مطالعه جامع ۲۴ ساله ایمنی نمک های آلومینیوم در واکسن های کودکان را تأیید کرد

یکی از گسترده‌ترین مطالعات اپیدمیولوژیک انجام‌شده درباره واکسن‌های کودکان، شواهد قاطعی را درباره ایمنی افزودنی‌های مبتنی بر آلومینیوم در واکسن‌ها ارائه داده است. طی ۲۴ سال، پژوهشگران دانمارکی داده‌های سلامت بیش از ۱.۲ میلیون کودک را بررسی کردند و اطمینان معتبری برای والدینی فراهم آوردند که نگران ایمنی واکسن هستند.

نمک‌های آلومینیوم بیش از هفت دهه به عنوان ادجوانت در واکسن‌های غیر زنده به کار رفته‌اند. ادجوانت‌ها ترکیباتی ضروری‌اند که پاسخ سیستم ایمنی به واکسن را تقویت می‌کنند و ایمن‌سازی مؤثرتری را با دوز کمتر آنتی‌ژن ممکن می‌سازند. باوجود سابقه طولانی و مستند این ترکیبات، گاه‌وبیگاه ادعایی بی‌پایه مبنی بر ارتباط آلومینیوم در واکسن با بیماری‌هایی مانند اوتیسم، آسم و برخی اختلالات خودایمنی یا عصبی مطرح می‌شود.

برخلاف برخی تصورات، فرم شیمیایی آلومینیوم مورد استفاده در ادجوانت‌ها با فلز خالص آلومینیوم متفاوت است. دکتر اندرس هوید، اپیدمیولوژیست و نویسنده ارشد این مطالعه از مؤسسه serum دانمارک تأکید می‌کند: «ما فلز را به کودکان تزریق نمی‌کنیم.» او توضیح می‌دهد: «این مطالعه بسیاری از نگرانی‌ها را پاسخ داده و شواهد روشن و معتبری برای ایمنی واکسن‌های کودکی فراهم کرده است.»

در این پژوهش گسترده، از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۲۰، پژوهشگران با استفاده از پایگاه داده ملی سلامت دانمارک، واکسیناسیون، تشخیص بیماری و سایر عوامل مؤثر را نزد کودکان دنبال کردند. داده‌های حجیم این مطالعه امکان مقایسه کودکان واکسینه‌شده در دوره‌هایی با توصیه‌های مختلف برای استفاده از واکسن‌های حاوی آلومینیوم را فراهم ساخت. محور بررسی‌ها، ارتباط احتمالی بین تماس زودهنگام با نمک‌های آلومینیوم (پیش از ۲ سالگی) و بروز ۵۰ بیماری مزمن شامل ۳۶ بیماری خودایمنی، ۹ اختلال آلرژیک، و ۵ وضعیت عصبی-رشدی بود.

نتیجه کلیدی این بود: هیچ شواهد معناداری مبنی بر افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن با افزایش مواجهه با نمک‌های آلومینیوم در واکسن‌های کودکی یافت نشد. همچنین، هیچ رابطه دوزپایه‌ای بین مقدار آلومینیوم دریافتی و خطرات سلامتی مشاهده نشد.

متخصصان مستقل، اعتبار روش علمی این مطالعه را ستوده‌اند. دکتر ادوارد بلانجیا، اپیدمیولوژیست باسابقه در حوزه ایمنی واکسن، این پژوهش را «بزرگترین و قطعی‌ترین مطالعه مشاهده‌ای درباره ایمنی مواجهه واکسن با آلومینیوم در کودکان» توصیف کرد. او افزوده است یافته‌ها باید هرگونه تردید باقی‌مانده درباره خطرات آلومینیوم واکسن را برطرف کند.

در حالی‌که برخی مطالعات حیوانی نگرانی‌هایی از نظر سمیت عصبی در دوزهای بالا مطرح کرده‌اند، شرایط این آزمایش‌ها کاملاً با کاربرد واقعی واکسن‌های کودکان متفاوت است. قرارگیری در معرض آلومینیوم از طریق واکسن، در مقایسه با منابع زیست‌محیطی و غذایی روزمره، بسیار اندک است. به عنوان مثال، بزرگسالان به طور میانگین روزانه ۷ تا ۹ میلی‌گرم آلومینیوم از طریق مواد غذایی، آب و خوراکی‌های فرآوری‌شده دریافت می‌کنند.

بر پایه پژوهش‌ها، مجموع آلومینیوم دریافتی کودکان از واکسن‌های توصیه‌شده در شش ماه نخست زندگی حدود ۴.۴ میلی‌گرم است. در مقایسه، نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می‌شوند در همین بازه زمانی ۷ میلی‌گرم و نوزادان تغذیه‌شده با شیر خشک تا ۳۸ میلی‌گرم آلومینیوم دریافت می‌کنند.

بدن انسان به طور مؤثر، آلومینیوم تزریق شده از طریق واکسن را دفع می‌کند. مطالعه‌هایی که سطوح آلومینیوم در خون و موی نوزادان پس از واکسیناسیون را سنجیده‌اند، هیچ افزایش یا تجمعی نشان نداده‌اند. سازمان جهانی بهداشت اعلام کرده است سطح آلومینیوم پس از واکسیناسیون همواره پایین‌تر از حد مجاز ایمنی حتی در نوزادان با وزن کم هنگام تولد باقی می‌ماند.

ادجوانت‌های آلومینیوم نقشی حیاتی در افزایش اثربخشی واکسن‌های برنامه ایمن‌سازی کودکان ایفا می‌کنند و موجب کاهش چشمگیر بیماری‌های عفونی شدید می‌شوند. تلاش‌های جهانی برای واکسیناسیون سالیانه جان نزدیک به چهار میلیون نفر را نجات می‌دهد. اجماع علمی که با مطالعات بزرگ‌مقیاس نظیر همین تحقیق تقویت شده، نه فقط ایمنی، بلکه ضرورت واکسن‌های حاوی نمک‌های آلومینیوم برای محافظت از سلامت کودکان را ثابت می‌کند.

این مطالعه نقطه عطفی برای تأمین شواهد مستند و گسترده درباره بی‌خطر بودن ادجوانت‌های حاوی آلومینیوم در واکسن‌ها به شمار می‌آید. نبود ارتباط بین مواجهه زودهنگام با آلومینیوم ناشی از واکسن‌ها و بیماری‌های مزمن، پروفایل ایمنی و سودمندی واکسیناسیون کودکان را بار دیگر برجسته می‌کند. در شرایطی که اطلاعات نادرست و تردید همچنان وجود دارد، این پژوهش به عنوان یکی از ستون‌های اعتماد عمومی به علم واکسن وارد عمل شده و تأکید می‌کند که واکسن‌های کودکانه سالانه جان میلیون‌ها کودک را بدون ایجاد خطرات بلندمدت برای سلامت نجات می‌دهند.