینگی و سرمایه فراهم می‌سازد. به‌عبارت دیگر، بانک‌های دارای مجوز می‌توانند مسئولیت‌های ناشی از پرداخت بهره بر موجودی‌های دیجیتال را در چارچوب مدیریت ترازنامه خود جای دهند و از ابزارهای بازار پول و مدیریت دارایی برای تامین مالی این تعهدات استفاده کنند. در مقابل، ارائه‌دهندگان پرداخت غیر‌بانکی با الزامات احتیاطی سخت‌گیرانه‌تری روبه‌رو خواهند شد: آن‌ها موظف‌اند برای وجوهی که متعلق به مشتریان است ۱۰۰٪ ذخایر به صورت یوآن دیجیتال نگهداری کنند—یعنی همان قاعده‌ای که در حال حاضر برای ذخایر مشتریان اعمال می‌شود. این قاعدهٔ ۱۰۰٪ ذخیره، به‌منظور حفظ ثبات در لایهٔ پرداخت اعمال می‌شود و از هرگونه استفادهٔ نامطلوب از وجوه مشتریان توسط پلتفرم‌ها جلوگیری می‌کند، در حالی که بانک‌های دارای مجوز نقش میانجی پولی برای سپرده‌های بهره‌دار e‑CNY را بر عهده خواهند گرفت. از منظر فنی و اجرایی، این وضعیت نیازمند به‌روزرسانی‌هایی در سامانه‌های حسابداری، کنترل ریسک، و انطباق (compliance) در هر دو نوع نهاد است؛ بانک‌ها باید مدل‌های قیمت‌گذاری نرخ بهرهٔ سپردهٔ دیجیتال را طراحی کنند و شرکت‌های پرداخت باید زیرساخت‌های نگهداری ذخایر و گزارش‌دهی بلادرنگ را تقویت نمایند. همچنین، این تفاوت در مقررات می‌تواند انگیزه‌ای برای برخی پلتفرم‌های غیر‌بانکی جهت دریافت مجوز بانکی یا همکاری‌های مشترک با بانک‌ها به‌منظور ارائه محصولات ترکیبی ایجاد کند که خود پیامدهای رقابتی و ساختاری برای بازار پرداخت‌های دیجیتال دارد.

چالش‌های پذیرش و شاخص‌های فعلی استفاده

با وجود رونمایی‌های اولیه از e‑CNY که از سال ۲۰۱۹ آغاز شد و اذعان عمومی به پیشرفته‌بودن فناوری آن، سرعت پذیرش در میان کاربران روزمره کندتر از انتظار مقامات پکن بوده است. یک دلیل مهم این تاخیر وجود اکوسیستم‌های پرداخت موبایلی تثبیت‌شده‌ای مانند ویچت‌پی (WeChat Pay) و علی‌پی (Alipay) است که شبکهٔ بزرگی از کاربران و پذیرندگان را تشکیل داده‌اند و ایجاد تغییر در عادات پرداختی مصرف‌کنندگان و پذیرش در فروشگاه‌ها زمان‌بر است. طبق آمار رسمی بانک خلق چین، تا نوامبر ۲۰۲۵ حدود ۳.۴۸ میلیارد تراکنش با استفاده از e‑CNY پردازش شده است — رقم قابل توجهی که نشان‌دهنده فعالیت معنادار است اما هنوز فاصلهٔ چشمگیری با جایگزینی سازوکارهای پرداخت رایج دارد. دلایل دیگر کندی پذیرش شامل نگرانی‌های مرتبط با حریم خصوصی، عدم وجود مشوق‌های مالی کافی برای کاربران و پذیرندگان، نیاز به هم‌افزایی با زیرساخت‌های پرداخت موجود و پیچیدگی‌های فنی در ادغام با سیستم‌های فروشگاهی و آنلاین است. از منظر توزیع جغرافیایی، پذیرش در شهرهای بزرگ و در میان بخش‌های خاص اقتصادی سریع‌تر بوده، در حالی که در نواحی روستایی و کسب‌وکارهای کوچک، پذیرش نیاز به اقدامات ترویجی، آموزشی و زیرساختی بیشتری دارد. در مجموع، داده‌های تراکنش و تجربیات میدانی نشان می‌دهد که برای رسیدن به سطح مطلوب نفوذ در اقتصاد خرد، علاوه بر مزیت‌های فنی، نیازمند طراحی سیاست‌های انگیزشی، همکاری‌های گسترده‌ با بازیگران پرداخت و تضمین‌های قانونی و بیمه‌ای هستیم تا اعتماد کاربران عمومی و بنگاه‌ها تقویت شود.

