ژاپن: انتقال نظارت رمزارز از پرداخت به اوراق بهادار

گزارش گروه کاری ژاپن پیشنهاد می‌دهد نظارت رمزارزها از قانون پرداخت به قانون اوراق بهادار منتقل شود؛ پیامدها شامل تشدید افشا، ممیزی کد، مقابله با پلتفرم‌های ثبت‌نشده و بررسی تغییرات مالیاتی و مشتقات است.

6 نظرات
ژاپن: انتقال نظارت رمزارز از پرداخت به اوراق بهادار

8 دقیقه

ژاپن نظارت بر رمزارزها را از پرداخت به اوراق بهادار منتقل می‌کند

نهادهای ناظر مالی ژاپن در حال آماده‌سازی یک بازنگری مهم در مقررات هستند که نظارت بر دارایی‌های رمزارزی را از چارچوب قوانین پرداخت به چارچوب بازار اوراق بهادار منتقل می‌کند. سازمان خدمات مالی ژاپن (FSA) گزارشی مفصل از گروه کاری شورای سیستم مالی منتشر کرده است که پیشنهاد می‌دهد بنیاد قانونی نظارت بر رمزارزها از «قانون خدمات پرداخت» (PSA) به «قانون ابزارها و مبادلات مالی» (FIEA) تغییر یابد.

دلیل این پیشنهاد روشن است: دارایی‌های رمزارزی به‌طور فزاینده‌ای به‌عنوان ابزار سرمایه‌گذاری در داخل و خارج از کشور تلقی می‌شوند و بنابراین نیازمند افشا، حاکمیت و حفاظت از سرمایه‌گذار مشابه سایر محصولات مالی هستند. این تحول فروش توکن، فعالیت‌های معاملاتی و خدمات مرتبط را تحت همان انتظارات رعایت الزامات قرار می‌دهد که بازارهای اوراق بهادار را تنظیم می‌کند.

این انتقالِ چارچوب قانونی، نشان‌دهنده توازن میان نوآوری فناوری بلاک‌چین و ضرورت حفاظت از بازار و سرمایه‌گذاران است. در شرایطی که بازیگران نهادی و سرمایه‌گذاران خرد هر دو به دنبال اطمینان حقوقی و شفافیت بیشتر هستند، دسته‌بندی رمزارزها به‌عنوان ابزار مالی می‌تواند مبنایی برای استانداردسازی شیوه‌های حاکمیت، گزارش‌دهی و مدیریت ریسک فراهم کند. همچنین این تغییر می‌تواند به افزایش پذیرش نهادی، کاهش ریسک سیستمیک و همگرایی مقررات ژاپن با استانداردهای بین‌المللی کمک کند.

چه تغییراتی با انتقال به FIEA رخ خواهد داد

مشمول شدن رمزارزها تحت FIEA به‌طور کلی الزامات افشای اطلاعات را تشدید می‌کند. عرضه‌های اولیه تحت هدایت صرافی (IEO) و فروش‌های توکن تحت رهبری صرافی‌ها ملزم به افشای قبل از فروش خواهند شد که مشابه پروسپکتوس‌های اوراق بهادار است؛ این افشاها شامل اطلاعاتی درباره نهادهای کلیدی پروژه، مکانیزم صدور توکن، برنامه توزیع و جدول زمانی تخصیص خواهد بود.

در کنار افشاهای مالی و ساختاری، نیاز به ممیزی‌های مستقل کد توسط متخصصان ثالث نیز پیش‌بینی شده است. این ممیزی‌ها به ارزیابی امنیت قراردادهای هوشمند و بررسی ریسک‌های اجرایی کمک می‌کنند. صرافی‌ها نیز انتظار می‌رود که به ورودی‌ها و استانداردهای صادره از سازمان‌های خودتنظیمی وزن دهند تا سازوکارهای بازار از نظر امنیت، تعامل با مشتریان و مدیریت تضاد منافع بهبود یابد.

یکی از محورهای کلیدی در پیشنهاد گروه کاری، خاتمه دادن به امکان «پنهان ماندن» صادرکنندگان پشت ادعاهای تمرکززدایی است. به‌عبارت دیگر، ادعاهای مبنی بر غیرمتمرکز بودن پروژه‌ها نباید بهانه‌ای برای امتناع از افشا یا عدم ارائه اطلاعات هویتی و عملیاتی باشد. گروه کاری صراحتاً پیشنهاد کرده که شناسایی صادرکنندگان توکن‌ها اجباری شود و گزارش روش‌های ایجاد و تخصیص توکن‌ها شفاف و قابل پیگیری باشد. این تغییر به نفع سرمایه‌گذاران و ناظران خواهد بود زیرا شفافیت اطلاعاتی مبنایی برای ارزیابی ریسک اعتباری، نقدشوندگی و احتمال تضاد منافع است.