چرا وضعیت بهره‌دار شدن برای استراتژی CBDC اهمیت دارد

تبدیل e‑CNY به یک سپردهٔ دیجیتال بهره‌دار، گامی راهبردی برای افزایش استفاده است چرا که با ارائهٔ انگیزهٔ مالی آشکار، تمایل به نگهداری پول مرکزی به‌صورت دیجیتال را تقویت می‌کند. وقتی نگهداری ارز دیجیتال بانک مرکزی بتواند بازدهی ارائه دهد، آن را به گزینه‌ای جذاب‌تر هم به‌عنوان ابزار پرداخت و هم به‌عنوان ذخیرهٔ ارزش تبدیل می‌کند—به‌خصوص در دوران ناپایداری اقتصادی که امنیت و نقدشوندگی اهمیت بالاتری پیدا می‌کنند. افزون بر این، قرار گرفتن e‑CNY تحت بیمهٔ سپرده، نگرانی‌های مربوط به امنیت دارایی‌های دیجیتال را کاهش می‌دهد و می‌تواند مانعی مهم برای پذیرش را از میان بردارد. از منظر سیاست‌گذاری پولی، امکان تخصیص نرخ بهره به یوآن دیجیتال ابزار نوینی را در اختیار بانک مرکزی قرار می‌دهد که می‌تواند در مدیریت تقاضای پول و انتقال سیاست‌های نرخ بهره موثر باشد؛ البته این ابزار پیچیدگی‌هایی نیز به همراه دارد، مانند احتمال رقابت با سپرده‌های بانکی سنتی، مسئلهٔ برهم‌زدن توازن ترازنامهٔ بانک‌ها و ریسک خروج سپرده‌ها از سیستم بانکی به سمت CBDC در شرایط بحران (disintermediation). برای کاستن از این اثرات، سیاست‌گذاران ممکن است از سازوکارهایی مانند تعیین سقف بازده برای e‑CNY، ساختاردهی نرخ‌های نردبانی یا شرایط خاص برای حساب‌های بزرگ استفاده کنند که در عین افزایش جذابیت، ثبات سیستم بانکی را نیز حفظ نماید. به‌علاوه، ارائهٔ سود بر e‑CNY می‌تواند امکان نوآوری در محصولات مالی ترکیبی، مانند حساب‌های پرداخت با ویژگی‌های برنامه‌پذیری (programmable money) و ادغام با قراردادهای هوشمند را فراهم سازد، موضوعی که برای توسعهٔ اکوسیستم بلاک‌چین و کاربردهای مالی دیجیتال اهمیت دارد.

بلندپروازی‌های فرامرزی و پایلوت‌های بین‌المللی

بانک خلق چین همچنین برنامه‌هایی را برای توسعهٔ پایلوت‌های فرامرزی اعلام کرده است تا دامنهٔ استفادهٔ یوآن دیجیتال فراتر از پرداخت‌های خرد داخلی امتداد یابد. پروژه‌های آزمایشی با سنگاپور در دستور کار قرار دارند و همکاری‌های دیگری با تایلند، هنگ‌کنگ، امارات متحدهٔ عربی و عربستان سعودی برنامه‌ریزی شده است. در سپتامبر، بانک خلق چین یک مرکز عملیات بین‌المللی برای e‑CNY در شانگهای راه‌اندازی کرد تا به ارتقای قابلیت‌های تعاملی و تسویهٔ بین‌المللی این ارز دیجیتال کمک کند. اهداف این تلاش‌ها شامل افزایش تسهیل تجارت فرامرزی، کاهش هزینه‌ها و زمان تسویهٔ پرداخت‌های بین‌المللی، و تسهیل گردش سرمایه در فضای تجاری منطقه‌ای است. از منظر فناوری و استانداردسازی، موفقیت پایلوت‌های فرامرزی مستلزم توافق‌ بر سر پروتکل‌های بین‌المللی، چارچوب‌های حقوقی برای مقابله با مسائلی مانند تطبیق هویت (KYC)، مقابله با پول‌شویی (AML)، و سازوکارهای تسویهٔ متقابل است. در عین حال، تعامل با شبکه‌های مالی بین‌المللی و موسسات چندجانبه می‌تواند به افزایش پذیرش کمک کند؛ هرچند که مسائل ژئوپولیتیکی، سازگاری با مقررات محلی و ملاحظات سیاست خارجی نیز نقش تعیین‌کننده‌ای خواهند داشت. در نهایت، اگر نمونهٔ e‑CNY در تعاملات فرامرزی موفق عمل کند، می‌تواند الگویی عملی برای سایر کشورها و بانک‌های مرکزی باشد و برنامه‌های بین‌المللی‌سازی CBDC را تسریع بخشد، خصوصاً در مناطقی که تسویهٔ چندارزی و نیاز به سیستم‌های با کارمزد پایین و زمان تسویه کوتاه احساس می‌شود.