از منظر حقوقی و عملی، انتقال به FIEA می‌تواند تعاریف حقوقی جدیدی از «توکن سرمایه‌ای» و «ابزار مالی دیجیتال» را تعریف کند که ملاک طبقه‌بندی، حسابداری و گزارش‌دهی قرار می‌گیرند. بدین ترتیب، پروژه‌های رمزارزی باید بررسی کنند که آیا توکن‌هایشان مصداق اوراق بهادار هستند و در صورت مثبت بودن، فرایندهای نظارتی جدید را از مرحله طراحی محصول در نظر بگیرند. این شامل تعدیل شرایط توکنومیکس، مکانیسم‌های حاکمیتی و قراردادهای هوشمند برای انطباق با قوانین افشا و حفاظت از سرمایه‌گذار خواهد بود.

اجرایی‌سازی، یکپارچگی بازار و پلتفرم‌های فرامرزی

چارچوب پیشنهادی همچنین توان اجرایی قوی‌تری به ناظران می‌دهد تا علیه پلتفرم‌های ثبت‌نشده، از جمله اپراتورهای خارج از کشور و خدمات مرتبط با صرافی‌های غیرمتمرکز (DEXها) اقدام کنند. گزارش توصیه می‌کند که ممنوعیت‌های صریح علیه معاملات درون‌اطلاعی و دستکاری بازار اعمال شود، که مشابه مفاد موجود در مقررات اتحادیه اروپا درباره بازارهای دارایی‌های رمزارزی (MiCA) و اقدامات اخیر کره جنوبی است.

یکی از پیچیدگی‌های فنی در این حوزه، نحوه اعمال مقررات بر پلتفرم‌هایی است که مرزبندی حقوقی مشخصی بین اپراتور و پروتکل ندارند. در مواردی که اپراتور فنی یا ارائه‌دهنده خدمات زیرساختی در عمل نقش‌های عملکردی مشابه یک صرافی متمرکز ایفا می‌کند، ناظران می‌توانند مسئولیت تنظیمی را اعمال کنند. به‌ویژه زمانی که پلتفرم کنترل یا نفوذ قابل توجهی بر فهرست‌سازی، فرآیندهای تطبیق معاملات یا ابزارهای نگهداری کلیدها دارد، دلایل محکمی برای الزام آنها به ثبت‌نام و رعایت قوانین بازار وجود دارد.

شفافیت مقرراتی معمولاً منجر به کاهش ریسک سیستمیک می‌شود و بازار رمزارز ژاپن را بیشتر با استانداردهای بین‌المللی اوراق بهادار همسو می‌سازد. در عمل، صرافی‌ها و صادرکنندگان توکن ممکن است هزینه‌های رعایتی (compliance) بالاتری را متحمل شوند، اما از قواعد روشن‌تر سود خواهند برد که مشارکت نهادی را تسهیل و حفاظت از سرمایه‌گذار را تقویت می‌کند. به‌ویژه نهادهای حقوقی، شرکت‌های سرمایه‌گذاری نهادی و صندوق‌های امانت‌داری به دنبال چارچوب‌های حقوقی قابل پیش‌بینی برای ورود یا گسترش در بازار رمزارزها هستند.

از سوی دیگر اجرای مؤثر این مقررات نیازمند سرمایه‌گذاری در توانمندی‌های نظارتی، تبادل اطلاعات فرامرزی و همکاری بین‌المللی است. ناظران ژاپنی احتمالاً باید سازوکارهای همکاری با همتایان خود در اتحادیه اروپا، آمریکا و آسیا را تقویت کنند تا در زمینه شناسایی اپراتورهای فرامرزی، جمع‌آوری شواهد و اعمال تحریم‌ها هماهنگی بهتری داشته باشند. در نبود چنین همکاری‌هایی، پلتفرم‌ها ممکن است از پیچیدگی‌های قانونی و تفاوت‌های بین‌المللی بهره‌برداری کنند و ریسک‌های نظارتی را افزایش دهند.

زمینه سیاست‌گذاری: مالیات و مشتقات

این تغییر مقرراتی همزمان با ارزیابی ژاپن درباره اصلاحات مالیاتی بر سودهای رمزارزی رخ می‌دهد، از جمله پیشنهاد محدود کردن مالیات بر سود رمزارزها به نرخ ثابت ۲۰٪. چنین اصلاحاتی می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر جذابیت بازار برای سرمایه‌گذاران خرد و نهادی داشته باشد و سیگنالی قوی درباره رویکرد مالیاتی دولت نسبت به دارایی‌های دیجیتال ارسال کند.

در همین حال، FSA نسبت به مجاز کردن مشتقه‌ها برای صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETF) رمزارزی خارجی ابراز احتیاط کرده و گزارش‌هایی منتشر شده که برخی از دارایی‌های زیربنایی رمزارزی را «نامطلوب» برای مواجهه مشتقه‌ای توصیف کرده‌اند. موضوع اصلی نگرانی در اینجا، نوسان بالا، نقدشوندگی ناکافی و خطر همبستگی نامشخص بین دارایی‌های دیجیتال و سایر کلاس‌های دارایی است که می‌تواند ریسک بازار را تشدید کند.

بحث‌های موازی در سیاست‌گذاری — اعم از مالیات، ETFها و طبقه‌بندی تحت قوانین اوراق بهادار — نشان‌دهنده نیت ژاپن برای ساختن یک چارچوب جامع و بازارمحور برای دارایی‌های دیجیتال است. برای صرافی‌ها، پروژه‌های توکن و سرمایه‌گذاران، تغییرات پیشنهادی اهمیت تقویت رعایت مقررات، افشاگری شفاف و تمرین‌های پایدار در امنیت کد را برجسته می‌سازد. این شامل تدوین سیاست‌های مدیریت ریسک، اجرای کنترل‌های قوی KYC/AML، تفکیک واضح دارایی مشتریان و پیاده‌سازی استانداردهای نگهداری امن کلیدها می‌شود.

برای سرمایه‌گذاران نهادی، تطبیق با استانداردهای FIEA معمولاً مستلزم ارزیابی دوباره ساختارهای نگهداری، بیمه دارایی‌ها، و سیاست‌های گزارش‌دهی است. به‌عنوان نمونه، صندوق‌های سرمایه‌گذاری ممکن است نیاز داشته باشند قراردادهای امانت‌داری قوی‌تر، ممیزی‌های امنیتی مکرر و قراردادهای حقوقی جامع‌تر با صرافی‌ها و نگهداران داشته باشند تا ریسک حقوقی و عملیاتی کاهش یابد.

علاوه بر این، تیم‌های توسعه پروژه‌های رمزارزی باید از مرحله طراحی توکن به قوانین احتمالی توجه کنند؛ از نحوه توزیع اولیه و ساختار حاکمیتی گرفته تا سازوکارهای بروزرسانی قراردادهای هوشمند و فرایندهای پاسخ به آسیب‌پذیری‌ها. استانداردهای کدنویسی امن، کنترل نسخه، و برنامه‌های پاسخ به حادثه (incident response) برای حفظ اعتماد سرمایه‌گذاران و التزام به مقررات جدید حیاتی خواهند بود.

با حرکت ژاپن به سمت بازطبقه‌بندی رمزارز تحت قانون اوراق بهادار، فعالان بازار باید فرآیند نهایی‌سازی قوانین را با دقت دنبال کنند. این تغییر ممکن است فرایندهای IEO، معیارهای فهرست‌شدن و اجرای فرامرزی را بازتعریف کند و در نهایت نظارت رمزارز ژاپن را با استانداردهای بین‌المللی نزدیک‌تر سازد. آمادگی زودهنگام، سرمایه‌گذاری در کنترل‌های قانونی و فنی و تعامل فعال با ناظران می‌تواند به کاهش هزینه‌های انتقال و ریسک تطبیق کمک نماید.

نکته مهم این است که هرچند قواعد سخت‌گیرانه‌تر می‌تواند ورود برخی پروژه‌ها را دشوارتر کند، اما از سوی دیگر اعتبار بازار و اعتماد سرمایه‌گذاران را ارتقا می‌دهد که خود محرکی برای رشد پایدار و جذب سرمایه‌های نهادی خواهد بود. در افق بلندمدت، همگرایی مقرراتی بین بازارهای بزرگ جهانی می‌تواند به توسعه اکوسیستم رمزارزی منظم و امن‌تر منجر شود، جایی که نوآوری با حفاظت از سرمایه‌گذار و یکپارچگی بازار هم‌راستا می‌شود.

منبع: cointelegraph

ارسال نظر

نظرات

مهدی

همگرایی بین‌المللی عالیه، اما اجرای فرامرزی و همکاری ناظران سخته، اطلاعات و شواهد چالش‌انگیزن، باید مرحله‌به‌مرحله پیش برن 🤔

سفرنو

هدفش محافظت از سرمایه‌گذاره اما مالیات ۲۰٪ ممکنه جلوی رشد کاربرا رو بگیره؛ باید یه راه میونه باشه، نه سخت‌گیری محض

بیونیکس

تو شرکتمون قبلا همین اشتباهات رو دیدم؛ اگه از طراحی توکن از اول مقررات رو در نظر بگیرن کلی دردسر کم میشه، ممیزی کد مهمه

توربو

معقوله، نهادی‌ها میان، نقدا پروژه‌های کوچک اذیت میشن، trade‑off واضحه

کوینر

این واقعاً یعنی DEXها هم باید ثبت‌نام کنن؟ اگه فقط لایه فنی باشن، چطور ناظرا نقش اپراتور رو ثابت کنن 🤔

دیتاپل

وااای ژاپن جدی گرفته اینو... طبقه‌بندی به اوراق یعنی شفافیت و محافظت، ولی هزینه‌های کمپلاینس سنگین میشه، ببینیم کی سود میبره

مطالب مرتبط