چشم‌انداز بازار و رقابت در محیط پرداخت

این ابتکار، نقشهٔ راه CBDC چین را تقویت می‌کند و می‌تواند با ارائهٔ نمونه‌ای عملی از «پول مرکزی بهره‌دار» آزمایش‌ها و توسعهٔ CBDC را در سطح جهانی تسریع نماید. ناظران بازار منتظر خواهند ماند تا ببینند بانک‌ها چگونه نرخ‌های سپردهٔ e‑CNY را قیمت‌گذاری می‌کنند، پلتفرم‌های غیر‌بانکی چگونه با قاعدهٔ ۱۰۰٪ ذخیره تطابق می‌یابند، و آیا چارچوب جدید می‌تواند پذیرش خرد را در مقابل بازیگران غالب پرداخت موبایلی تقویت کند یا خیر. در صورت موفقیت، بانک‌ها ممکن است محصولات ترکیبی جدیدی ارائه دهند که e‑CNY بهره‌دار را با خدمات بانکی سنتی یا ابزارهای سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت تلفیق کند؛ این موضوع می‌تواند به تغییر موازنهٔ رقابتی بین بانک‌های سنتی، فین‌تک‌ها و پلتفرم‌های پرداخت منجر شود. برای علاقه‌مندان به ارزهای رمزنگاری و بلاک‌چین، این تغییر قابل توجه است زیرا مرزها بین بانکداری سپرده‌ای سنتی و پول مرکزی برنامه‌پذیر را مبهم می‌کند و در عین حال چارچوب نظارتی پیرامون ارزهای دیجیتال را تقویت می‌نماید. انتظار می‌رود که بانک خلق چین و سایر نهادهای پولی دستورالعمل‌ها و راهنمایی‌های تکمیلی منتشر کنند تا جزئیات اجرایی، مسائل مربوط به نرخ‌گذاری، محدودیت‌ها و ضوابط نظارتی روشن شود؛ به علاوه، توسعهٔ سیستم‌های پرداخت بین‌پلتفرمی، استانداردهای فنی برای تعامل‌پذیری (interoperability) و ابزارهای گزارش‌دهی بلادرنگ برای پایش ریسک‌ها از جمله مواردی است که در فاز عملیاتی‌سازی باید مورد توجه قرار گیرد. در مجموع، این تغییر می‌تواند موتور نوآوری در اکوسیستم مالی چین و فراتر از آن باشد، در حالی که نیازمند نظارت دقیق بر پیامدهای پولی و مالی و همکاری فعال میان نهادهای دولتی، بانک‌ها و بخش خصوصی است.

در پایان، تحول e‑CNY به یک ارز دیجیتال بهره‌دار نقطهٔ عطفی در روند تکامل پول دیجیتال رسمی است که ترکیبی از مزایای فنی، تضمین‌های بیمه‌ای و سازوکارهای نظارتی را ارائه می‌دهد. مسیر پیش‌رو شامل تعدیل‌های سیاستی، تعامل با بازیگران پرداختی موجود، توسعهٔ استانداردهای فنی و سنجش واکنش بازار خواهد بود. برای ذی‌نفعان صنعت، از جمله بانک‌ها، شرکت‌های فین‌تک، عرضه‌کنندگان خدمات پرداخت و جامعهٔ توسعه‌دهندگان بلاک‌چین، فرصت‌های زیادی برای نوآوری و ایجاد محصولات جدید وجود دارد؛ اما همزمان مسئولیت رعایت استانداردهای امنیتی، شفافیت مالی و حمایت از مصرف‌کننده نیز روشن‌تر شده است. با گسترش پایلوت‌ها و انتشار راهنمایی‌های نظارتی بیشتر، تصویر دقیق‌تری از اثرات بلندمدت این سیاست بر نقدینگی، رقابت بازار و چشم‌انداز جهانی ارزهای دیجیتال پدیدار خواهد شد.

منبع: crypto

ارسال نظر

نظرات

مطالب مرتبط